Świetna książka jednak przeszkadzały mi częste literówki

Świetna książka jednak przeszkadzały mi częste literówki

Nie rozumiem jak o tak ważnych problemach, można tak idiotycznie pisać. Po prostu nie mieści mi się w głowie.
Anoreksja? Główna bohaterka nie miała anoreksji, do cholery jasnej. Z czasem stała się wychudzona, ale to przecież o niczym nie świadczy. Anoreksja to choroba psychiczna, a ona nawet nie miała jadłowstrętu, gdzie przy anoreksji jedzenie jest tylko narzędziem, a cały syf to już psychika. To nie było żadnego objawu. ŻADNEGO.
Narkotyki? Pewnie, nazwijmy kokainę białą damą, mówmy że nie można bez tego żyć, że jesteśmy uzależnieni, a jak przyjdzie co do czego nie miejmy żadnych skutków ubocznych odstawienia. Depresja? A jaka to depresja, gdzie jedyne o czym wie czytelnik to to, że "uzależniona" pożąda kreski? Żałosne. Tak, to wszystko było żałosne i tylko takie myśli krążyły mi po głowie.
Nawet te wszystkie problemy show-biznesu były dla mnie idiotyczne. Nigdy nie uwierzyłabym, że to tak wygląda. Nawet jeśli to prawda, to po prostu była tak niedorzecznie pokazana, że nie wierzyłam w ani jedno słowo.
Bohaterowie? Wszyscy płytcy i nijacy. Wkurzało mnie niemiłosiernie, że "księżniczka" ciągle podkreślała, jaka to ona nie była piękna i mądra, przy czym wcale nie była próżna, jak twierdziła. No nie kurwa, ludzie skromni z pewnością właśnie tak się zachowują, jakby byli pępkiem świata, a nawet całej galaktyki. To o głównej bohaterce. Ten znany projektant, Antonio czy jak mu tam? Miał być czarnym charakterem z pięknym uśmiechem, diabeł w szatach anioła. Ups, coś nie wyszło. Nie powiem - jakieś tam emocje wzbudził. Na poziomie pierwotniaka, ale były. Reszta modelek? Głupiutkie laseczki, do porzygu pewne siebie, niby piękne, a wszystkie głupie jak but. Nie, nie, nie i jeszcze raz nie. Jak można tworzyć takie postaci? Jak można brać się za pisanie, kiedy nie ma się do tego żadnych predyspozycji? Dziecko z podstawówki zrobiłoby lepsze charakterystyki, przysięgam.
Język? Bardzo naiwny, a może inaczej - naiwna to była główna bohaterka. Myślała, że wszystko jej się należy, a jak dostała pracę, biadoliła że nie daje sobie rady. I nieustannie powtarzała, że praca modelki nie jest lekka i przyjemna, że to nie tak jak się każdemu wydaje. Wkurzało mnie to, lekko mówiąc.
Poza tym kilkukrotnie ten wyrób książkopodobny przyprawił mnie o krzyk złości ze względu na swoją pisownię. Tylu literówek ile jest w tej książce, to ja dawno nie widziałam! Już nawet autorki opowiadań w internecie lepiej sprawdzają swoje rozdziały, a i pomysły na nie mają często lepsze. Przytoczę dwa, które - dla odmiany - wywołały u mnie śmiech, a nie złość:
"Pod szkołom czekała na mnie znajoma, ciemnozielona mazda" - być może Igi nie uczyli w podstawówce odmiany przez przypadki albo trafiła na bardzo kiepską korektę przy wydawaniu książki, ale litości! "Szkołom"? Serio?
"Sebastian od epizodu na imprezie chodziło wokół mnie na paluszkach" - to Sebastian jest rodzaju nijakiego? Przepraszam, myślałam, że jest facetem...
Chciałabym jeszcze wspomnieć o okładce, które jest po prostu najgorsza na świecie, naprawdę o gorszą już trudno! Szyja tej dziewczyny wygląda jak u konia - to było moje pierwsze skojarzenie i w sumie dobrze, bo przynajmniej miałam ubaw jak ją oglądałam.

