W jeden z zimowych wieczorów obejrzałam sztukę wyreżyserowaną przez Felixa Falka „Rzecz o banalności miłości”. Podzieliłam się swoimi wrażeniami ze znajomymi, a oni polecili mi ze swego przepasnego księgozbioru książkę Elżbiety Ettinger „ Hannah Arendt. Martin Heidegger” . Autorka urodzona w Warszawie, przeżyła okupację w Getcie. Po wojnie wyemigrowała do Stanów. Jej książka to analiza relacji jakie łączyły niemiecką filozofkę żydowskiego pochodzenia Hannah Arendt z jej mentorem, kochankiem, autorytetem, filozofem niemieckim Martinem Heideggerem.
Związek trwał z przerwami 50 lat od 1925 do śmierci Hannah w 1975. Heidegger zainicjował tę znajomość i przez lata konsekwentnie uzależnił Arendt od siebie. Dla 18-letniej studentki Heidegger był autorytetem niedoścignionym, półbogiem, który kierował jej wyborami. Ukrywany przed światem romans żonatego mężczyny zakończył pod koniec 1928 roku. To była jego decyzja, bo sobie tylko dawał prawo do decyzji przez cały okres ich znajomości. Arendt pisała do Heideggera „ Straciłabym prawo do życia , gdybym utraciła moją miłość do Ciebie.” Ettinger zauważa, że to co zadziwia w tej historii to fakt, że „ Tak niezależna i tak nieprzeciętna kobieta jak Hannah Arendt wciaż postrzegała mężczyzn, gdy chodzi o życie osobiste, w tradycyjnej, dominującej roli.”

Dwukrotnie wyszła za mąż, najpierw w 1929 za studenta Heideggera Guntera Sterna, potem za Heinricha Bluchera poetę i filozofa, a zarazem wielkiego wielbiciela myśli Heideggera. To drugie małżenstwo Ettinger przedstawia jako udany, dojrzały związek, w którym Arendt czuła się bezpiecznie. Jednocześnie dodaje o relacji z Heideggerem -„Arendt nigdy nie przestała wierzyć, że to ona jest kobietą jego życia.” Długo po wojnie nie dopuszczała do świadomości faktu, że Heidegger w latach 1933-45 był członkiem NSDAP. W 1950 roku Heidegger otrzymał zakaz nauczania i wtedy też ich związek przeżywa kolejną odsłonę o dziwo z inicjatywy Arendt. Ettinger z dużą precyzją śledzi tropy wzajemnego uzależnienia tych dwojga. Jej książka zaostrzyła mój apetyt na dalsze zgłębianie życia i filozofii tych niezwykłych myślicieli XX wieku.

Kończąc czytać książkę Ettinger dowiedziałam się, że w listopdzie 2012 miał premierę film „Hannah Arendt” w reżyserii Margarethe von Trotta ( wcześniej współpracowała ze Schlondorfem reżyserując „ Utracona cześć Katarzyny Blum”). Niesamowita historia nieustannie intryguje.

W jeden z zimowych wieczorów obejrzałam sztukę wyreżyserowaną przez Felixa Falka „Rzecz o banalności miłości”. Podzieliłam się swoimi wrażeniami ze znajomymi, a oni polecili mi ze swego przepasnego księgozbioru książkę Elżbiety Ettinger „ Hannah Arendt. Martin Heidegger” . Autorka urodzona w Warszawie, przeżyła okupację w Getcie. Po wojnie wyemigrowała do Stanów. Jej...