Książka umożliwia powrót do świata sprzed niemal 50 lat.
Autor, były członek AK (podobno) ma jednak głowę mocno przemoczoną radzieckim komunizmem tamtych czasów, co wówczas trudne było do uniknięcia.
Dla mnie ciekawe było w zetknięciu z tą książką kilka rzeczy:
1. Sam język, w którym widać. jak powoli wynurza się dzisiejsza koncepcja politycznej poprawności, widać jak radziecki sposób myślenia zaowocował w głowach dzisiejszych lewaków
2. Same wędrówki po poszczególnych krajach Europy, postrzeganie autora tychże oraz jego wizje futurologiczne, rzecz jasna w większości nie trafione.

Wydawałoby się pozornie, że z przewidywaniem przyszłości jest trochę jak z rysowaniem prostej: wybieramy punkt z przeszłości, bierzemy punkt z teraźniejszości i rysujemy prostą w przyszłość. Otóż to tak nie działa i właśnie zobaczenie tego na podstawie przeczytanej książki jest bardzo pouczające.
Autor zaczął od Wysp Brytyjskich, gdzie przewiduje zeuropeizowanie ich całkowicie, że będą jeździli po prawej stronie i posługiwali się jednostkami SI, a ich tradycje umrą. Że będą potęgą komputerową, że nie jest potrzebne budowanie potężniejszych komputerów, bo te wówczas już były zdaniem autora potężniejsze, niż trzeba. W dziedzinie rozwoju tej gałęzi trudniej się bardziej pomylić.
W Holandii autor skupił się na kwestii walki z morzem - to oczywiste - ale drugim zagadnieniem było omawianie sytuacji tamtejszego kościoła katolickiego. To, co autor nazywał poprawnopolitycznym językiem jakby wziętym z naszych czasów „nowoczesnością w myśleniu”, w rzeczy samej było agonią kościoła tam. A że widzimy podobne zjawiska dzisiaj tu - spodziewamy się podobnej agonii kościoła wszędzie na świecie. Szkoda tylko, że natura nie znosi próżni i w miejsce religii w miarę humanitarnej wdziera się barbarzyński, nieludzki islam.
Resentymenty niemieckie są szeroko omawiane przez autora podczas wędrówki po ówczesnym RFN, widać tam jednak zmianę pokoleniową.
Tak jak I wojna światowa złamała kręgosłup moralny Francji, tak II wojna światowa złamała kręgosłup moralny Niemiec. Poprawność polityczna jest wydzieliną z tych ropiejących ran moim zdaniem.
Autor opisywał także swoje refleksje z Francji, Włoch, Grecji.
Jest to książka warta przeczytania mimo wszystko, dla złapania dystansu do wszystkiego, co nas otacza i może otaczać w przyszłości.

Książka umożliwia powrót do świata sprzed niemal 50 lat.
Autor, były członek AK (podobno) ma jednak głowę mocno przemoczoną radzieckim komunizmem tamtych czasów, co wówczas trudne było do uniknięcia.
Dla mnie ciekawe było w zetknięciu z tą książką kilka rzeczy:
1. Sam język, w którym widać. jak powoli wynurza się dzisiejsza koncepcja politycznej poprawności, widać jak...