Ciekawa perspektywa ofiary przemocy seksualnej (i w dodatku tak "głośnej") – wcale nie tak oczywista, jak można by się było spodziewać. I to w zasadzie jej główna zaleta, bo innych ciężko się tutaj doszukiwać.

Jak już wiele osób zauważyło, sporo przedstawionych faktów sobie przeczy, a autorka chyba nawet nie bardzo próbuje się kryć, że postanowiła napisać tą książkę, żeby trochę dorobić. No i sam poziom tego relacjonowania wydarzeń rzeczywiście przypomina czasem polskie brukowce. (Swoją drogą, w tym roku autorka z Polańskim wrzucili w Internet fotkę jak najlepsi przyjaciele – to też może rzucać trochę inne światło na odbiór książki).

Ciekawa perspektywa ofiary przemocy seksualnej (i w dodatku tak "głośnej") – wcale nie tak oczywista, jak można by się było spodziewać. I to w zasadzie jej główna zaleta, bo innych ciężko się tutaj doszukiwać.

Jak już wiele osób zauważyło, sporo przedstawionych faktów sobie przeczy, a autorka chyba nawet nie bardzo próbuje się kryć, że postanowiła napisać tą książkę, żeby...

Rozczarowanie. Autorka, czyli "ofiara" totalnie nie trzyma się jednej wersji - "zgwlałcił mnie, w sumie to nie był gwałt, może tylko trochę zgwałcił; winny, niewinny, trochę winny; nie wpowiadam sie nigdzie w tej sprawie, jeden wywiad dla gazety, jakiś wywiad dla tv.
Dziś o ironio przeczytałam, że sama autorka wyparła się się wszystkiego, co opisała w książce, obrażając i oszukując tym samym czytelników.

Rozczarowanie. Autorka, czyli "ofiara" totalnie nie trzyma się jednej wersji - "zgwlałcił mnie, w sumie to nie był gwałt, może tylko trochę zgwałcił; winny, niewinny, trochę winny; nie wpowiadam sie nigdzie w tej sprawie, jeden wywiad dla gazety, jakiś wywiad dla tv.
Dziś o ironio przeczytałam, że sama autorka wyparła się się wszystkiego, co opisała w książce, obrażając i...

Historia tych dwojga jest kontroweryjna, bulwerująca i nie ma cl dyskutować nad tym - to co się wydarzyło w ogóle nie poiwnno mieć miejsca i jest karygodne. Ale wydźwięk książki, głównej bohaterki- chyba tragocznej - tej historii jest... no właśnie. Nie wiem, ale sympatii nie wzbudza. Nie wiem czy to kwestia tamtych lat, stylu życia, dzieci kwiaty, heroina, alkohol, imprezy etc ale jakoś nie widzę tutaj rodziny z przedmieścia, z ogrodkiem, barbacue na ogrodzie co weekend. Takie wszytsko na pograniczu, styl życia. Nie uważam że to powod, ale może przez to nie zadziałało to co powinno- że to rodzice powinni ochronić z całych sił dziecko.
Ale co do książki, jesteśmy spaczeni tą historią i w większości mamy z tył głowy jakieś artykuły,opinie już wypowiedziane i obraz już zapisany. Czy ta książka coś zmienila, a może wniosła - chyba nie. Jest trochę taka na poziomie jak ktoś wcześniej pisał - faktu czy SE. I trochę się zgadzam, taki kiepski live talk z amerykańskiej śniadaniowki.

Historia tych dwojga jest kontroweryjna, bulwerująca i nie ma cl dyskutować nad tym - to co się wydarzyło w ogóle nie poiwnno mieć miejsca i jest karygodne. Ale wydźwięk książki, głównej bohaterki- chyba tragocznej - tej historii jest... no właśnie. Nie wiem, ale sympatii nie wzbudza. Nie wiem czy to kwestia tamtych lat, stylu życia, dzieci kwiaty, heroina, alkohol, imprezy...

