Tempo akcji iście olimpijskie. Jedna intryga goni następną, tu nie ma czasu na nudę i nie ma szans, by usiąść na chwilę i odpocząć. Tym bardziej, że Gaja zbroi się i chce otworzyć Wrota Śmierci, przez które ma zamiar wyprowadzić z Tartaru swoich gigantów i tytanów, i z ich pomocą wygrać bój o władzę nad światem, co dla niej oznacza przepędzenia z Olimpu jego dotychczasowych mieszkańców i zajęcie ich miejsca. Taki natłok potworów, a jeden gorszy od drugiego, to po prostu coś niezwykłego. Do tej pory mieliśmy okazje poznawać je pojedynczo, pojawiały się przy określonych wydarzeniach i postaciach, ale były błyskawicznie pokonane i odesłane z powrotem tam, gdzie ich miejsce. A tu okazuje się, że mimo to ciągle znajdują się inne. Ale to, co zasługuje na podkreślenie to o, że wszystko to są stwory, o których możemy usłyszeć na kartach mitologii greckiej, które choć nierealne są prawdziwe, bo wzmianki o nich, o ich pochodzeniu i o roli jaką odegrały w mitycznym świecie są zapamiętane i przekazywane następnym pokoleniom. Cykl opowieści o przygodach Percy Jacksona i jego przyjaciół swobodnie można określić jako odświeżoną współczesną mitologię grecka, która wszechstronnie przybliża i odkrywa na nowo zapomniane już postacie. I czyni to o tyle ciekawie, że łączy swe opowieści z mitami rzymskimi, a w dodatku pojawia się postać krokodyla, syna boga Snopka przez co wprowadza jeszcze jedną fascynującą relację pomiędzy mitologią grecką i mitami egipskimi. Taki mitologiczny miszmasz to prawdziwa perła, to bowiem spotkanie z żywymi postaciami znanymi nam z tradycji kultury, o których wiemy często tylko z nazwy, a tak mamy szanse osobistego z nimi spotkania i usłyszenia o nich od nich samych. Zmagania naszych bohaterów są też wspaniałą lekcją wychowawczą, lepsza od niejednej pogadanki na temat takich wartości, jak lojalność, przyjaźń i zaufanie. Nic bowiem tak nie odsłania prawdy o człowieku, jak właściwa postawa w sytuacjach kryzysowych, w których od jego zachowania zależy nie tylko zdrowie ale i życie drugiej osoby, gdzie nie ma czas na myślenie o egoistycznym zadbaniu o siebie, tylko trzeba wykazać się hartem ducha i szybkością reakcji na toczące się jak lawina wydarzenia. I wtedy troska o drugiego człowieka jest sprawdzianem pokazującym to, jacy naprawdę jesteśmy, i co jest dla nas najważniejsze. Wtedy nie wystarczą słowa, wtedy liczy się konkret i działanie, bo ono ratuje komuś życie lub je niszczy. Autor nie szczędzi nam bogactwa najprzeróżniejszych gadżetów i atrybutów z zamierzchłej przeszłości. Wprowadza je świadomie, komplikując i tak już zagmatwaną historię, ale zawsze z nadrzędną ideą, że boskie atrybuty nie zostały wymyślone na darmo tylko mają swoje określone znaczenie, że ich wpływ na nasze życie jest taki wielki, że po prostu nie zdawaliśmy sobie sprawy, jak mocno są one zakorzenione w naszej rzeczywistości, choć może zmieniły wygląd i zastosowanie, ale tak naprawdę nic, co wymyślamy dzisiaj już kiedyś nie było stworzone. Jeśli to wszystko połączymy z nie nachalną, lecz moralizatorską nauką o tym, co w życiu młodych ludzi najważniejsze, to dostajemy skrzącą się humorem i intensywnością doznań opowieść, która wciąga od początku do końca.

Tempo akcji iście olimpijskie. Jedna intryga goni następną, tu nie ma czasu na nudę i nie ma szans, by usiąść na chwilę i odpocząć. Tym bardziej, że Gaja zbroi się i chce otworzyć Wrota Śmierci, przez które ma zamiar wyprowadzić z Tartaru swoich gigantów i tytanów, i z ich pomocą wygrać bój o władzę nad światem, co dla niej oznacza przepędzenia z Olimpu jego...