“Zwierciadło pęka w odłamków stos” jest pierwszą Christie jaką kiedykolwiek przeczytałam! Muszę powiedzieć, że moje oczekiwania zostały zaspokojone i absolutnie się nie zawiodłam.

Zagadkę pomaga rozwiązywać nieco już starsza panna Marple, przez co było jej tu dużo mniej, ale osobiście mi to nie przeszkadzało. Do miasteczka St Mary Mead przeprowadza się gwiazda filmowa Marina Gregg, podczas przyjęcia, które organizuje Marina z mężem, dochodzi do morder$twa.

Książkę czyta się błyskawicznie, jest bardzo wciągająca. Bardzo podobało mi się, że skupiamy się tu bardziej na rozwiązaniu zagadki niż na samej zbr0dni, bo nie ukrywam, że już mam trochę dość współcześnie napisanych kryminałów, gdzie opis tego co robi m0rderc4 jest napisany zbyt szczegółowo przez niezliczoną ilość stron.

Zyskałam wielką sympatię do panny Marple, bardzo podobał mi się jej tok myślenia oraz profesjonalizm i nie mogę się doczekać, aż przeczytam kolejne części z nią w fabule. Jedyne co sprawiało mi nieco trudności to ilość (nowych dla mnie) postaci, przez co szczególnie na początku musiałam się bardzo skupić kto jest kim.

Chodź pierwszy raz w życiu udało mi się zgadnąć, kto był m0rd3rcą to nie zmniejszyło to moich pozytywnych wrażeń odnośnie książki. Wręcz przeciwnie, jestem zachwycona i długo będę wspominać tę satysfakcję z odgadnięcia przeze mnie zagadki. Teraz liczę, że następnym razem autorka zaskoczy mnie zakończeniem.

“Zwierciadło pęka w odłamków stos” jest pierwszą Christie jaką kiedykolwiek przeczytałam! Muszę powiedzieć, że moje oczekiwania zostały zaspokojone i absolutnie się nie zawiodłam.

Zagadkę pomaga rozwiązywać nieco już starsza panna Marple, przez co było jej tu dużo mniej, ale osobiście mi to nie przeszkadzało. Do miasteczka St Mary Mead przeprowadza się gwiazda filmowa...

Tym razem Agata Christie zabiera nas na przyjęcie do Gossington Hall, podczas którego dochodzi do morderstwa pewnej kobiety. Niezawodna panna Marple, mimo że nie uczestniczyła w wydarzeniach, stara się rozwiązać zagadkę rzekomego przestępstwa. Wszystko wskazuje bowiem, że nie była to przypadkowa śmierć.

Książka miała nudniejsze momenty, zwłaszcza początek, w który nie mogłam się wgryźć. Muszę przyznać, że pierwsze kartki przekręcałam z pewnym znużeniem. Na szczęście, gdy tylko akcja się rozkręciła, ciężko było oderwać mi się od powieści. Chciałam jak najszybciej poznać zakończenie, którego oczywiście się nie domyśliłam. Po raz kolejny autorka wyprowadziła mnie w pole, udowadniając, że kiepski ze mnie detektyw.
Pomimo powolnego odkrywania pewnych kart, nawet przez chwilę przez głowę nie przeszedł mi ten scenariusz.

Książkę czyta się dobrze i szybko, o ile oczywiście pasuje Wam styl Agaty Christie. Dla mnie to niekwestionowana królowa kryminałów i cieszę się, że jedną z jej powieści miałam przyjemność recenzować.

Nie jest to moja ulubiona książka autorki, ale i tak bardzo ją polecam!

Tym razem Agata Christie zabiera nas na przyjęcie do Gossington Hall, podczas którego dochodzi do morderstwa pewnej kobiety. Niezawodna panna Marple, mimo że nie uczestniczyła w wydarzeniach, stara się rozwiązać zagadkę rzekomego przestępstwa. Wszystko wskazuje bowiem, że nie była to przypadkowa śmierć.

Książka miała nudniejsze momenty, zwłaszcza początek, w który nie...

