Aniołowie są źli i zepsuci. W niebie panuje terror i tyrania Archanioła Michała. Wszędzie leje się krew, a śmierć jest na porządku dziennym. Piekło za to okazuje się być rajem. Światy i wartości poprzewracane do góry nogami. A Bóg? Ten to się do niczego nie ma zamiaru wtrącać...

Jak dla mnie zbyt pokręcona wizja i nie widzę w niej większego sensu. W książce brakowało motywu przewodniego. Właściwie nie wiadomo kto o co walczy, po co, na co i dlaczego. Chociaż trochę wiadomo, ale ideologicznie nic się nie klei w całość. Dobro jest złem, a zło dobrem. Tylko po co?

W książce nie brakowało drastycznych scen i wulgaryzmów. Często niepotrzebnych, ale w jakiś sposób nakrecających akcję. Bez tego byłoby po prostu nudno.

Mam bardzo mieszane uczucia, bo czytało się tą pozycję całkiem przyjemnie, chociaż jej treść nie bardzo do mnie przemawiała. Tak, powiedzmy ”może być".

Aniołowie są źli i zepsuci. W niebie panuje terror i tyrania Archanioła Michała. Wszędzie leje się krew, a śmierć jest na porządku dziennym. Piekło za to okazuje się być rajem. Światy i wartości poprzewracane do góry nogami. A Bóg? Ten to się do niczego nie ma zamiaru wtrącać...

Jak dla mnie zbyt pokręcona wizja i nie widzę w niej większego sensu. W książce brakowało...

Przeczytałam w jeden dzień, ale pozostał mi po niej lekki niesmak. Kocham fantastykę za to, że jest jak baśń dla dorosłych, porywa, inspiruje, pozwala oderwać się od problemów. Tutaj jest dużo akcji, mądrych słów, z których nic nie wynika, przesłanie, którego nie ma, główny bohater miotany po falach życia bez poczucia sensu, bez wiary w cokolwiek, bez celu, do którego by dążył.

Przeczytałam w jeden dzień, ale pozostał mi po niej lekki niesmak. Kocham fantastykę za to, że jest jak baśń dla dorosłych, porywa, inspiruje, pozwala oderwać się od problemów. Tutaj jest dużo akcji, mądrych słów, z których nic nie wynika, przesłanie, którego nie ma, główny bohater miotany po falach życia bez poczucia sensu, bez wiary w cokolwiek, bez celu, do którego by dążył.

Po "Siewcy Wiatru" Kossakowskiej myślałam,że już nie znajdę książki, która miałaby podobny klimat, a jednak pozycja Jacka Feliksa, która przypadkowo trafiła w moje ręce, rozwiała moje wątpliwości. Trochę przekopałam książek fantasy z anielskich światów. Jedne były lepsze inne gorsze ale nic specjalnego. Większości brakowało pomysłu na rozwinięcie anielskich światów, bądź postać anioła była używana bardzo niekonsekwentnie, jednak z żalem muszę przyznać,że większość pozycji to po prostu romanse paranormalne. "Ósmy Archanioł" nie jest plagiatem czy kalką jeśli chodzi o Kossakowską. Nie chciałabym wyrządzić krzywdy żadnemu autorowi twierdząc ,że są podobne. Autor chodzi własnymi ścieżkami. Jednak pewna idea pozostaje ta sama, co według mnie jest na plus jeśli chodzi o zbudowanie świata aniołów. Czytając na początku nie wiadomo dokąd książka zmierza, jednak pochłaniając kolejne strony przekonałam się,że w dobrym kierunku. Żałuję,że autor nie napisał kontynuacji.

Jedyny problem jak to często bywa u polskich wydawców to okładka. Nie mówię,że jest zła. Podejrzewam,że grafika na niej została stworzona specjalnie do tej książki, gdyż widniejąca na niej postać jest postacią z powieści. Po prostu jak dla mnie okładka sprawia wrażenie jakby powieść była skierowana do młodzieży. Nie sądzę,żeby sięgną po tę książkę ktoś, kto wcześniej jej nie sprawdził. To w jaki sposób książka jest wydana może zaważyć na jej dalszych losach.

Po "Siewcy Wiatru" Kossakowskiej myślałam,że już nie znajdę książki, która miałaby podobny klimat, a jednak pozycja Jacka Feliksa, która przypadkowo trafiła w moje ręce, rozwiała moje wątpliwości. Trochę przekopałam książek fantasy z anielskich światów. Jedne były lepsze inne gorsze ale nic specjalnego. Większości brakowało pomysłu na rozwinięcie anielskich światów, bądź...

Okładka: 5/10
Treść: 6/10

Plus za odpowiednią dawkę brutalizmu, jednak nie jest to lektura wybitna.
Wizja nieba w którym władzę przejął okrutny archanioł Michał jest całkiem ciekawa, ale w sumie reszta książki była dość przewidywalna. Przyznam, że liczyłam na coś więcej.

Okładka: 5/10
Treść: 6/10

Plus za odpowiednią dawkę brutalizmu, jednak nie jest to lektura wybitna.
Wizja nieba w którym władzę przejął okrutny archanioł Michał jest całkiem ciekawa, ale w sumie reszta książki była dość przewidywalna. Przyznam, że liczyłam na coś więcej.

