"[...]- Bo ja, proszę pana, jestem z milicji. Nazywam się Frączak, kapitan.
I machnął mi przed nosem legitymacją Milicji Obywatelskiej.
Pokazałem mu legitymację służbową Ministerstwa Kultury i Sztuki.
Popatrzył na mnie z uśmiechem:
- Pan reprezentuje kulturę czy sztukę? - zapytał.
- I jedno, i drugie.
- A radiowęzeł, czy to wchodzi w zakres kultury, czy sztuki?
- To zależy, co się przez niego nadaje - odparłem.
- A jeśli nic się nie nadaje, bo ktoś ukradł dwie lampy?
- No, to wtedy taki radiowęzeł wchodzi w zasięg działania milicji".

Nie zaprzeczam, że Nienacki cele miał szczytne - ochronę przyrody zawsze warto propagować. Niestety, spragnionej poszukiwania skarbów i historycznych wycieczek skwaw, ten indiański styl i brak tajemniczych schowków/planów/błyskotek trochę przeszkadzał. Wychowałam się w otoczeniu lasów, w domku oddalonym od innych siedzib ludzkich na rozsądną odległość i od dziecka fascynowała mnie przyroda, którą z zapałem poznawałam wyruszając co chwilę na jakieś wycieczki. Miałam to szczęście, że dla mnie takie rzeczy jak sterty śmieci i smugi oliwy na wodzie były czymś tak często spotykanym jak różowe, puchate jednorożce ;)

Przeczytałam książkę w dzieciństwie tylko raz, dopiero teraz do niej powróciłam, więc magia w tym przypadku nie działa i dlatego ocena jest niższa. Poza tym Nienacki trochę przesadził z urokiem milady, działała mi na nerwy, a mimo, że nie jestem feministką z wąsem, to nie zgadzam się z jego teorią:

"- Nie można niczego dobrego spodziewać się po skwaw, która zamiast gotować obiady i niańczyć dzieci, ugania się po lesie ze sztucerem"

Czuję, że to niestety obejmuje też uganianie się z kleszczami korzeniowymi za pacjentem po gabinecie (zamiast gotowania obiadów i niańczenia dzieci, których nawet na stanie nie posiadam). Tych w gabinecie nie niańczę tylko gnębię, więc się nie liczą :P

Dowiedziałam się natomiast jednej przydatnej rzeczy - to paskudztwo, które atakowało mnie w trakcie leśnych wycieczek nazywa się: strzyżak jelenica, stanowczo nie brzmi to dumnie.

A i moje uczucie do pana Tomasza pogłębiło się, gdyż okazał się on być:
"Chudy, zgarbiony, w dużych okularach, typowy mól książkowy".
Prawie ideał, normalnie chodząca trufla :)

Howgh! ;)

"[...]- Bo ja, proszę pana, jestem z milicji. Nazywam się Frączak, kapitan.
I machnął mi przed nosem legitymacją Milicji Obywatelskiej.
Pokazałem mu legitymację służbową Ministerstwa Kultury i Sztuki.
Popatrzył na mnie z uśmiechem:
- Pan reprezentuje kulturę czy sztukę? - zapytał.
- I jedno, i drugie.
- A radiowęzeł, czy to wchodzi w zakres kultury, czy sztuki?
- To zależy,...