Sięgając po tę książkę liczyłam na to, że autorka w pewien sposób będzie chciała "wyjaśnić" sprawę z gwałtem i przedstawić to w takim świetle, w którym to rzeczywiście stała się ofiarą i ta przykra sytuacja zmieniła jej życie. Wydaje mi się jednak, że autorka wydając tę książkę "pogorszyła" swoją sprawę. Czytając ją miałam wrażenie, że gdyby cała ta sytuacja nie została nagłośniona i gdyby nie zajęły się nią policja, sąd, media żyłaby ona dalej swoim życiem i wydarzenie to nie odbiłoby się jakoś szczególnie na jej życiu. Wiem, w tym przypadku zostało zgwałcone dziecko, odurzone alkoholem i narkotykami przez dorosłego mężczyznę, tu nie można usprawiedliwiać R. Polańskiego. Jednak, jeżeli 13 letnia dziewczynka wyznaje, że chce się czuć pożądana, uprawia w tym wieku seks z własnej woli i nie widzi w tym nic złego to jest coś nie tak. No może rzeczywiście kiedyś były inne czasy i było to na porządku dziennym. To jest jedynie moja opinia co do tej książki, nie każdy może się z nią zgadzać.

Sięgając po tę książkę liczyłam na to, że autorka w pewien sposób będzie chciała "wyjaśnić" sprawę z gwałtem i przedstawić to w takim świetle, w którym to rzeczywiście stała się ofiarą i ta przykra sytuacja zmieniła jej życie. Wydaje mi się jednak, że autorka wydając tę książkę "pogorszyła" swoją sprawę. Czytając ją miałam wrażenie, że gdyby cała ta sytuacja nie została...

Nareszcie, dzięki tej książce mogliśmy poznać całą tą głośną aferę wokół Romana Polańskiego, od strony ofiary - czyli tytułowej dziewczynki. Opisuje ona zdarzenia, poprzedzające feralny wieczór, tłumaczy jak doszło do tego, że znalazła się sam na sam z dorosłym mężczyzną, jak również traumatyczne dla niej przeżycia, które nastąpiły po ujawnieniu wydarzeń, które zaszły w domu Jacka Nicholsona.
Relacja Samanthy znacznie różni się od wersji Romana Polańskiego, zatem rodzi się pytanie, która jest prawdziwa? Być może żadna, a może każde z nich postrzega tę sama sprawę zupełnie inaczej. Może on źle odczytał jej sygnały, a ona może próbowała udawać bardziej dorosłą, żeby mu zaimponować?
W każdym razie finał tej historii jest smutny, zarówno dla niej jak i dla niego. Oboje zostali naznaczeni tamtymi wydarzeniami już do końca życia.
Książka ciekawa.

Nareszcie, dzięki tej książce mogliśmy poznać całą tą głośną aferę wokół Romana Polańskiego, od strony ofiary - czyli tytułowej dziewczynki. Opisuje ona zdarzenia, poprzedzające feralny wieczór, tłumaczy jak doszło do tego, że znalazła się sam na sam z dorosłym mężczyzną, jak również traumatyczne dla niej przeżycia, które nastąpiły po ujawnieniu wydarzeń, które zaszły w...

Urodziłam się w roku 1990 i generalnie nie wiedziałam nic na temat wydarzeń opisywanych w tej książce. Od czasu do czasu pojawiały się na portalach plotkarskim nagłówki łączące temat Romana Polańskiego z gwałtem, ale nigdy się w nie nie zagłębiałam. Do czasu, aż stanęłam w bibliotece przed regałem z książkami biograficznymi i pierwszą książką jaką wzięłam do ręki była właśnie "Dziewczynka". Przeczytałam - jednym tchem - w ciągu pary godzin. Nie jest to wybitne dzieło. Autobiografia autorki, a ja liczyłam bardziej na temat bardziej powiązany z samą sytuacją z Polańskim, ale czy czuje niedosyt lub rozczarowanie? Nie, bo to dobra książka. Nie możemy zapominać, że to książka "na faktach", a takie z reguły dobrze się czyta. Teraz pozostaje mi tylko przeczytać autobiografię Polańskiego i skonfrontować punkt widzenia obu stron.

Urodziłam się w roku 1990 i generalnie nie wiedziałam nic na temat wydarzeń opisywanych w tej książce. Od czasu do czasu pojawiały się na portalach plotkarskim nagłówki łączące temat Romana Polańskiego z gwałtem, ale nigdy się w nie nie zagłębiałam. Do czasu, aż stanęłam w bibliotece przed regałem z książkami biograficznymi i pierwszą książką jaką wzięłam do ręki była...

