Nie jestem fanką książek podróżniczych, a po Rio sięgnęłam tak ze zwyczajnej ciekawości , bo dużo o niej słyszałam.
I nieważne czy lubi się autora czy nie ,tej książki nie sposób nie pokochać. Zauroczyła mnie kompletnie. Jeszcze nigdy się tak nie śmiałam podczas czytania.
Napisana jest z wielką lekkością, płynnie, z ogromną dawką humoru i pozytywnych emocji. Nie brakuje tu tez momentów zadumy i magii…

Dzięki tej książce poznajemy zupełnie inny świat niż ten, do którego jesteśmy przyzwyczajeni. Nagle okazuje się, ze tak naprawdę w życiu ważne są zupełnie inne wartości niż te , które gloryfikujemy na co dzień i za którymi bezsensownie się uganiamy. I aż żal, że galopująca cywilizacja odnajdzie kiedyś to plemię i uspołeczni – oby jak najpóźniej…
Wkraczając w świat dżungli trzeba tez mieć odwagę stawić jej czoła. Te wszystkie moskity, węże i inne gady to już coś co mnie przeraża … a jeszcze trzeba spróbować indiańskiej zupki „piekiełki”, czy wypić chichę, wcześniej przeżuwaną przez lokalne kobiety…

No i szaman Angelino – pogodny, wspaniały , mądry człowiek, nie sposób go nie polubić za jego dobroduszność …

Nie jestem fanką książek podróżniczych, a po Rio sięgnęłam tak ze zwyczajnej ciekawości , bo dużo o niej słyszałam.
I nieważne czy lubi się autora czy nie ,tej książki nie sposób nie pokochać. Zauroczyła mnie kompletnie. Jeszcze nigdy się tak nie śmiałam podczas czytania.
Napisana jest z wielką lekkością, płynnie, z ogromną dawką humoru i pozytywnych emocji. Nie brakuje tu...