Jest rok 1962. St Mary Mead, gdzie mieszka panna Marple , bardzo się zmieniło. Powstały nowe osiedla , supermarket , a dom państwa Bantry z " Nocy w bibliotece" , kupiła gwiazda filmowa. Podczas wydanego przez nią przyjęcia umiera jeden z gości , a to nie ostatnia niespodziewana śmierć. Wyczuwa się tęskonotę za przeszłością chociaż panna Marple niezmiennie zawstydza stróżów prawa.
To jeden z późniejszych kryminałów Agathy Christie . Autorka zastosowała tu coś w rodzaju otwartego rozwiązania - dowiadujemy się kto zabił pierwszą ofiarę i jaki był motyw , ale czy morderca popełnił samobójstwo , czy został otruty ?. Kto pozbawił życia następne osoby - to wcale nie takie oczywiste.
Mam wrażenie , że pod koniec życia autorka wprowadzała różne eksperymenty literackie - ja jednak wolę w jej wykonaniu tradycyjne " dopowiedziane " rozwiązania.
Żeby poprawić sobie humor , postanowiłam się zabawić w pannę Marple i znaleźć analogię między którąś postacią z książki , a znaną mi osobą. Zainteresowała mnie opiekunka starej damy , świetnie wypełniająca swoje obowiązki , ale traktująca podopieczną jak małe dziecko , co bardzo denerwowało pannę Marple - do tego stopnia , że kiedyś stwierdziła że miałaby ochotę opiekunke zabić.
Czy znałam kogoś , kto bez złej woli doprowadzał mnie do szału ?
Przypomniałam sobie Malwinkę. Działo się to w czasie kiedy studiowałam. Usiłowałam udawać osobę wszechwiedzącą - w tym celu postępowałam według starej zasady : lepiej się nie odzywać i wyglądać na głupka , niż się odezwać i udowodnić , że się tym głupkiem jest. Malwina miała zwyczaj podczas zajęć siadać koło mnie i głośno zadawać pytania , na które nie znała odpowiedzi. Ja zwykle też nie wiedziałam co odpowiedzieć , no i wychodziłam na osobę mało rozgarniętą.
Starałam sie unikać Malwiny jak tylko mogłam. No bo co odpowiedzieć np. na pytanie: "Myślisz , że można mieć więcej niż jednego anioła stróża ?".
Czy pannie Marple udało się pozbyć niechcianej opiekunki ?
Przeczytajcie niezależnie od tego ilu macie aniołów stróżów.

Jest rok 1962. St Mary Mead, gdzie mieszka panna Marple , bardzo się zmieniło. Powstały nowe osiedla , supermarket , a dom państwa Bantry z " Nocy w bibliotece" , kupiła gwiazda filmowa. Podczas wydanego przez nią przyjęcia umiera jeden z gości , a to nie ostatnia niespodziewana śmierć. Wyczuwa się tęskonotę za przeszłością chociaż panna Marple niezmiennie zawstydza stróżów...

Przyjemna, szybka lektura na wieczór. Jeśli ktoś przeczytał wcześniej sporo innych książek Christie, bardzo szybko odgadnie, kto jest mordercą. To oczywiście psuje zabawę, ale klimat wciąż jest.

Przyjemna, szybka lektura na wieczór. Jeśli ktoś przeczytał wcześniej sporo innych książek Christie, bardzo szybko odgadnie, kto jest mordercą. To oczywiście psuje zabawę, ale klimat wciąż jest.

Niestety była to do tej pory najsłabsza książka od Christie którą przyszło mi czytać. Zakończenie dość proste, szybko do niego doszłam.

Niestety była to do tej pory najsłabsza książka od Christie którą przyszło mi czytać. Zakończenie dość proste, szybko do niego doszłam.

To książka z serii o przygodach Panny Marple. Tym razem do nieszczęśliwego zdarzenia dochodzi podczas jednego z przyjęć u bardzo znanej osobistości. Na przedmieścia wprowadza się aktorka filmowa ze swoim mężem. Po zaaklimatyzowaniu w nowym miejscu postanawiają urządzić imprezę, na którą zostają zaproszone gwiazdy jak i bliscy naszej pary. Niestety dochodzi do wypadku, nikt nie wie jak mogło się to wszystko wydarzyć i czemu akurat w takim momencie? Kto jest winny? W śledztwo angażuje się Panna Marple, aby pomóc w rozwiązaniu zagadki.
•
To było moje pierwsze spotkanie z Panną Marple. I od razu mogę zdradzić, że naprawdę udane! Mam wrażenie, że historia była przedstawiona w dużo bardziej przystępny i taki lekki sposób niż te do których jest przyzwyczajona, czyli z serii o Herkulesie Poirot. Niemniej Agatha Christie to klasa sama w sobie i w jej powieściach znajdziemy inteligentnych głównych bohaterów, dobrze nakreśloną intrygę kryminalną i oczywiście niebanalny żart.
•
Tę pozycję dosłownie przelatywało się kartka za kartką, mimo obowiązków ciekawość brała górę i aż do ostatniej strony nie dało się jej odłożyć. Samo rozwiązanie intrygi było ciekawe, częściowo można było się go domyślić, ale jednocześnie akcja była na tyle dynamiczna, że czasu na pełną analizę wydarzeń raczej nie było.
•
Jeśli tak jak ja nie czytaliście jeszcze serii z tą bohaterką to polecam zacząć od tej - jest naprawdę świetna! A wszystkim pozostałym oczywiście również proponuje zapisać ten tytuł i sięgnąć po niego jak najszybciej!