Cóż, nie polecam. Nikomu. Ta książka nie jest warta nawet tych kilku godzin, jakie dla niej poświęciłam. Jak chcecie poczytać o problemach z narkotykami czy anoreksją, to polecam (odpowiednio) "Dzieci z Dworca Zoo" i "Motylki". Ale od tej książki trzymajcie się z daleka.
Ach, przynajmniej dobrze, że miałam co do niej wyjątkowo niskie wymagania. Nie zawiodłam się, nie zaskoczyłam też niczym. Słabych książek jest przecież więcej niż dobrych...

Nie rozumiem jak o tak ważnych problemach, można tak idiotycznie pisać. Po prostu nie mieści mi się w głowie.
Anoreksja? Główna bohaterka nie miała anoreksji, do cholery jasnej. Z czasem stała się wychudzona, ale to przecież o niczym nie świadczy. Anoreksja to choroba psychiczna, a ona nawet nie miała jadłowstrętu, gdzie przy anoreksji jedzenie jest tylko narzędziem, a...

Iga Wiśniewska to 21-letnia dziewczyna, studentka, wielka miłośniczka książek i kultury rosyjskiej, szczęśliwa posiadaczka doskonałego warsztatu pisarskiego. Już od jakiegoś czasu śledzę jej recenzje na blogu Nasz Książkowir i muszę przyznać, że jej teksty są dopracowane w każdym calu. "Nocny Motyl"- to jej debiut literacki, który w księgarniach pojawił się dwa lata temu- niestety ja odkryłam go dopiero teraz. Tutaj najlepiej sprawdza się powiedzenie "Lepiej późno niż wcale". Tak więc na wszystko w życiu jest odpowiedni czas, na nadrobienie zaległości książkowych również.

Księżniczka to nastolatka, dziewczyna o niezwykłej urodzie, której życie na pierwszy rzut oka jest idealne. Pochodzi z zamożnej rodziny, w której nigdy niczego nikomu nie brakowało Pomimo, iż Księżniczka nie jest jedynaczką, bo ma młodszego od siebie brata, to dla swojego ojca jest ona "oczkiem w głowie"- to on nadał jej ten arystokratyczny tytuł. Kiedy Księżniczka ma 9 lat, z życiem żegna się jej ojciec. Przed śmiercią daje jej jednak do zrozumienia, że jest ona bardzo bliska jego sercu i na zawsze pozostanie jego małą Księżniczką. I to jest ten moment, w którym dziewczynka, a później już nastolatka, pragnie od życia znacznie więcej niż udało jej się osiągnąć do tej pory. Otoczona ślepo zapatrzonymi w nią przyjacółmi, mająca super przystojnego chłopaka, podziwiana przez grono fanów, decyduje się na wzięcie udziału w konkursie piękności. Udaje jej się zostać Vice Miss, dzięki czemu dostrzega ją ceniony projektant mody, który proponuje jej, by została twarzą jego najnowszej kolekcji. Osiąga to, co chciała, to o czym tak bardzo marzyła, jednak jej sukces krok po kroku zaczyna przypominać koszmar.

Powiem wam, że książka nie jest ciężka, czyta się ją przyjemnie i dość szybko. W trakcie jej czytania nie nudziłam się ani chwili, co zdarzało mi się czasem przy czytaniu niektórych powieści. Na samym początku główna bohaterka przypominała mi trochę typową lalkę Barbie: idealna figura, cudowna uroda i zabójczo przystojny Ken u jej boku. Z czasem zrozumiałam, że nie jest ona typowym "plastikiem", ponieważ całkiem dobrze szła jej nauka w szkole i miała marzenia, które chciała spełnić za wszelką cenę, jak większość z nas. W życiu jednak nie wszystko jest tak, jak w bajce. Droga do sukcesu wcale nie jest usłana różami, a to co wydaje nam się z pozoru piękne, to tylko wytwór naszej wyobraźni.

Kariera Księżniczki w modelingu, niestety, ale wywiera na nią sporą presję, dlatego zmuszona jest do ciągłych wyrzeczeń, które sprawiają, że odsuwa się od swojej rodziny, przyjaciół, chłopaka, dając zawładnąć sobą "Białą Damą" (narkotykami) najprostszą drogą do sięgnięcia dna. Poza tym zostaje w brutalny sposób potraktowana przez swojego chłopaka, przez co musi podjąć decyzję swojego życia, która jest dla niej bardzo trudna. W tym wszystkim ma wsparcie tylko jednej z przyjaciółek Diany- tej innej, nie pasującej do jej grona przyjaciół. Jednak i ona nie jest wstanie pomóc Księżniczce w zerwaniu z nałogiem, w zerwaniu ze światem, który powoli ją zabija.

