Chyba liczyłam na coś więcej, coś głębszego, coś co mnie poruszy od środka i złamie schematy. Nie znalazłam żadnej z tych rzeczy. Miałam wrażenie, że ta relacja pomiędzy bohaterami jest jakaś powierzchowna i chociaż autor sam wielokrotnie podkreśla "niewinność" tych uczuć, tej miłości to ja widziałam bardziej infantylność albo wręcz satyrę. Jest taka jedna scena gdzie Mirabelle odkrywa że Jaques ma włoski w nosie i na ciele i pyta go czy wszyscy mężczyźni tak mają. Zróbmy tu pauzę. Zatem Mirabelle pamięta ze swojego dzieciństwa najdrobniejsze szczegóły związane z Paryżem, konkretnymi miejscami, pamięta kolory, drzewa, ale nie pamięta jak wyglądają mężczyźni. No nie kupuję tego.

Chyba liczyłam na coś więcej, coś głębszego, coś co mnie poruszy od środka i złamie schematy. Nie znalazłam żadnej z tych rzeczy. Miałam wrażenie, że ta relacja pomiędzy bohaterami jest jakaś powierzchowna i chociaż autor sam wielokrotnie podkreśla "niewinność" tych uczuć, tej miłości to ja widziałam bardziej infantylność albo wręcz satyrę. Jest taka jedna scena gdzie...

Dużo pozytywnych opinii zachęciło mnie to przeczytania. Wciągnęła mnie historia do pewnego momentu. Później było coraz gorzej i gorzej. Niestety nie lubię odkładać niedokończonych książek, ale nie niestety nie mogłam przebrnąć dalej.

Dużo pozytywnych opinii zachęciło mnie to przeczytania. Wciągnęła mnie historia do pewnego momentu. Później było coraz gorzej i gorzej. Niestety nie lubię odkładać niedokończonych książek, ale nie niestety nie mogłam przebrnąć dalej.

Książka, którą warto przeczytać i którą zapewne wiele osób faktycznie przeczytało w czasach dawno już wygasłej mody na Whartona. Tak, był taki moment w dziejach Rzeczypospolitej, w którym Wharton cieszył się ogromną wręcz popularnością.

Powieść jest okay, historia nawet więcej niż okay, aczkolwiek umówmy się: Wharton mistrzem pióra nigdy nie był. To bardzo sprawny rzemieślnik, który sensownie i w sposób przyjemny wykłada kawę na ławę. Spóźnieni kochankowie są o tyle ciekawi, że opisują cokolwiek nietypowy związek - także seksualny - pomiędzy mężczyzną w sile wieku i starszą, w dodatku niewidomą kobietą. Da się? Da się!

Książka, którą warto przeczytać i którą zapewne wiele osób faktycznie przeczytało w czasach dawno już wygasłej mody na Whartona. Tak, był taki moment w dziejach Rzeczypospolitej, w którym Wharton cieszył się ogromną wręcz popularnością.

Powieść jest okay, historia nawet więcej niż okay, aczkolwiek umówmy się: Wharton mistrzem pióra nigdy nie był. To bardzo sprawny...

Zupełnie przypadkiem wygrzebałam ją w bibliotece i przeczytałam z wielką radochą! Dobre to było, takie historie lubię!

Zupełnie przypadkiem wygrzebałam ją w bibliotece i przeczytałam z wielką radochą! Dobre to było, takie historie lubię!

Ile tu było emocji! Autor pokazuje, że miłość nie zawsze jest sztampowa, czy oczywista. Przed laty zakochałam się w tej historii i tak mi zostało do dziś.

Ile tu było emocji! Autor pokazuje, że miłość nie zawsze jest sztampowa, czy oczywista. Przed laty zakochałam się w tej historii i tak mi zostało do dziś.

Jak tylko znalazłam ta książkę, byłam pewna, że mi się bardzo spodoba, artysta- malarz, Paryż, dojrzała miłość. Bardzo się pomyliłam.
Choć zapowiadało się dobrze, to koniec końców wymęczyła mnie ta pozycja niesamowicie. Każdy rozdział był o tym samym i osobiście miałam dość tej rutyny głównych bohaterów, ciągłego czytania o tym samym w każdym kolejnym rozdziale...Jedyne co się zmieniało to ich relacja. Infantylność głównej bohaterki wykończyła mnie.
Jakoś udało się dobrnąć do końca, choć nie było to łatwe.