Fajna, wciągająca i rozbudzające ochotę na więcej .

To książka z serii o przygodach Panny Marple. Tym razem do nieszczęśliwego zdarzenia dochodzi podczas jednego z przyjęć u bardzo znanej osobistości. Na przedmieścia wprowadza się aktorka filmowa ze swoim mężem. Po zaaklimatyzowaniu w nowym miejscu postanawiają urządzić imprezę, na którą zostają zaproszone gwiazdy jak i bliscy naszej pary. Niestety dochodzi do wypadku, nikt...

Dziś przychodzimy do Was z kolejną soczystą książką Agathy Christie, czyli “Zwierciadło pęka w odłamków stos”, wydaną w tej cudownej, przepięknej kolekcji jubileuszowej od Wydawnictwa Dolnośląskiego ❤️. To już czterdziesta (!) książka w tej serii, a my z radością możemy się pochwalić, że mamy je wszystkie 😁.

“Zwierciadło…” należy do cyklu z panną Marple w roli głównej, dzięki czemu powracamy do sielskiej, angielskiej wioski St Mary Mead. Chociaż zważywszy na to, ilu mord*rstw się tam dokonuje, to nie jest to chyba aż taka sielska miejscowość :D. Wiadomo jednak, że to fikcja literacka, a dzięki temu przynajmniej nasza ulubiona panna Marple nie nudzi się i może rozwiązywać kolejne zagadki!😊

Tym razem do zbrodni dochodzi z najbogatszej posiadłości w okolicy, Gossington Hall (która pojawiła się zresztą wcześniej w “Nocy w bibliotece”),gdzie całkiem niedawno zamieszkała znana aktorka Marina Gregg. Podczas zorganizowanego przez nią przyjęcia umiera jedna z gościń, Heather Badcock. Szybko okazuje się, że powodem śmi*erci był zatruty drink, który przeznaczony był jednak nie dla Heather, a dla sławnej pani domu… Nie zdradzamy oczywiście już nic więcej, bo nie chcemy psuć Wam wrażeń z lektury!

“Zwierciadło…” znajduje się niewątpliwie w naszej czołówce książek królowej kryminału. Jak zwykle mamy tutaj znakomicie nakreślone, charakterystyczne i spójne postaci, z których część znamy już zresztą z poprzednich książek z cyklu o pannie Marple. W książce czuć świetny klimat połowy XX wieku, do tego znajdziemy tu zestawienie spokoju prowincji z wielki światem gwiazd filmowych, a także opis nieuniknionych zmian zachodzących w St Mary Mead związanych z rozwojem tej małej miejscowości. No a do tego mamy tu dużo samej Jane Marple, dzięki czemu poznajemy nie tylko jej bystry umysł, lecz także jej zwykłe, codzienne życie, potyczki z irytującą opiekunką czy herbatki (albo sherry 🙂) z przyjaciółmi. Dzięki temu ta książka tym bardziej jest naprawdę “przyjemna” i wciągająca, a rozwiązanie zagadki - niecodzienne. 🔥

Dziś przychodzimy do Was z kolejną soczystą książką Agathy Christie, czyli “Zwierciadło pęka w odłamków stos”, wydaną w tej cudownej, przepięknej kolekcji jubileuszowej od Wydawnictwa Dolnośląskiego ❤️. To już czterdziesta (!) książka w tej serii, a my z radością możemy się pochwalić, że mamy je wszystkie 😁.

“Zwierciadło…” należy do cyklu z panną Marple w roli głównej,...