Nie napiszę wam nic więcej o losach Księżniczki, gdzie wylądowała i jak skończyła- zachęcam was do lektury. :)

Mogę dodać wam od siebie, że w ciekawy sposób została wykreowana nie o tyle, co Księżniczka, ale Diana, której przeszłość jest nam nieznana, a jednak dużo wskazuje na to, iż doświadczyła podobnej sytuacji, co nasza główna bohaterka. Nie jestem pewna, czy tylko ja to zauważyłam, jednak dopiero na ostatnich stronach dowiedziałam się, że prawdziwe imię naszej Księżniczki to Marta. Ciekawe jest też to, że matka Księżniczki, w swojej wczesnej młodości przeżyła prawie identyczną sytuację, co jej córka, jednak jej nie zdołała skutecznie ochronić przed okrutnym losem, za co się obwinia.

Książkę tę polecam wszystkim nastolatkom, które mają wielkie marzenia o zabłyśnięciu w świecie mody, a także ich rodzicom- ku przestrodze tego, co może czekać ich dzieci na drodze do spełnienia marzeń. Poruszyłabym jeszcze jedną kwestię. A mianowicie rodziców, którzy od najmłodszych lat kreują swoje córki na modelingowe laleczki, wysyłając ich na castingi "Małej Miss", nie zdając sobie sprawy jaką krzywdę im wyrządzają.

Swoją recenzję chciałabym zakończyć pouczającym morałem zaczerpniętym z mitologii greckiej o "Dedalu i Ikarze". Nie warto jest wzbijać się ponad wyżyny swoich marzeń, kiedy doświadczone osoby, z grona twojego otoczenia przestrzegają cię przed konsekwencjami tego czynu. Wiedz, że możesz podzielić los Ikara, który nie słuchał się rad swojego ojca i wzniósł się za wysoko, w gruncie czego z wielkim hukiem upadł na ziemię a wraz z nim jego marzenia.

Iga Wiśniewska to 21-letnia dziewczyna, studentka, wielka miłośniczka książek i kultury rosyjskiej, szczęśliwa posiadaczka doskonałego warsztatu pisarskiego. Już od jakiegoś czasu śledzę jej recenzje na blogu Nasz Książkowir i muszę przyznać, że jej teksty są dopracowane w każdym calu. "Nocny Motyl"- to jej debiut literacki, który w księgarniach pojawił się dwa lata temu-...

Księżniczka to dziewczynka, która od młodości była podziwiana i uwielbiana przez wszystkich. Jest ładna, ma dużo przyjaciół i wszystko co zapragnie. Jednak kiedy podpisuje kontrakt z projektantem ubrań jej życie zmienia się o 180 stopni. W codzienne zwyczaje dziewczyny zaczynają wchodzić narkotyki, nocne imprezy i plotki o niej we wszystkich brukowcach. Księżniczka do tej pory uważana za cudowną dziewczynę, stacza się na samo dno.
Książka ukazująca bardzo dobrze, że życie modelki to nie tylko zabawy ale też ciężka praca i nieustanna walka z nałogiem. Opowieść byłaby świetna gdyby nie mnóstwo błędów, które widać było prawie na każdej stronie. Nie rzadkim przypadkiem było zobaczenie takiego zwrotu: "on poszŁA" , " pod szkołOM czekała na mnie znajoma" Tego typu błędów było niestety bardzo dużo i to utrudniało czytanie.
Ocena:
Bohaterowie: 8/10
Język 4/10
Fabuła 8/10
Okładka 7/10

Księżniczka to dziewczynka, która od młodości była podziwiana i uwielbiana przez wszystkich. Jest ładna, ma dużo przyjaciół i wszystko co zapragnie. Jednak kiedy podpisuje kontrakt z projektantem ubrań jej życie zmienia się o 180 stopni. W codzienne zwyczaje dziewczyny zaczynają wchodzić narkotyki, nocne imprezy i plotki o niej we wszystkich brukowcach. Księżniczka do tej...

