To druga książka Marcina Mellera, jaką przeczytałam. Mam po lekturze mieszane uczucia, bo ten zbiór przypomina groch z kapustą, jakby autor na siłę chciał w jednym miejscu upchnąć i klasyczne reportaże, i felietony, i teksty publicystyczne, będące polityczno-społecznymi komentarzami.
Czasem mniej znaczy więcej, a zatem i lepiej.

Nie mam żadnych zastrzeżeń do poziomu i tematyki poszczególnych tekstów. Nawet nie wiedziałam, że pan Maller napisał takie dobre reportaże, dotychczas znałam go jedynie jako dziennikarza i felietonistę. A tu taka miła niespodzianka!
Trzeba przyznać, że reporterskie relacje robią wrażenie, bo autor bywał w niebezpiecznych miejscach i umie ciekawie, dynamicznie podzielić się wrażeniami oraz opisać świat z perspektywy obserwatora i uczestnika zdarzeń.
Spodobało mi się patrzenie na wielką historię przez pryzmat zwykłych ludzi, cywilów, którzy podczas wojen stają się najbardziej bezbronnymi i poszkodowanymi ofiarami.

Marcin Meller ma lekkie pióro, pisze błyskotliwie, umie łączyć powagę z poczuciem humoru.
Szkoda tylko, że - jak wspomniałam na początku - zrobił z tej książki miszmasz. Nie lubię takich gierek, bo kojarzą mi się przede wszystkim z chęcią sprzedania towaru za wszelką cenę.

Książkę jednak polecam; zawsze można czytać teksty w dowolnej kolejności albo skupić się tylko na wybranych fragmentach.
Niestety, w przypadku audiobooka jest to trudne, więc odsłuchałam od początku do końca. Może gdybym miała papierowe wydanie, lektura byłaby bardziej udana...

To druga książka Marcina Mellera, jaką przeczytałam. Mam po lekturze mieszane uczucia, bo ten zbiór przypomina groch z kapustą, jakby autor na siłę chciał w jednym miejscu upchnąć i klasyczne reportaże, i felietony, i teksty publicystyczne, będące polityczno-społecznymi komentarzami.
Czasem mniej znaczy więcej, a zatem i lepiej.

Nie mam żadnych zastrzeżeń do poziomu i...