Dwie historie, jedna piękna i wzruszająca, druga tandetna i oklepana, przecinają się w końcu, by stworzyć obraz chłopca z autyzmem. Perypetie Beth całkowicie niepotrzebne, psuły doskonałà opowieść Oliwii, najsłabsza książka tej autorki.

Dwie historie, jedna piękna i wzruszająca, druga tandetna i oklepana, przecinają się w końcu, by stworzyć obraz chłopca z autyzmem. Perypetie Beth całkowicie niepotrzebne, psuły doskonałà opowieść Oliwii, najsłabsza książka tej autorki.

To jedna z tych powieści, które dosłownie miażdżą czytelnika ale zdecydowanie warto po nią sięgnąć!

To jedna z tych powieści, które dosłownie miażdżą czytelnika ale zdecydowanie warto po nią sięgnąć!

Nie zachwyciła mnie, myśli ,przemyslenia,taki rozgardiasz, ktoś pisze książkę o chorym chłopcu z jakiegoś objawienia, takie nie realne.

Nie zachwyciła mnie, myśli ,przemyslenia,taki rozgardiasz, ktoś pisze książkę o chorym chłopcu z jakiegoś objawienia, takie nie realne.

Po przeczytaniu ,,Motyla" musiałam sięgnąć po inną pozycję od autorki by sprawdzić czy stanie się Ona kolejną, której będę czytać wszystkie pozycje bez opamiętania 🙈 no cóż... Tak nie będzie... Dlaczego?

,,Kochając syna" jest to opowieść o dwóch kobietach, których życie splata się na wietrznej wyspie Nantucket - Olive, która trafia tam po ogromnej tragedii, jaka spotkała ją w życiu i po podjęciu decyzji o rozwodzie z ukochanym mężczyzną, a także Beth, która właśnie dowiaduje się, że była przez wiele miesięcy zdradzana przez wieloletniego partnera... Dwie kobiety z pozoru zmagające się z podobnymi problemami odkrywają trudności jakie los stawiał lub stawia przed nimi każdego dnia.

To powieść o śmierci, zdradzie, utracie bliskiej osoby, rozwodzie ii... I jak to w przypadku autorki mamy doczynienia z chorobą neurologiczną - w tym przypadku z autyzmem.

Książka od ,,Motyla" różni się tym, iż choroba nie definiuje teraźniejszości bohaterów, jednak wciąż mamy ją opisywaną z perspektywy chorego. Niestety tym razem mamy dużo odniesień do życia uczuciowego bohaterek, co jest oczywiście potrzebne, gdyż dobrze opisane staje się bardzo wartościowe, jednak ja nauczona ładunku uczuć jakie potrafi dać autorka, po prostu nie tego szukałam 🤷 mimo wszystko z tej lektury również możemy wynieść bardzo dużo zrozumienia dla ludzi dotkniętych tą chorobą, a szczególnie dla ich bliskich, więc warta uwagi.

Nie żałuję, że po nią sięgnęłam, jednak szukałam czegoś co dostałam w ,,Motylu'' 😉

Po przeczytaniu ,,Motyla" musiałam sięgnąć po inną pozycję od autorki by sprawdzić czy stanie się Ona kolejną, której będę czytać wszystkie pozycje bez opamiętania 🙈 no cóż... Tak nie będzie... Dlaczego?

,,Kochając syna" jest to opowieść o dwóch kobietach, których życie splata się na wietrznej wyspie Nantucket - Olive, która trafia tam po ogromnej tragedii, jaka spotkała...

najwyraźniej nie ten moment, dwa podejścia, nie wciągnęła mnie, wręcz przeciwnie - męczyłam ją i odłożyłam po kilkudziesięciu stronach

najwyraźniej nie ten moment, dwa podejścia, nie wciągnęła mnie, wręcz przeciwnie - męczyłam ją i odłożyłam po kilkudziesięciu stronach

Niestety nie porwała mnie ta powieść. Przez większość książki nie wiedziałam o czym ona jest, i z każdą kartką traciłam nadzieję na rozwinięcie wątku samotnych kobiet i jakąś akcję. Tak dotarłam do końca, który, owszem był wzruszający, ale równocześnie dosyć naiwny, w założeniu, że kilkuletni autystyczny chłopiec mógłby tak pięknie i logicznie opisać swój stan emocjonalny. No, ale to tylko książka. Cóż, spodziewałam się więcej po tej autorce.