Książka ta liczy sobie niespełna 200 stron, podzielona jest na 4 części i na dobrą sprawę można ją przeczytać za jednym podejściem.
Nie znajdziecie tutaj ani grama zbędnego opisu. Wydarzenia toczą się ekspresowo, lawinowo wręcz. Jak na tak krótką historię, dzieje się tu naprawdę dużo. Anoreksja, depresja, narkotyki, niechciana ciąża... A to wcale nie jest wszystko!
Powieść pozostawiła mnie jednak z pewnym niedosytem... Mogłaby być bardziej rozbudowana, szczególnie zakończenie. Szkoda, że nie wyjaśnia się, co takiego ukrywa jedna z przyjaciółek naszej 'księżniczki'.
Innym minusem jest korekta, a raczej jej brak. Odnieść można wrażenie, że jedyna, jakiej ta książka zaznała, to ta w Wordzie...
Poza tymi wadami, jest to literatura poruszająca dokładnie taką tematykę, jaką najbardziej lubię.

Książka ta liczy sobie niespełna 200 stron, podzielona jest na 4 części i na dobrą sprawę można ją przeczytać za jednym podejściem.
Nie znajdziecie tutaj ani grama zbędnego opisu. Wydarzenia toczą się ekspresowo, lawinowo wręcz. Jak na tak krótką historię, dzieje się tu naprawdę dużo. Anoreksja, depresja, narkotyki, niechciana ciąża... A to wcale nie jest wszystko!
Powieść...

I kolejna książka,którą jak najbardziej polecam. Powinna ją przeczytać każda nastolatka...
Księżniczka, jak nazywa główną bohaterkę rodzina i znajomi, otrzymała od życia wszystko – kochających rodziców, wspierających przyjaciół, atrakcyjnego chłopaka, a nawet urodę. Pewnego dnia,za namową przyjaciółek postanawia wziąć udział w konkursie piękności. Najpierw kolorowo,później zaczyna mieć coraz większe kłopoty, dobrze,że miała przy sobie przyjaciółkę Dianę.. inne przyjaciółki odwróciły się od niej. Nic nie potoczy się tak jak chciała... usunięcie ciąży, narkotyki.
Polecam.

I kolejna książka,którą jak najbardziej polecam. Powinna ją przeczytać każda nastolatka...
Księżniczka, jak nazywa główną bohaterkę rodzina i znajomi, otrzymała od życia wszystko – kochających rodziców, wspierających przyjaciół, atrakcyjnego chłopaka, a nawet urodę. Pewnego dnia,za namową przyjaciółek postanawia wziąć udział w konkursie piękności. Najpierw kolorowo,później...

Banalna. Łatwa do przewidzenia. Jej lektura nie przynosi żadnych korzyści.

Banalna. Łatwa do przewidzenia. Jej lektura nie przynosi żadnych korzyści.

Dobitnie pokazane jak niektóre nieprzemyślane decyzje mogą wpłynąć na nasze życie. W tej książce- czytamy o stoczeniu się Marty. O tym jak z wręcz idealnej dziewczyny powstaje potwór pozbawiony uczuć przez białą damę- kokainę.
Gorąco polecam

Dobitnie pokazane jak niektóre nieprzemyślane decyzje mogą wpłynąć na nasze życie. W tej książce- czytamy o stoczeniu się Marty. O tym jak z wręcz idealnej dziewczyny powstaje potwór pozbawiony uczuć przez białą damę- kokainę.
Gorąco polecam

historia może i interesująca oraz wciągająca ale błędy, których jest w tej książce mnóstwo (zarówno literówki jak i językowe) niszczą cały efekt. Mam nadzieję, że ktoś jeszcze raz się jej przyglądnie i zostaną one ograniczone do minimum.

historia może i interesująca oraz wciągająca ale błędy, których jest w tej książce mnóstwo (zarówno literówki jak i językowe) niszczą cały efekt. Mam nadzieję, że ktoś jeszcze raz się jej przyglądnie i zostaną one ograniczone do minimum.

Ocena byłaby ciut wyższa, gdyby nie błędy, którymi naszpikowany był tekst...

Ocena byłaby ciut wyższa, gdyby nie błędy, którymi naszpikowany był tekst...