"Kochałem cię. Byłem pięcionogim potworem, ale cię kochałem" (str 283)
Szykowałam się na wielką ucztę, niestety skończyło się rozczarowaniem.Nie szokował mnie problem poruszany w książce, gdyż żyjemy w czasach, gdzie często słyszy się o różnych odchyleniach od normy, czy związkach partnerskich z ogromną różnicą wieku. Być może w czasach, kiedy książka po wielu trudach została wydana mogło być to nie do przyjęcia.Chodzi mi o sam przekaz. Język wysublimowany nasycony niezrozumiałymi słowami, nieprzetłumaczonymi wtrąceniami z języka francuskiego z mnóstwem metafor, epitetów, porównań raczej mnie zmęczył i znużył niż zachwycił. Z ulgą zakończyłam lekturę. Postaci nakreślone wyraziście, przesiąknięte złem i negatywnymi emocjami nie wzbudzają współczucia. Główny bohater ogarnięty obsesją i fascynacją seksualną na punkcie małych dziewczynek, z erotycznymi urojeniami, z pokręconą logiką namiętności, z obsesyjną perwersją, manią prześladowczą i zazdrością zrobi wszytko by zdobyć upragniony cel.Od tkliwości przez wstyd do rozpaczy.Zamiast obiecanej euforii otrzymuje ból i zgryzotę, a kiedy namiętność zaczyna opadać pojawia się udręka.
"Lepiej zniszczyć wszystko niż jej się wyrzec" (str 233). Ona dziewczynka kapryśna z humorami z mrocznym życiem osobistym, często zastraszana godziła się na wszystko.Niewątpliwy dramat obu postaci poszukujących szczęścia na ziemi, a wikłających się coraz bardziej w bagnie życia.

"Kochałem cię. Byłem pięcionogim potworem, ale cię kochałem" (str 283)
Szykowałam się na wielką ucztę, niestety skończyło się rozczarowaniem.Nie szokował mnie problem poruszany w książce, gdyż żyjemy w czasach, gdzie często słyszy się o różnych odchyleniach od normy, czy związkach partnerskich z ogromną różnicą wieku. Być może w czasach, kiedy książka po wielu trudach...