Premiera drugiego sezonu Daredevila od Netflixa zachęciła mnie do rzucenia samemu sobie wyzwania; dałem sobie miesiąc na poznanie Matta Murdocka i ferajny. Przeczytam komiksy topowe, legendarne, współczesne i stare. Serial wciągnął mnie jak bagno; pytanie, czy Daredevil papierowy też ma taką moc przyciągania?

Drugi komiks z Daredevilem, który postanowiłem poznać to "Daredevil Visionaries Vol.2", który zbiera numery 168-182, wszystkie napisane przez Franka Millera. Na 356 stronach tego wydania zbiorczego znalazło się niezwykle dużo ikonicnzych momentów i scen, które odnaleźć można we wszystkich filmowych i serialowych adaptacjach ostatnich lat. Nie ważne, czy oglądamy któryś z dwóch świetnch sezonów Daredevila od Netflixa, czy koszmarek z 2003 roku z Benem Affleckiem w roli głównej, jedno jest pewne: mnóstwo scen jest wręcz jeden do jednego wyjęte z tego właśnie albumu.
Przykłady? Znajdziecie tu komiks, w którym debiutuje Elektra. Dobrze nakreślona postać już od początku, jednak do mnie o wiele bardziej trafiało nieco nowocześniejsze wydanie jest początków w życiu Matta przedstawione w "Man Without Fear" z lat 90tych. Tym niemniej zawsze warto poznać absolutny początek postaci, zwłaszcza, że w tym wypadku nie trzeba się cofać do prehistorii.
Oprócz debiutu i całej epopei z Elektrą znajdziemy tu także powrót Kingpina do przestępczego światka, mnóstwo potyczek z Bullseye'em, historię Melvina Pottera, czy wątek Hand i ich nieśmiertelnego zabójcy.
Słowem, jest tu wszystko co można było zobaczyć w drugim sezonie Netflixowego serialu, z wyjątkiem Karen Page.
Sama narracja i sposób pisania to dość osobliwy mix klasycznego Franka Millera i czasów, w których te zeszyty powstawały. Spodziewajcie się ciągłego powtarzania czemu DD ma takie, a nie inne moce oraz dość już zakurzone zwroty jak "shyster", czy "lousy". Frank używa tu też nowojorskiego akcentu, spodziewajcie się też natłoku wyrażeń "yer" i poucinanych końcówek wyrazów. Nie zmienia to jednak faktu, że to Frank Miller, który opisuje świat w plastyczny sposób, z nieco pompatyczną manierą. Tutaj Miller nie zagłębia się w mrok tak bardzo jak np. w "Powrocie Mrocznego Rycerza" i prezentuje nam niezłą dawkę humoru, szczególnie w postaciach Turka i jego głupkowatego pomocnika, którzy służą za comic relief w całym runie. Miler wciąż świetnie wchodzi w głowy bohaterów i nie boi się mocnych scen.
Miller był również rysownikiem kilku zeszytów, później ołówek przejął Janson. Po rysunkach najbardziej widać to, że zeszyty mają już 35 lat. Szczególnie kłują w oczy sceny walki i absurdalne sceny, gdzie DD np. odbija się od latarni ulicznej jak od trampoliny. Jednakże wciąż niektóre panele to majstersztyk, a całość wciąż trzyma poziom choć latka widać.
Podsumowując: nie traktowałbym tego albumu jako "bibli" Daredevila, rzeczy absolutnie kultowej. Wciąż wyżej cenie "Człowieka Bez Strachu" tego samego autora. Jednak jest to bardzo interesujący album, który pokazuje początki pracy Millera nad światem Daredevila i potrafi rośmieszyć i złapać za serce. Warto, chociażby dla tych kilku absolutnie genialnych momentów.

Premiera drugiego sezonu Daredevila od Netflixa zachęciła mnie do rzucenia samemu sobie wyzwania; dałem sobie miesiąc na poznanie Matta Murdocka i ferajny. Przeczytam komiksy topowe, legendarne, współczesne i stare. Serial wciągnął mnie jak bagno; pytanie, czy Daredevil papierowy też ma taką moc przyciągania?

Drugi komiks z Daredevilem, który postanowiłem poznać to...