Niestety nie porwała mnie ta powieść. Przez większość książki nie wiedziałam o czym ona jest, i z każdą kartką traciłam nadzieję na rozwinięcie wątku samotnych kobiet i jakąś akcję. Tak dotarłam do końca, który, owszem był wzruszający, ale równocześnie dosyć naiwny, w założeniu, że kilkuletni autystyczny chłopiec mógłby tak pięknie i logicznie opisać swój stan emocjonalny....

Cenię tę książkę za to, że jest napisana przez specjalistkę od spraw neurologicznych i dlatego można ufać jej oglądowi autyzmu. Ale sama historia jest nie tylko o problemie autyzmu, ale w ogóle o rozmaitych problemach w związkach i relacjach. Wciągnęła mnie.

Cenię tę książkę za to, że jest napisana przez specjalistkę od spraw neurologicznych i dlatego można ufać jej oglądowi autyzmu. Ale sama historia jest nie tylko o problemie autyzmu, ale w ogóle o rozmaitych problemach w związkach i relacjach. Wciągnęła mnie.

🌸 "Kochając syna" autorstwa Lisy Genova to emocjonująca lektura, która jest naprawdę godna uwagi.

🌸Jak to jest, kiedy synek nigdy nie patrzy Ci w oczy? Jeśli nie przytula się tak jak inne dzieci, i nieprzytomnie krzyczy, kiedy chcesz, aby już wracał do domu i zszedł z huśtawki?

Jak to jest, kiedy tracisz dziecko? Jak to jest, kiedy kochany mąż odchodzi do innej kobiety? Jak to jest, kiedy gubisz gdzieś po drodze, między śniadaniem a odbieraniem dzieci ze szkoły, swoje marzenia?

Jak to się dzieje? Dlaczego? Po co? Dwie kobiety, różne problemy, wielka samotność. Wyspa Nantucket, smagana wiatrem, zapomniana. W tym surowym krajobrazie obie stawiają czoło swoim demonom. Los sprawia, że się spotkają, ich przyjaźń zdarza się jak bezcenny dar. Dzięki sobie nawzajem, trochę przypadkiem, poznają odpowiedzi na stawiane nieprzerwanie pytania.

Niesamowita, wzruszająca i mądra powieść. O tym, czym jest autyzm, o samotności i odnajdywaniu sensu w życiu. Na końcu świata, na skraju wytrzymałości, mimo wszystko.

🌸 Moja córka również ma autyzm, także byłam bardzo ciekawa tej książki.
Choć ma ona lekki stopień autyzmu i mówi nawet w dwóch językach, to przeszliśmy naprawdę długą i bolesną drogę, a w dodatku ma również artretyzm, także ciągłe wizyty w szpitalu oraz leki również mają duży wpływ na jej zachowanie.
Dlatego wiem jak ciężko jest być matką takiego dziecka, i nie raz miałam dni zwątpienia, także doskonale rozumiem rodziców, którzy sami zmagają się z podobnymi problemami.
Tylko miłość dziecka jest w stanie to wszystko wynagrodzić, także gdy moja córka mnie przytula, czy się do mnie uśmiecha to zapominam o wszystkich trudnościach.
Jest to naprawdę wartościowa książka, która porusza i czytałam ją z zainteresowaniem, i nie raz łezka mi się w oku zakręciła.

Takie książki są bardzo potrzebne, także jeśli interesuje was temat autyzmu, to polecam przeczytać.

🌸 "Kochając syna" autorstwa Lisy Genova to emocjonująca lektura, która jest naprawdę godna uwagi.

🌸Jak to jest, kiedy synek nigdy nie patrzy Ci w oczy? Jeśli nie przytula się tak jak inne dzieci, i nieprzytomnie krzyczy, kiedy chcesz, aby już wracał do domu i zszedł z huśtawki?

Jak to jest, kiedy tracisz dziecko? Jak to jest, kiedy kochany mąż odchodzi do innej kobiety?...

