„(…) parę dukatów wystarczy, by głuchy zaczął słyszeć, a ślepy widzieć.”

Z książki wyłania się postać Rodriga Borgii – ojca, kochanka, mordercy, spiskowca a przede wszystkim nieomylnego namiestnika Chrystusa na ziemi – papieża.

Człowiek ten bezgranicznie kochał swoje dzieci: Cezara, Juana, Lukrecję i Joffre. To, że je miał nie powodowało szczególnego oburzenia ludzi, w tym mojego, gdyż na porządku dziennym w tamtych czasach było, iż duchowni spotykali się, żyli i obcowali z kurtyzanami, przy ogólnej aprobacie społeczeństwa.

Swym dzieciom starał się zapewnić świetlaną przyszłość. By to uczynić musiał skupić na sobie całą władzę, podporządkować swojej woli wszystko i wszystkich, co doprowadziło go do zaprzedania duszy diabłu. Uważał, że robi dobrze, że to Bóg go prowadzi i wszystko zostanie mu wybaczone, gdyż działa w imię miłości.

Nie można winić jego dzieci za to, że po części stały się takie jak on. Nie widziały nic złego w zabijaniu, spiskowaniu czy uprawianiu seksu ze sobą, gdyż wierzyły w nieomylność swojego ojca i wpajane im od dzieciństwa prawdy życiowe.

„Przykazanie „Nie zabijaj” oznacza, że grzechem staje się dopiero zabijanie bez szlachetnej, moralnie uzasadnionej przyczyny. (…)”

Książka świetna, postacie dobrze wykreowane a życiowe wybory głównych bohaterów wprawiały w osłupienie.

Polecam…

„(…) parę dukatów wystarczy, by głuchy zaczął słyszeć, a ślepy widzieć.”

Z książki wyłania się postać Rodriga Borgii – ojca, kochanka, mordercy, spiskowca a przede wszystkim nieomylnego namiestnika Chrystusa na ziemi – papieża.

Człowiek ten bezgranicznie kochał swoje dzieci: Cezara, Juana, Lukrecję i Joffre. To, że je miał nie powodowało szczególnego oburzenia ludzi, w...