Dla mnie książka uniwersalna i ponadczasowa, szczególnie, jeśli ktoś z uwagą śledzi infantylizacje mediów, ich masową produkcję "istotnych" informacji o niewielkim znaczeniu, które poprzez swoją wielość niszczą i spychają w tytułowe zapomnienie to, co ważne i istotne.
Ponadto boleśnie uświadamiająca, podsuwająca wiele pytań, na które odpowiedzi nie znamy już po kilku latach, mimo wcześniejszych deklaracji o bezwzględnej i absolutnej pamięci. Pamięć i zapomnienie to, to, co nieustannie trapi główną bohaterkę Taminę. W jedenaście lat po śmierci męża z żalem stwierdza, iż nie jest w stanie przypomnieć sobie wielu istotnych rzeczy, dat, wydarzeń związanych z ich wspólnym życiem (Kundera często wtrąca wątki o śmierci swojego ojca, można, zatem odnieść wrażenie, że momentami jest to swoistego rodzaju hołd, a zarazem żal z powodu niewielkiej ilości czasu, który ten poświęcił na próbę zrozumienia i rozmowy z nim).
Jeżeli o mnie chodzi największe wrażenie wywarł na mnie pierwszy rozdział, gdyż ma on najsilniejszy wydźwięk polityczny, (choć nie tylko w nim znajdziemy opisy różnych metod represji stosowanych przez zacnych funkcjonariuszy będących na usługach ZSRR).
To jest trzeci tytuł tego autora, który staram się przyswoić w przeciągu ostatnich kilkunastu dni i odnoszę nieodparte wrażenie, że autor jest wybitnym myślicielem stawiającym całą masę ważnych pytań, wracając jednak do pierwszego rozdziału i polityki.
Rewolucja, jaka jest każdy widzi, każdy, zatem wie, że w przeważającej ilości przypadków rewolucja to walka pomiędzy ludźmi, gdzie czynnikiem rozróżniającym jest klasa, status społeczny czy stan posiadania. W przypadku czeskim rewolucja to bunt ludzi przeciwko swojej młodości, bunt przeciwko wyznawanym kiedyś ideałom (nie ma się, co dziwić, że Czesi tak wyjątkowo optymistycznie przyjęli komunizm, gdyż wcześniej byli prowincją pod ciężką hitlerowską łapą, ponadto komunizm wtedy wiele obiecywał, wydawał się być dla nich wybawieniem i możliwością lepszego jutra). Lepsze jutro w 1968 przyniosło Czechom 120 tys. emigrantów i 500 tys. zwolnionych z pracy wśród nich Kundere, który zmuszony był do pisania pod pseudonimem... horoskopów, ale Haszek w ciężkich chwilach handlował psami, także jak się nie ma, co się lubi. Tytułowe zapomnienie nadchodzi nieubłaganie, interwencja ZSRR w Czechach, a właściwie jeszcze wtedy w Czechosłowacji zostaje przykryta najpierw przez jeszcze trwającą wojnę w Wietnamie, wojnę w Afganistanie, masakry w Kambodży etc.
W "Księdze śmiechu i zapomnienia" można znaleźć jeszcze kilka istotnych wątków takich jak przemijanie (zaskakujące podobieństwa pomiędzy młodością, a późną starością), różnice pomiędzy śmiechem i bezmyślnym rechotem, a także litost, pojęcie, które nie ma polskiego odpowiednika, a jest niewątpliwie ważnym słowem w tym tytule.
Przeczytać warto, bo warto pamiętać, choć nie rozpamiętywać, aby kafkowska wizja świata bez pamięci nigdy nie nadeszła.

Dla mnie książka uniwersalna i ponadczasowa, szczególnie, jeśli ktoś z uwagą śledzi infantylizacje mediów, ich masową produkcję "istotnych" informacji o niewielkim znaczeniu, które poprzez swoją wielość niszczą i spychają w tytułowe zapomnienie to, co ważne i istotne.
Ponadto boleśnie uświadamiająca, podsuwająca wiele pytań, na które odpowiedzi nie znamy już po kilku...