,, Dziewczynka. Życie w cieniu Romana Polańskiego '' to wędrówka Samanthy Geimer przez traumatyczne wydarzenia, które miały miejsce w jej przeszłości. Autorka relacjonuje swoje osobiste przeżycia, opowiada o tym jaki wpływ na jej życie miał gwałt i rzuca prawdziwe światło na zmanipulowaną przez media i świat gwiazd machinę sądowniczą.

,, A potem zderzyłam się z dwugłowym potworem o imieniu system prawa karnego w Kalifornii oraz jego zdeprawowanymi graczami dla których rozgłos był ważniejszy niż sprawiedliwość. ''

Samantha Geimer jako ofiara gwałtu dokonanego przez mężczyznę w kwiecie wieku, zderza się się z ignorancją oraz brakiem sprawiedliwości tam, gdzie powinna być czymś powszechnym. Nie doświadcza także współczucia, a wręcz przeciwnie - czuję się winna, i jest postrzegana przez sędziego jako prowodyrka sytuacji oraz określona mianem ,,nastoletniej dziwki''.

Autorka przez prawie całe swoje życie walczy z opinią ofiary. Jest dzielna i zdeterminowana, by udowodnić światu, że jest jedynie ofiarą gwałtu, a nie ofiarą życia.

Książka zawiera wiele przemyśleń, z różnego punktu widzenia. Sama Samantha dochodzi do konkretnych wniosków, a każdy z nich popiera solidnymi argumentami, trzeźwo ocenia zdarzenia, mimo, że jest poszkodowana, i udowadnia, że ze wszystkim można się pogodzić. Opowiada z jak wieloma przykrymi komentarzami i sytuacjami musi zmierzyć się zgwałcona dziewczynka. Uświadamia sobie również jak ważne jest przebaczenie nie ze względu na oprawcę, a dla dobra swojej duszy.

,,Dziewczynka. Życie w cieniu Romana Polańskiego'' jest literaturą faktu. To czyjaś prawdziwa historia, uczucia i przemyślenia. Uważam, że książkę powinien przeczytać każdy. Uświadamia nam niesprawiedliwość dotykającą pokrzywdzone kobiety i pokazuje, że my jako społeczeństwo, mamy obowiązek walczyć o bezwzględne kary dla oprawców, a dbać o bezpieczeństwo i komfort ofiar.
Mądra, pouczająca, zmuszająca do refleksji lektura.

,, Dziewczynka. Życie w cieniu Romana Polańskiego '' to wędrówka Samanthy Geimer przez traumatyczne wydarzenia, które miały miejsce w jej przeszłości. Autorka relacjonuje swoje osobiste przeżycia, opowiada o tym jaki wpływ na jej życie miał gwałt i rzuca prawdziwe światło na zmanipulowaną przez media i świat gwiazd machinę sądowniczą.

,, A potem zderzyłam się z dwugłowym...