Jak tylko znalazłam ta książkę, byłam pewna, że mi się bardzo spodoba, artysta- malarz, Paryż, dojrzała miłość. Bardzo się pomyliłam.
Choć zapowiadało się dobrze, to koniec końców wymęczyła mnie ta pozycja niesamowicie. Każdy rozdział był o tym samym i osobiście miałam dość tej rutyny głównych bohaterów, ciągłego czytania o tym samym w każdym kolejnym rozdziale...Jedyne co...

Piękna .
Czytam po raz drugi . …

Piękna .
Czytam po raz drugi . …

Przeczytałam w liceum, po poleceniu przez polonistkę. Po tylu latach wciąż pamiętam jak cudowna była to historia.

Przeczytałam w liceum, po poleceniu przez polonistkę. Po tylu latach wciąż pamiętam jak cudowna była to historia.

"Spóźnieni kochankowie" autorstwa Williama Whartona to opowieść o Jacku, amerykańskim biznesmenie, który w momencie, kiedy poznajemy bohatera prowadzi życie paryskiego kloszarda oddającego się pasji jaką jest malarstwo i niewidomej siedemdziesięcioletniej kobiecie Mirabelle. Ich drogi życiowe krzyżują się pewnego dnia na placu przylegającym do bulwaru Saint - Germain. Kobieta i mężczyzna nawiązują przyjacielską relację, która z czasem staje się silniejsza. Poznając siebie nawzajem bohaterowie opowiadają historie swojego życia, dzięki którym dowiadujemy się, w jaki sposób Mirabelle straciła wzrok i jak wyglądało życie Jacka zanim trafił na ulicę. Ich relacja mimo, że początkowo nic na to nie wskazuje nabiera także erotycznego charakteru.

"Spóźnieni kochankowie" autorstwa Williama Whartona to opowieść o Jacku, amerykańskim biznesmenie, który w momencie, kiedy poznajemy bohatera prowadzi życie paryskiego kloszarda oddającego się pasji jaką jest malarstwo i niewidomej siedemdziesięcioletniej kobiecie Mirabelle. Ich drogi życiowe krzyżują się pewnego dnia na placu przylegającym do bulwaru Saint - Germain....

Tak, ta historia może wzbudzać kontrowersje, jednak w różnym wieku rodzaj kontrowersji będzie inny, bowiem zmienia się punkt widzenia, czucia, akceptacji, przyzwolenia ogólnie patrzenia, zwłaszcza na siebie. Przychodzi w życiu taki moment, że nasz wewnętrzny czas się zatrzymuje i chociaż widzimy na twarzy jego ślad, a ciało lekko niedomaga, to nasza dusza, umysł i jak o sobie myślimy zatrzymuje się na dużo wcześniejszym etapie życia. Upraszczając myślimy raczej o sobie jako o wciąż rześkich w wieku średnim. W tej historii odnalazłam pełnię tkliwości, miłości i czułości, historię ludzi, którzy stali się dla siebie wyjątkowi, którzy byli dla siebie lustrzanym odbiciem dusz. Zachwycające jest jak on widzi jej zmarszczki, a ona (niewidząca),widzi jego świat. Racjonalnie rzecz ujmując można rzec - historia infantylna ale chcę wierzyć, że mogła się zdarzyć, że można kochać do szaleństwa w każdym wieku.

Tak, ta historia może wzbudzać kontrowersje, jednak w różnym wieku rodzaj kontrowersji będzie inny, bowiem zmienia się punkt widzenia, czucia, akceptacji, przyzwolenia ogólnie patrzenia, zwłaszcza na siebie. Przychodzi w życiu taki moment, że nasz wewnętrzny czas się zatrzymuje i chociaż widzimy na twarzy jego ślad, a ciało lekko niedomaga, to nasza dusza, umysł i jak o...