Kryminały Agathy Christie są dla mnie fantastyczna odskocznią od rzeczywistości, bardzo chętnie wracam do nich nawet kilkukrotnie, by ponownie szukać motywów i dowodów zbrodni. Ten należy do jednych z lepszych.

Kryminały Agathy Christie są dla mnie fantastyczna odskocznią od rzeczywistości, bardzo chętnie wracam do nich nawet kilkukrotnie, by ponownie szukać motywów i dowodów zbrodni. Ten należy do jednych z lepszych.

Pamiętam jak czytając pierwsze w kolejności trzy tomy z panną Marple nie byłam do końca do niej przekonana, bo relatywnie w porównianiu z detektywem Poirotem było jej mało w całej historii. Pojawiała się na samym końcu, by rozwiązać zagadkę, a ja żałowałam, że nie ma jej więcej w samym procesie dedukcji. Zmieniło się to od książki „Morderstwo odbędzie się...”, bo wreszcie miałam tyle panny Marple ile chciałam i w tym momencie nie jestem w stanie przyznać z jaką postacią najbardziej lubię czytać książki Agathy Christie.

„Zwierciadło pęka w odłamków stos” zaskoczyło mnie dużą dozą sentymentu, a przecież nie jest ostatnim tomem z panną Marple, bo na trzynaście książek jest numerem osiem. Osobiście znalazłam trzy odniesienia tutaj do innych książek, ale najważniejszym jest to, że miejsce akcji pokrywa się z książką „Noc w bibliotece”. Co prawda posiadłość Gossington Hall została sprzedana komu innemu, ale pani Bantry (jego poprzednia właścicielka) też pojawia się w tej historii. Jak inne wzmianki nie mają większego znaczenia, tak nawiązanie do „Nocy w bibliotece” zdradza jedną z jej tajemnic, więc w tym przypadku najpierw polecam przeczytać wcześniej wspomniany tytuł.

Panna Marple w tej części ma na siebie bardziej uważać ze względu na swój wiek, ale ona wcale nie czuje, by była taka potrzeba. Za to panna Knight, która została zatrudniona, by jej pomagać szargała moje czytelnicze nerwy tym jaka była upierdliwa. Na szczęście to nie było tylko moje zdanie. 😆

W posiadłości Gossington Hall podczas przyjęcia dochodzi do niespodziewanego zgonu. Kierunek śledztwa zmierza w tę stronę, że ofiara jest przypadkowa, a kto inny miał być celem. W rozwiązanie sprawy angażuje się inspektor Dermot Craddock, który miał już wcześniej styczność z panną Marple i bardzo szanuje jej zdanie. Nie ukrywam, że gdy w połowie książki panna Marple powiedziała na co inspektor ma zwrócić uwagę to sama zaczęłam patrzeć się przez ten pryzmat, ale mimo tego, że miała rację z tym tropem, to nie wpadłam na to w jaką stronę poszło rozwiązanie.

Bawiłam się świetnie i ponownie się przekonałam, że Christie jest pisarką, którą uwielbiam.

Pamiętam jak czytając pierwsze w kolejności trzy tomy z panną Marple nie byłam do końca do niej przekonana, bo relatywnie w porównianiu z detektywem Poirotem było jej mało w całej historii. Pojawiała się na samym końcu, by rozwiązać zagadkę, a ja żałowałam, że nie ma jej więcej w samym procesie dedukcji. Zmieniło się to od książki „Morderstwo odbędzie się...”, bo wreszcie...

~"ᴢᴡɪᴇʀᴄɪᴀᴅᴌᴏ ᴘᴇ̨ᴋᴀ ᴡ ᴏᴅᴌᴀᴍᴋᴏ́ᴡ sᴛᴏs" ᴀɢᴀᴛʜᴀ ᴄʜʀɪsᴛɪᴇ~

"𝒁𝒆𝒓𝒘𝒂𝒏𝒂 𝒏𝒊ć 𝒋𝒂𝒌 𝒄𝒊𝒆𝒏𝒌𝒊 𝒘ł𝒐𝒔,
𝒁𝒘𝒊𝒆𝒓𝒄𝒊𝒂𝒅ł𝒐 𝒑ęk𝒂 𝒘 𝒐𝒅ł𝒂𝒎𝒌ó𝒘 𝒔𝒕𝒐𝒔;
'𝑲𝒍ą𝒕𝒘𝒂 𝒏𝒂𝒅𝒆 𝒎𝒏ą', 𝒌𝒓𝒛𝒚𝒄𝒛𝒚 𝒘 𝒈ł𝒐𝒔
𝑷𝒂𝒏𝒊 𝒛 𝑺𝒉𝒂𝒍𝒐𝒕𝒕"

Dla panny Marple nie ma lepszego lekarstwa jak "ciekawe morderstwo"!