Ta historia budzi kontrowersje i skrajne emocje od dziesiątek lat. Mimo wielokrotnego rozgrzebywania tej sprawy w różnych mediach i pod różnymi kątami, wciąż pozostaje nierozstrzygnięta. Wielu ludzi nadal nią żyje, choć są też osoby, które chciałyby o niej zapomnieć. Oczywiście historia Samanthy Geimer jest bulwersująca. Mowa w końcu o gwałcie i to jeszcze na niepełnoletniej, trzynastoletniej (!) dziewczynie... ALE... Czytając "Dziewczynkę" często się dziwiłam. Po pierwsze: jak to się w ogóle mogło stać, że rodzice pozwolili nastolatce oddalić się w nieznanym kierunku z obcym l (dużo starszym) facetem, w dodatku kompletnie bez nadzoru? Czy byli tak porażeni faktem, że mężczyzna jest sławny i może pomóc ich córce w drodze do kariery? Czy na prawdę w ich rozumowaniu dziewczynka była absolutnie bezpieczna BO TO PRZECIEŻ GWIAZDA? A może., wbrew temu, co twierdzi Samantha, rodzicom (nie matce, moim zdaniem nie wolno obciążać winą jedynie matki, zwłaszcza, że dziewczyna miała zarówno ojca, jak i ojczyma, co powinno być podwójnym zabezpieczeniem) zależało jedynie na wymiernych korzyściach i sukcesie, nie ważne jakim kosztem? Po drugie, zastanawia mnie wczesna inicjacja seksualna autorki i jej doświadczenia z używkami. Nie wnikam w to, ponieważ to jej sprawa osobista i miała prawo o sobie decydować, ale mimowolnie wyobraziłam sobie siebie w tym wieku i przypomniały mi się tylko misie i glupiutkie seriale młodzieżowe, których oglądanie dawało mi poczucie taaaakiej dorosłości... Chyba dzieci w tamtym czasie i w tamtym miejscu faktycznie w szybciej czuły się dorosłe. Po trzecie: podejście ofiary do samego gwałtu. Tak, protestowała. Tak, Polański nie powinien nawet o tym myśleć a to, że nie przestał, kiedy protestowała zasługuje na najwyższą karę. I oczywiście pamiętam, że była pod wpływem alkoholu i narkotyków. Ale mimo to wiedziała co się dzieje. Wiedziała, że to jest złe i powinna uciekać, krzyczeć, zrobić cokolwiek żeby się ratować. Mimo to nic nie zrobiła. Czy słowa: "nie może być aż tak źle, to tylko seks" na prawdę należą do osoby, która właśnie jest krzywdzona? Otóż należą. Nie mieści mi się w głowie, że można mieć takie podejście do tej sytuacji. Powinna być wściekła, zrozpaczona, przerażona, walczyć, płakać, odrzucać go. Tak chyba zachowuje się krzywdzona osoba? Nie chcę generalizować ani umniejszać powagi sytuacji ale w moim odczuciu to wydarzenie nie było dla niej tak traumatyczne jak miejscami sugeruje a wtrącenia na ten temat w kontekście jej późniejszego życia wyglądały dla mnie sztucznie, jakby dodała je, ponieważ to właśnie jest tematem książki i musiała to zrobić. Być może ktoś posądzi mnie o bezduszność, ale ja na prawdę tak to widzę i momentami miałam wrażenie, że to nie gwałt był najgorszym co jej się zdarzyło, ale popularność gwałciciela. Gdyby media nie rozdmuchiwały sprawy, dziewczyna pewnie szybko by o niej zapomniała. Na koniec podkreślę tylko, że nigdy nie jestem po stronie gwałciciela. Dla niego nie ma żadnych usprawiedliwień. Ale to nie jego perspektywa, nie jego książka.

Ta historia budzi kontrowersje i skrajne emocje od dziesiątek lat. Mimo wielokrotnego rozgrzebywania tej sprawy w różnych mediach i pod różnymi kątami, wciąż pozostaje nierozstrzygnięta. Wielu ludzi nadal nią żyje, choć są też osoby, które chciałyby o niej zapomnieć. Oczywiście historia Samanthy Geimer jest bulwersująca. Mowa w końcu o gwałcie i to jeszcze na...

Książka na poziomie Super expressu i Faktu.

Książka na poziomie Super expressu i Faktu.

Z zaskoczeniem przyznam, że książkę bardzo przyjemnie się czytało. Autorka opisała swoją historię bardzo neutralnie i zrozumiale. Dostrzegłem też dużą wartość w tle pierwszoplanowej historii; życie nastolatków w latach 80, niedoskonałość wymiaru sprawiedliwości, podejście społeczeństwa do ofiar i tematów tabu, przewijające się w książce znane osoby (w tym oczywiście wątek polski i Roman Polański). Najcenniejsze co udało się autorce, to umiejętne przekazanie, jak trudne staje się życie ofiary z powodu mediów i instytucji, które powinny chronić. Bardzo polecam ten tytuł.

Z zaskoczeniem przyznam, że książkę bardzo przyjemnie się czytało. Autorka opisała swoją historię bardzo neutralnie i zrozumiale. Dostrzegłem też dużą wartość w tle pierwszoplanowej historii; życie nastolatków w latach 80, niedoskonałość wymiaru sprawiedliwości, podejście społeczeństwa do ofiar i tematów tabu, przewijające się w książce znane osoby (w tym oczywiście wątek...