Książka spełniła wszystkie moje oczekiwania. Była nieprzewidywalna, ciekawa, miała cały czas w sobie tą tajemniczość. Pod względem stylu pisania, jak narazie nie znalazłam tak lekkiego i płynnego stylu pisania. Jestem pod niesamowitym wrażeniem. Książkę polecam z czystym sumieniem oraz mam nadzieje, że ktoś będzie podzielał moją opinię.

Książka spełniła wszystkie moje oczekiwania. Była nieprzewidywalna, ciekawa, miała cały czas w sobie tą tajemniczość. Pod względem stylu pisania, jak narazie nie znalazłam tak lekkiego i płynnego stylu pisania. Jestem pod niesamowitym wrażeniem. Książkę polecam z czystym sumieniem oraz mam nadzieje, że ktoś będzie podzielał moją opinię.

Świat aniołów i upadłych przedstawiony z ciekawej perspektywy, odwrócenie znaczeń po miedzy niebem a piekłem, niebo świat nudy, monotonii i zasad egzekwowanych przez tyrana oraz piekło miejsce gdzie każdemu wszystko wolno. Nie czyta się tej pozycji z zapartym tchem, oczekując na kolejnych wydarzenia, jednak czyta się przyjemnie i po lekturze nie ma się wrażenia zmarnowanego czasu.

Świat aniołów i upadłych przedstawiony z ciekawej perspektywy, odwrócenie znaczeń po miedzy niebem a piekłem, niebo świat nudy, monotonii i zasad egzekwowanych przez tyrana oraz piekło miejsce gdzie każdemu wszystko wolno. Nie czyta się tej pozycji z zapartym tchem, oczekując na kolejnych wydarzenia, jednak czyta się przyjemnie i po lekturze nie ma się wrażenia zmarnowanego...

Anioły...

Wydawałoby się - temat bardzo wdzięczny, dający pole do popisu i nadal całkiem popularny (szkoda tylko, że w większości pod postacią czegoś na kształt paranormalnego love story, gdzie owo love story jest, na moje nieszczęście, wątkiem głównym). Zdawało mi się, że po tylu książkach o podobnej tematyce, które przeczytałam i obejrzeniu serialu "Supernatural" nic już w zakresie "wywracania rzecz do góry nogami" mnie nie zdziwi.

A jednak.
Powiem krótko - zazdroszczę autorowi pomysłowości, jednak pragnę tutaj zabrzmieć z lekka ironicznie, bo... No właśnie. Pan autor moim zdaniem troszeczkę przedobrzył w pogoni za oryginalnością koncepcji - zupełnie jakby bardzo nie chciał powielać jakichkolwiek schematów, tworząc swoje własne, które, prawdę powiedziawszy, nie zdołały mnie przekonać. Świat aniołów bazuje na pewnych podstawach, które wszyscy znamy. Mamy jasno zaznaczone granice: niebo - dobro, piekło - zło. W "Ósmym Archaniele" możemy pożegnać się z czarno-białym tokiem myślenia, bo wszystko jest tutaj przytłaczająca mieszanką odcieni szarości i zamienione miejscami. Nie podobały mi się te wszystkie teorie spiskowe, udowadniające rzekome dobre intencje Lucyfera (zwanego także Luckiem, tudzież Lucusiem),kochającego ludzi i próbującego ich chronić przed Bogiem, który nie wiedzieć po co ich stworzył, bo jak dotąd to tylko ich ogranicza, męczy... i w gruncie rzeczy jest niedobrym Tatusiem. Ble i fuj. A Archanioł Michał jest despotycznym megalomanem z dyktatorskim zapędem. A do tego sadystą. Z zamiłowania, bo jakżeby inaczej. I samozwańczym władcą Miasta Aniołów, które to jest siedzibą tychże istot w niebie. Koncepcja z pewnością ciekawa i nietuzinkowa, sam bohater ciekawie skonstruowany, ale... tak jak i cała reszta - przejaskrawiony.
Dodajmy do tego jeszcze specyficzne poczucie humoru objawiające się masą soczystych przekleństw, swoistą sferą erotyczną (tak, anioły są gender, drodzy państwo, więc płeć partnera nie ma większego znaczenia, ale... bądźmy tolerancyjni). A! I na dokładkę powiem, że Lucyfer objawia się mentalnością chwiejnego emocjonalnie pięciolatka, a Azazel pali w niebie skręty, bo przecież wolno.
Może i niektórym ten typ literatury się bardzo podoba. Mnie średnio, ale nie mogę też nazwać tej powieści złą, bo wciągnęła mnie, mimo wszystko i jestem ciekawa dalszych losów Emanuela, a więc... nie ma tego złego, co by na dobre nie wyszło. 5/10 za zainteresowanie czytelnika się należy. ;)

Anioły...

Wydawałoby się - temat bardzo wdzięczny, dający pole do popisu i nadal całkiem popularny (szkoda tylko, że w większości pod postacią czegoś na kształt paranormalnego love story, gdzie owo love story jest, na moje nieszczęście, wątkiem głównym). Zdawało mi się, że po tylu książkach o podobnej tematyce, które przeczytałam i obejrzeniu serialu...

Ciekawe, zupełnie inne spojrzenie na temat aniołów i zła-polecam :)

Ciekawe, zupełnie inne spojrzenie na temat aniołów i zła-polecam :)

Jedna z moich ulubionych książek.

Jedna z moich ulubionych książek.