W Polsce żyjemy raczej w kulturze chrześcijańskiej a nawet katolickiej ale są ludzie i ruchy społeczne, które odwołują się do pierwotnej religii Słowian zwanej rodzimowierczą. Z perspektywy chrześcijańskiej jest to religia pogańska i o tym właśnie opowiada niniejsza książka autorstwa We Lesa, o religii pogańskiej od dawnych dziejów do współczesności. Religia nieodparcie wiąże się z codzienną kulturą społeczności, w której panuje. Zatem religia pogańska to także codzienna kultura. Dzisiaj jeszcze w kulturze polskiej znaleźć możemy zwyczaje i obrzędy ściśle związane z religią i kulturą pogańską, co uświadamia nam autor tej książki. Na przykład tradycja Śmigus-dyngus czy zwyczaj przenoszenia żony przez próg domu albo nie witanie się przez próg to wszystko tradycje mające swoje źródło w religii słowiańskiej – pogańskiej. Także wiele dat świąt chrześcijańskich przypada na daty świąt pogańskich. Tak jest z Bożym Narodzeniem i Wielkanocą. Również dzisiejsze miejsca kultu chrześcijańskiego to pierwotnie miejsca święte dla słowiańskich pogan. Kościoły i klasztory budowano w miejscach kultu pogańskiego aby tym łatwiej schrystianizować pogańską ludność Polski. We Les w swej książce prezentuje wyznanie neopoganina a więc swoją drogę do religii pogańskiej i swoją fascynacje wszelkimi religiami pogańskimi. Niezależnie od neopogańskiego przesłania książka przedstawia dosyć ciekawe fakty z historii religii i kultury. Z tego powodu polecam książkę Religie a realia. Przez wieki minione do współczesności szczególnie dla wielbicieli literatury faktu.