To trzecia z kolei w dorobku, a druga przeczytana przeze mnie książka tej pisarki. Lektura emocjonalna, wręcz ckliwa, dotykająca problemu autyzmu u dzieci.
Trudno mi było się z tym tematem zmierzyć, gdyż ani w moim bliskim, ani też dalszym otoczeniu nie ma dzieci ze spektrum autyzmu. Co oczywiście nie oznacza, że temat jest mi zupełnie obcy, a po lekturze mogę powiedzieć, że wiemy jako społeczeństwo jeszcze zbyt mało na temat tej choroby.
Autorka bardzo umiejętnie przekazuje świat z perspektywy dziecka dotkniętego tą chorobą. Skupia się także na rodzicach, tutaj Olivia i jej mąż David - głównych bohaterach, na ich zmaganiach, problemach i zmartwieniach. Ukazuje mnogość współistniejących chorób u Anthonego - synka Olivi i Davida i trudność w ich wykluczeniu. Ciągła walka o sprawność niemówiącego dziecka powoduje, że miłość rodziców względem siebie zostaje wystawiona na próbę. Czy Olivia sobie poradzi i jaką rolę odegra jej bliska sąsiadka Beth, o której Olivia niewiele wie? Jak losy Olivi i Beth zostaną splecione? Co je połączy?
Tego nie mogę zdradzić, ale z pewnością autorka w sposób zgrabny ubrała historię trudną i nietypową w opowieść z elementami wiedzy, ciekawą i z przesłaniem.
Myślę, że warto zapoznać się z pozostałymi książkami tej autorki, bo poza "Motylem", który doczekał się ekranizacji są jeszcze inne, zasługujące na uwagę.

To trzecia z kolei w dorobku, a druga przeczytana przeze mnie książka tej pisarki. Lektura emocjonalna, wręcz ckliwa, dotykająca problemu autyzmu u dzieci.
Trudno mi było się z tym tematem zmierzyć, gdyż ani w moim bliskim, ani też dalszym otoczeniu nie ma dzieci ze spektrum autyzmu. Co oczywiście nie oznacza, że temat jest mi zupełnie obcy, a po lekturze mogę powiedzieć,...

Książka "Kochając syna" to smutna, ale bardzo przemyślana historia matki, która straciła dziecko chore na autyzm. Opowieść ta chwyta za serce, a zarazem uczy o samej chorobie. Łatwiej jest zrozumieć inność takich dzieci i sposób podejścia rodzica do takiego dziecka.

Ile razy widzieliśmy dziecko, które płacze, krzyczy, macha rączkami? My sądzimy, że jest rozpuszczone. Tym bardziej widząc, że rodzic nie reaguje, lub robi to w niewielki sposób. Ta choroba jest bezlitosna i tylko spokój i opanowanie rodzica może pomóc. Takie zachowanie nie świadczy o tym, że ma to go w nosie i ma dosyć rozwrzeszczanego dziecka...

Autorka w piękny sposób pokazuje, jak wygląda świat takiego dziecka i jego rodziców. Zobaczymy, co czują, myślą i co potrzebują do szczęścia. Zrozumiemy, czego się boją, co ich boli, a z czym sobie nie radzą i dlaczego. Pozwoli nam wejść w jego świat i zobaczyć świat jego oczami...

Wszystkie ważne aspekty tej ciężkiej choroby pisarka ubiera w piękną historię, która wzrusza i czasami raduje. Pokazuje czyste dobro i zło, z jakim takie osoby się stykają. Stworzyła przepiękną opowieść, która zostaje w mojej pamięci na zawsze, bo dzięki niej bliżej poznałam tę chorobę. Wiem o niej teraz znacznie więcej niż tylko samą jej nazwę.

Bardzo tę książkę polecam, spędzicie przy niej niesamowite chwile, pełne przemyśleń, a kończąc ją poczujecie się mądrzejsi o nowe doświadczenie.

Książka "Kochając syna" to smutna, ale bardzo przemyślana historia matki, która straciła dziecko chore na autyzm. Opowieść ta chwyta za serce, a zarazem uczy o samej chorobie. Łatwiej jest zrozumieć inność takich dzieci i sposób podejścia rodzica do takiego dziecka.

Ile razy widzieliśmy dziecko, które płacze, krzyczy, macha rączkami? My sądzimy, że jest rozpuszczone. Tym...