„Cóż, w życiu wszystkiego mieć nie można, to i po śmierci nie ma co za wiele wymagać”

Magdalena Kawka - autorka kilku książek dla dorosłych oraz poradnika dla rodziców „Przygody kosmatka kilkulatka”. Absolwentka socjologii. Obecnie mieszka w Poznaniu. W przeszłości pracowała jako kwiaciarka, dziennikarka, urzędniczka, a także miała swoją własną agencje reklamową. Współpracowała również z pismami o tematyce problemów wychowawczych. Od kilku lat zajmuje się tylko pisaniem.

Listopad to miesiąc, w którym szczególnie często wracamy myślą do naszych bliskich zmarłych. Odwiedzając ich groby niejednokrotnie zastanawiamy się, gdzie oni teraz są oraz czy kiedyś się jeszcze z nimi spotkamy. Jeśli więc zastanawiałeś się kiedyś, co dzieje się na cmentarzu po zapadnięciu zmroku oraz nie jest Ci obcy czarny humor, to najnowsza książka Magdaleny Kawki „W zakątku cmentarza czyli koniec wieczności” jest właśnie dla Ciebie!

Akcja powieści rozgrywa się ni mniej, ni więcej, tylko na cmentarzu. Co wieczór, tuż po zamknięciu bramy cmentarnej za ostatnim odwiedzającym, między nagrobkami zaczyna tętnic życie. Zmarli wychodzą ze swoich nekropoli na powierzchnię, aby wspólnie spędzać czas oraz dzielić się między sobą sowimi zmartwieniami, marzeniami czy planami. Spacerują cmentarnymi alejkami, dyskutują na różne tematy, pomagają sobie nawzajem, kłócą się, żartują, śmieją, zakochują w sobie, albo wspominają stare dobre dzieje - ot, taka zwyczajna pozagrobowa codzienność. Życie na cmentarzu, aż kipi od emocji, a wszystkie problemy traktowane są z należytą powagą. Artystka np. podkochuje się w proboszczu, Bliźniaczki ciągle wypominają sobie zamieszkałe czasy, a Pasażerka jest „świeżynką” i dopiero uczy się życia na cmentarzu. Niestety pewnej nocy spokojna egzystencja mieszkańców nekropolii zostaje zburzona. Jak głoszą plotki ich miejsce wiecznego spoczynku ma zostać wkrótce przeniesione, a w zamian ma powstać luksusowy ośrodek wypoczynkowy z basenem i zjeżdżalnią w kształcie słonia. „W kształcie słonia?! - Artystka nie mogła dłużej milczeć. Przyłożyła dłoń do czoła w teatralnym geście. - I ja mam się wyprowadzić, bo w kształcie słonia? - zawołała histerycznie. Jakby była w kształcie kaczki, niczego by to nie zmieniło. - Trendy Romek pojawił się przy nich jak duch, za którego nota bene wcale się nie uważał. – Musimy coś przedsięwziąć, to nie może tak być, że sobie przyjdzie byle kto i nas przeniesie”. Jednak największe oburzenie wśród mieszkańców cmentarza wywołuje informacja, iż władze planują przenieś tylko i wyłącznie nagrobki, a ich lokatorów pozostawić. Postanawiają więc połączyć wspólnie siły i ruszyć z odsieczą. Niestety sytuacja po drodze nieco się komplikuje…

W moim przypadku jest to pierwsze spotkanie z twórczością Magdaleny Kawki i muszę przyznać, iż zostałam pozytywnie zaskoczona, zwłaszcza że nie spodziewał się wiele po tej książce. Do tej pory nawet nie myślałam, że z tematu, jakim jest śmierć i życie pozagrobowe można stworzyć tak zabawną, a zarazem mądrą powieść. Już nie pamiętam, kiedy ostatni raz tak się ubawiłam podczas lektury książki, jak w przypadku tej pozycji. Przeczytałam ją z szerokim uśmiechem na twarzy, co i raz wybuchając głośnym śmiechem. Najbardziej spodobała mi się scena, w której nasi bohaterowi próbowali uprowadzić koguta, zakłócającego im ich wiekuisty spoczynek. Książka napisana jest lekkim, nieco ironicznym językiem. Czyta się ją szybko i przyjemnie, strony wręcz same się przewracają. Powieść do tego stopnia mnie wciągnęła, że nim się obejrzałam, już przewracałam ostatnią kartkę. Nawet nie wiem, kiedy minęły mi godziny z nią spędzone. Bohaterowie są barwni, wyraziści oraz wykreowani w ciekawy sposób. Każdy nich z odznacza się własnym, niepowtarzalnym charakterem. Kontrast między nimi i odmienne spojrzenie na świat sprawiają, że powieść obfituje w wiele zaskakujących i nieoczekiwanych zdarzeń. Wśród mieszkańców cmentarza kwitnie bujne życie towarzyskie, przez co w książce cały czas coś się dzieje i czytelnik podczas lektury nie ma okazji ani trochę się nudzić.

„ (…) chłop zawsze zostanie tylko chłopem i nawet śmierć mu nie pomoże na wysubtelnienie”

Dużym plusem książki jest niewątpliwie to, iż autorka nie stara się zapewnić czytelnikowi tylko i wyłącznie pustej rozrywki, ale przede wszystkim w mądry sposób przypomina nam, jak ważna jest pamięć o naszych bliskich, którzy poprzedzili nas w drodze do wieczności. Naszych bohaterów największym strachem napawa tajemnicze „pójście za łąkę”. Nie wiedzą oni, dlaczego niektórzy idą tam zaraz po śmierci, nie zagrzewając miejsca na cmentarzu, a inni pozostają na nim przez lata. Jak się okazuje wszystko to zależy tak naprawdę od ich bliskich – ich pamięci i modlitwy za zmarłych. Pamiętajmy więc o tych, którzy odeszli przed nami i odwiedzajmy ich częściej niż raz w roku.

„W zakątku cmentarza czyli koniec wieczności” polecam szczególnie tym, którym nieobcy jest czarny humor oraz tym, którzy mają ochotę na lekką, niezobowiązującą lekturę, idealnie nadającą się do odstresowania po ciężki dniu. Po przeczytaniu zaledwie kilku stron - poprawa humoru gwarantowana. Polecam!

„Umarłych wieczność dotąd trwa,
dokąd pamięcią się im płaci.
Chwiejna waluta. Nie ma dnia,
by ktoś wieczności swej nie stracił”
(Wiesława Szymborska „Rehabilitacja”)

[Opinia pochodzi z bloga: http://bierziczytaj.blogspot.com]

„Cóż, w życiu wszystkiego mieć nie można, to i po śmierci nie ma co za wiele wymagać”

Magdalena Kawka - autorka kilku książek dla dorosłych oraz poradnika dla rodziców „Przygody kosmatka kilkulatka”. Absolwentka socjologii. Obecnie mieszka w Poznaniu. W przeszłości pracowała jako kwiaciarka, dziennikarka, urzędniczka, a także miała swoją własną agencje reklamową....