W tę książkę trzeba się wciągnąć, żeby polubić. Dużo polityki, mało magii, średniowieczny, religijny klimat - nie każdemu to odpowiada. Ale "Serafina" jest również znakomita pod względem stylistycznym. Kiedy już przebrniesz przez parę pierwszych rozdziałów z wolno rozwijającą się akcją, okazuje się, że masz przed sobą książkę, od której nie możesz się oderwać.
Rachel Hartman porusza problem rasizmu, a także nadmiernego kierowania się uczuciami w pewnych działaniach. I tu mamy bardzo dobrze zbudowany wątek nauki smoczego życia w ludzkich ciałach, które to smoki nie znają pojęcia "uczucie" i są wręcz przerażone tym, jak irracjonalnie działa przez nie człowiek. Ale czy życie bez uczuć jest lepsze? Czy można nauczyć się czuć i nawet od tego uzależnić?
Również to, o czym już wspomniałam, czyli sprawa rasizmu. Nikt nie wie, dlaczego jedni uważają się za lepszych od drugich, ale jak bardzo jest to niebezpieczne, kiedy może z tego wyniknąć nawet wojna. Warto przeczytać tę książkę choćby po to, żeby ustrzec się przed podobnymi poglądami.
Jedyne, co może was zdenerwować to słowniczek na końcu książki, do którego wciąż trzeba zaglądać, żeby dowiedzieć się, co oznaczają między innymi neologizmy. Jakby nie można było tego napisać w treści!
Poza tym "Serafina" jest naprawdę dobrą pozycją, ma wszystko, co powinna: nienudne opisy, zupełnie niespodziewane zwroty akcji, wątek zagadki, który nie pozwala wam oderwać się od historii, narrację pierwszoosobową, która dozuje informacje w odpowiednich dawkach i nie spodziewałam się takiego poziomu po debiutanckiej powieści.

W tę książkę trzeba się wciągnąć, żeby polubić. Dużo polityki, mało magii, średniowieczny, religijny klimat - nie każdemu to odpowiada. Ale "Serafina" jest również znakomita pod względem stylistycznym. Kiedy już przebrniesz przez parę pierwszych rozdziałów z wolno rozwijającą się akcją, okazuje się, że masz przed sobą książkę, od której nie możesz się oderwać.
Rachel...