„Saga wyklętych” jest powieścią o dwóch rodzinach żydowskich wciągniętych w zawirowania historyczne końca XIV wieku w Toledo i Sewilli oraz wieku XX w nazistowskich Niemczech. Równolegle przedstawiane wydarzenia mimo dzielącego je czasu i miejsca w zaskakujący sposób są do siebie podobne. To co działo się w latach trzydziestych i czterdziestych ubiegłego wieku, nie było niczym nowym. Wprawdzie na mniejszą skalę ale działo się wcześniej. I to wiele razy. Ogromna nienawiść, niepoparta żadnymi racjonalnymi przesłankami i okrucieństwo, masowe zabijanie, strach, przemoc, bezsilność Żydów, ich nieunikniony los – o tym traktuje ta powieść. Jest jeszcze jedna rzecz, która łączy obie rodziny mimo upływu kilku wieków, ale ten związek każdy czytelnik musi odkryć sam.

Fabuła jest bardzo ciekawa (chociaż bardziej mnie pociągała historia średniowiecznej zagłady Żydów), powieść wnosi wiele informacji historycznych, czasem jednak zbyt nachalnie i nienaturalnie wprowadzanych w dialogach bohaterów. To jest niestety bardzo nierówna powieść, momentami bardzo dobra, częściej jednak dość przeciętna, chaotyczna, z zagmatwanym, skomplikowanym stylem, w który trzeba się wczytywać. Nie wiem, czy jest to wina tłumaczy czy samego autora, ale zgrzytało dość często. Koniec mocno odstaje od reszty powieści, wdarło się tu też trochę patosu, jednak zakładam także, że moje znużenie przedłużającym się rozwiązywaniem wątków mogło mieć wpływ na odbiór. Mimo tych minusów, myślę, że warto zainteresować się tą pozycją.

„Saga wyklętych” jest powieścią o dwóch rodzinach żydowskich wciągniętych w zawirowania historyczne końca XIV wieku w Toledo i Sewilli oraz wieku XX w nazistowskich Niemczech. Równolegle przedstawiane wydarzenia mimo dzielącego je czasu i miejsca w zaskakujący sposób są do siebie podobne. To co działo się w latach trzydziestych i czterdziestych ubiegłego wieku, nie było...