Kryminał psychologiczny, w którym sprawa jest prostsza niż się mogło na pierwszy rzut oka wydawać. Lecz, paradoksalnie, to w tym właśnie leży jej trudność w rozwiązaniu.

Akcja jest z początku powolna, a z biegiem akcji nabiera tempa, dążąc do finałowego puntu kulminacyjnego. U Christie jednak nie chodzi o prędki przebieg fabuły, ale o wnikliwą historię, co udowadnia nam na każdym kroku.

Postacie autorki to osoby wyraźne, którym nadane zostały szczególne cechy, które określają ich jestestwo. To jest w zasadzie charakterystyczny aspekt pozycji spod pióra Christie.
Spodziewałam się więcej samej panny Marple, dlatego czuję się nieco zawiedziona, jednak końcowo to jej zawdzięcza się rozwiązanie tej zagadki. Z inspektorem Craddockiem niezaprzeczalnie się zaprzyjaźniłam i aż ciężko robi mi się na sercu na myśl, że to tylko jednorazowa przygoda z jego udziałem 💔. Stanowi dla mnie ciekawą konkurencję w stosunku do Poirota, choć więcej ich dzieli niż łączy 😂.

Christie nie przedstawia nam zwykłej sprawy kryminalnej. Kładzie mocny nacisk na nieodłącznie związane usposobienie człowieka z dokonanymi morderstwami. Tu nie rządzi przypadek. Wszystko ostatecznie układa się w logiczną całość. Poczułam lekkie niezaspokojenie końcówką, ale mimo wszystko jestem zadowolona z książki jako całości.

Nie jest to bynajmniej najwybitniejsza pozycja od Christie, z którą miałam do czynienia, lecz dała mi nieco do myślenia, za sprawą błyskotliwych spostrzeżeń panny Marple i sprawiła mi przyjemność w śledzeniu samej akcji. Zakończenie niekoniecznie mnie zadowoliło, ale niektórym miłośnikom kryminałów mogłoby przypaść do gustu.

Zaciekawiło mnie również nawiązanie do utworu Tennysona „The Lady of Shalott”, które w tej historii odgrywało wszakże niebagatelną rolę. Byłam tak zaintrygowana, że przeczytałam to dzieło. Wprawiło mnie w pewien stan grozy, ale i podziwu. Polecam zerknąć, zajmie Wam najwyżej paręnaście minut, a naprawdę jest warte uwagi ✨️.

~"ᴢᴡɪᴇʀᴄɪᴀᴅᴌᴏ ᴘᴇ̨ᴋᴀ ᴡ ᴏᴅᴌᴀᴍᴋᴏ́ᴡ sᴛᴏs" ᴀɢᴀᴛʜᴀ ᴄʜʀɪsᴛɪᴇ~

"𝒁𝒆𝒓𝒘𝒂𝒏𝒂 𝒏𝒊ć 𝒋𝒂𝒌 𝒄𝒊𝒆𝒏𝒌𝒊 𝒘ł𝒐𝒔,
𝒁𝒘𝒊𝒆𝒓𝒄𝒊𝒂𝒅ł𝒐 𝒑ęk𝒂 𝒘 𝒐𝒅ł𝒂𝒎𝒌ó𝒘 𝒔𝒕𝒐𝒔;
'𝑲𝒍ą𝒕𝒘𝒂 𝒏𝒂𝒅𝒆 𝒎𝒏ą', 𝒌𝒓𝒛𝒚𝒄𝒛𝒚 𝒘 𝒈ł𝒐𝒔
𝑷𝒂𝒏𝒊 𝒛 𝑺𝒉𝒂𝒍𝒐𝒕𝒕"

Dla panny Marple nie ma lepszego lekarstwa jak "ciekawe morderstwo"!

Kryminał psychologiczny, w którym sprawa jest prostsza niż się mogło na pierwszy rzut oka wydawać. Lecz, paradoksalnie, to w tym...