7/10 – BARDZO DOBRY

W Londynie grasuje seryjny morderca, który zabija młodych chłopców, a ich wykrwawione do cna ciała podrzuca nad Tamizą. Na miasto pada blady strach, ponieważ ofiarą zwyrodnialca padło już pięcioro nastolatków, a Policja nadal nie jest w stanie schwytać zabójcy. Lacey Flint, która wciąż rozpamiętuje wydarzenia z Cambridge, przebywa na zwolnieniu lekarskim i wcale nie zamierza angażować się w śledztwo. Kiedy jednak poznaje mieszkającego po sąsiedzku jedenastolatka o imieniu Barney, zostaje zmuszona do zmiany planów, ponieważ wszystko wskazuje na to, że to właśnie ten chłopiec może być kluczem do wykrycia sprawcy.

„Zagubieni” to już trzecia odsłona przygód Lacey Flint i muszę przyznać, że pod względem intensywności oraz napięcia jest to chyba najlepsza książka z całej serii. Sposób w jaki Bolton prowadzi fabułę tej powieści, co rusz myląc tropy oraz gubiąc czytelnika w domysłach co do personaliów mordercy, zasługuje na najwyższe uznanie. Suspens, lekki styl autorki oraz dość szybkie tempo akcji sprawiają, że „Zagubionych” czyta się z pełną uwagą i zaciekawieniem, wcale nie chcąc przerywać lektury przed jej zakończeniem i ostatecznym rozwiązaniem zagadki. Oczywiście co bardziej uważni odbiorcy prawdopodobnie odgadną tożsamość zabójcy jeszcze przed finałem (w tym miejscu muszę przyznać, że mimo wszystko nie do końca przekonuje mnie jego historia oraz motywacje), ale biorąc pod uwagę fakt, że autorka przez niemal całą powieść zwodzi i miesza, nie można mieć pewności, czy to nie jest kolejna zmyłka. Sprytnym trickiem, którym Bolton posługuje się po raz kolejny w swoich książkach (wcześniej zrobiła to w „Ulubionych rzeczach”) są odwołania do bohaterów kultury masowej. Przy pierwszej części przygód Lacey Flint, autorka oparła się bowiem o legendę Kuby Rozpruwacza, a tym razem postanowiła wziąć na tapet samego Draculę. Dzięki temu zabiegowi jej powieści zyskują dodatkowego smaczku i prawdopodobnie przyciągają kolejnych zaciekawionych tematem czytelników. Osobiście nie mam nic przeciwko takim sztuczkom, o ile nie są one za bardzo nachalne, na szczęście w tym konkretnym przypadku zbytniego natręctwa nie zauważyłem. Według mnie książka ta ma jednak inne drobne minusy – po pierwsze, znowu mamy do czynienia z Lacey, która czasem sprawia wrażenie stukniętej socjopatki i muszę powiedzieć, że akurat ten aspekt jej osobowości trochę mnie drażni. Po drugie w książce pojawiają się drobne błędy logiczne oraz nieco naciągane motywy, z których najmocniej w oczy rzuca się fakt, że główna bohaterka dziwnym przypadkiem zawsze znajduje się w centrum wydarzeń, zupełnie jakby jej osoba niczym magnes przyciągała do siebie zbrodnię.

S.J. Bolton po raz kolejny daje radę, a „Zagubieni” jeszcze mocniej ugruntowują pozycję brytyjskiej pisarki jako jednego z najciekawszych autorów thrillerów ostatnich lat. Polecam!

7/10 – BARDZO DOBRY

W Londynie grasuje seryjny morderca, który zabija młodych chłopców, a ich wykrwawione do cna ciała podrzuca nad Tamizą. Na miasto pada blady strach, ponieważ ofiarą zwyrodnialca padło już pięcioro nastolatków, a Policja nadal nie jest w stanie schwytać zabójcy. Lacey Flint, która wciąż rozpamiętuje wydarzenia z Cambridge, przebywa na zwolnieniu...