Twórczość Meg Cabot jedni sobie chwalą, inni nie mogą znieść. Ja pozwolę sobie na neutralność wypowiedzi, bowiem ani mnie te powieści do siebie nie zraziły, ani zbytnio nie zachwyciły…

Miałam już wcześniej do czynienia z pozostałymi ”dziennikami” Mii i powiem szczerze, że ta część w porównaniu z poprzednimi wyszła dość drętwo. Główna bohaterka zamartwia się i obsesyjnie myśli o balu maturalnym, na który jej chłopak nie chce iść. I tak wszystko toczy się przez całą lekturę, wyłączając te fragmenty, w których Mia opisuje aferę w restauracji z udziałem własnej babki i jej szczurowatego psa w tle, a także wątki opowiadające o jej przyjaciołach i rodzinie.
Jak już wspomniałam, książka ta nie wypada zachwycająco, a jednak ma w sobie to nikłe ”coś”, które przyciągnęło mnie i zachęciło do przeczytania. Możliwie, że urzekł mnie kot na okładce. A kto wie, ten wie – ja bardzo lubię te zwierzęta! :)
No więc, życzę miłej lektury, a ci którzy nie potrafią się przekonać co do twórczości Meg Cabot, niech pozostawią jej książki w spokoju. Taka moja rada.
Nikt chyba nie chciałby być krytykowanym tak dogłębnie przez własnych czytelników…
Serdecznie polecam! :)

Twórczość Meg Cabot jedni sobie chwalą, inni nie mogą znieść. Ja pozwolę sobie na neutralność wypowiedzi, bowiem ani mnie te powieści do siebie nie zraziły, ani zbytnio nie zachwyciły…

Miałam już wcześniej do czynienia z pozostałymi ”dziennikami” Mii i powiem szczerze, że ta część w porównaniu z poprzednimi wyszła dość drętwo. Główna bohaterka zamartwia się i obsesyjnie...