"Kopieck kreta" rozpoczyna zestaw wierszy przeważnie dwu- lub trzywersowych. W nich uwidaczniają się rozmaite, niezwykle
pomysłowe napięcia między słowami. Poeta wykorzystał zastane powiedzonka do stworzenia nowych sytuacji językowych. Tytuł również "igra" z samym wierszem, bywa niespodzianką, wywoła niejednokrotnie zaskoczenie. Ale nie są to, ot takie sobie zabawy bliskie tak zwanej "poezji lingwistycznej". wiersze te dotykają rzeczy najistotniejszych, jak czasu czy śmierci.
Przełamaniem serii krótkich tekstów jest poniekąd utwór "Z wierszy pierwszych chrześcijan", który przywodzi na myśl mickiewiczowskie aforyzmy rodem od Anioła Ślązaka. Ponownie mamy materię najcięższego kalibru, tym razem oddaną prostymi rymami. Taki efekt jednak żadną miarą nie powoduje zbanalizowania przekazu!
Po tym tekście przeważają dłuższe formy poetyckie, choć trafiają się również i dwuwiersze. W tych dłuższych mamy do czynienia na przykład z bezsensem wiadomości telewizyjnych, w których przekazie "nie darują nam nawet trądu" ("Wiadomości"),z zapowiedzią meczów: "Wiara contra Nadzieja, Nadzieja contra Miłość, Miłość contra Wiara" ("Ze sportu"),z tak zaskakującą i zresztą zabawną konstatacją jak "służba zdrowia / leczy język" ("Pieluchomajtki z refundacją"). Długo by wymieniać, bo poeta przygotował dla czytelnika istny fajerwerk. Z każdego wiersza aż iskrzy się od pomysłów, ani jeden nie wałkuje tego samego, co inne, zebrane w tomie.
Zadura daje czytelnikowi możliwość przyjrzenia się jego snom, przeniesionym na papier, w których to śni mu się nie kto inny jak John Ashbery, a na sali siedzi Andrzej Sosnowski.
Jakby tego było mało, poeta częstuje nas zestawem wierszy pisanych trzynastozgłoskowcem, które od razu przywołują na myśl utwory bliskiego, tak myślę, Zadurze poety, jakim jest J. M. Rymkiewicz. A o czym można pisać trzynastozgłoskowcem? A to o anonimie, będącym wyrazem uwielbienia, a to ludzkim poznaniu, a to śmierci - przez ten temat również zbliża się do swojego dawnego idola.
Żeby to było wszystko! Ale sytuacja się powtarza - chcąc oddać bogactwo tego zbioru, trzeba powiedzieć chociaż kilka słów o każdym wierszu, a tego wolałbym uniknąć. Dość powiedzieć, że co rusz poeta sypie jak z rękawa zarówno zaskakującymi zestawieniami językowymi, które w zetknięciu z najpoważniejszą, jaką sobie można wyobrazić tematyką dają oszałamiający efekt - poeta daje czytelnikowi tyle zabawy i tyle chwil zastanowienia, że jest to doprawdy niepojęte. Tak wiele zmieścić w jednym "Kopcu kreta"!

"Kopieck kreta" rozpoczyna zestaw wierszy przeważnie dwu- lub trzywersowych. W nich uwidaczniają się rozmaite, niezwykle
pomysłowe napięcia między słowami. Poeta wykorzystał zastane powiedzonka do stworzenia nowych sytuacji językowych. Tytuł również "igra" z samym wierszem, bywa niespodzianką, wywoła niejednokrotnie zaskoczenie. Ale nie są to, ot takie sobie zabawy bliskie...

Pierwszy mój kontakt z Bohdanem, jeszcze w liceum. Udany.

Pierwszy mój kontakt z Bohdanem, jeszcze w liceum. Udany.