Są rodzynki w tym hipisowskim cieście. Na pierwszym planie O'Hara (w Polsce wydawany głównie w antologiach lub na łamach czasopism, nie liczę "Twojej pojedynczości" w przekładzie Sommera),Kadysz Ginsberga oraz nieznani dla mnie zupełnie wcześniej: Robert Creeley ("Nieuczciwi listonosze"!) i Denise Levertov ("Psalm miasta"). Jack Kerouac - tylko dwa wiersze, z tomu Mexico City Blues.

Cały koncept zbioru (wiersze wybrała i tłumaczyła Teresa Truszkowska) ma dla mnie podwójną wartość. Po pierwsze Creeley i O'Hara do pogłębienia. Po drugie książka zawiera tłumaczenia obok oryginałów. Dzięki temu słychać np., jak O'Hara fantastycznie rytmizuje (i rymuje) o czym nie miałem absolutnie pojęcia, wcześniej mając do czynienia tylko z tłumaczeniami.

W wierszu "Na górze"

Skały pokryte porostem,
grzechoczące liście i nieświeży śnieg

będę żyć, by dopalić tego papierosa,
autostrada ryczy na mniejszym pagórku,
błyszczy staw w dole i słupy telegrafu
na horyzoncie.

O krok stąd w martwym słońcu
brudna chusteczka leży na śniegu.

Palę Picayune
"najgorszego papierosa", przyciskam usta
do chusteczki,
jest ciepło.

W oryginale ten wiersz brzmi tak:

Rocks with lichen on,
rattling leaves and rotting snow

I shall live to finish this cigarette
and the turnpike roars up a lesser hill,
gleams the nether pond and the wire towers
on the horizon.

A foot away in the dead sun
a handkerchief lies dirty in the snow.

I'm smoking a Picayune
"the worst cigarette", press lips upon
the handkerchief
and it is warm.

Żeby nie zapomnieć, wrzucam tu jeszcze "listonoszy", wiersz, który mógłby być flagowcem tego zbioru:

The Dishonest Mailmen

They are taking all my letters, and they
Put them into a fire.
I see flames, etc.
But do not care, etc.

They burn everything I have, or what little
I have. I don't care, etc.

The poem supreme, addressed to
Emptyness - this is the courage

Neccessary. This is something
Quite different.

(Nieuczciwi listonosze

Oni zabierają wszystkie moje listy i
Wrzucają je w ogień.
Widzę płomienie, itd.
Lecz nie dbam o to, itd.

Oni palą wszystko co mam, odrobinę
Którą posiadam. Nie dbam o to, itd.

Najdoskonalszy poemat, skierowany do
Pustki - jest aktem odwagi

Niezbędnej. Czymś całkiem
Odmiennym.)

Są rodzynki w tym hipisowskim cieście. Na pierwszym planie O'Hara (w Polsce wydawany głównie w antologiach lub na łamach czasopism, nie liczę "Twojej pojedynczości" w przekładzie Sommera),Kadysz Ginsberga oraz nieznani dla mnie zupełnie wcześniej: Robert Creeley ("Nieuczciwi listonosze"!) i Denise Levertov ("Psalm miasta"). Jack Kerouac - tylko dwa wiersze, z tomu Mexico...