Nowa ukochana seria

Nowa ukochana seria

Takie kosmosy już trochę. Finał nijaki. Z tego tomu niewiele zabiorę ze sobą.

Takie kosmosy już trochę. Finał nijaki. Z tego tomu niewiele zabiorę ze sobą.

Napisze o całej serii.
Czytając 1 tom, przy każdym istotnym punkcie książki, nachodziła mnie myśl, że skądś już to kojarze... , a jednak, nie do końca potrafiłam przyznać, że już to czytałam. Czułam się niczym bohaterka powieści. Gdzieś z podświadomości wypływały zpamiętane szczegóły, a w świadomości nie mogłam znaleźć momentu czytania tej książki. Wpłyneło to bardzo na mój odbiór historii, bo sama czułam się trochę jak wariatka. Tym prędzej sięgnęłam po 2 tom, chcąc sprawdzić czy nadal będzie mi towarzyszyło to uczucie kojarzenia faktów (było naprawde irytujące). I hm, tak, nadal było. Dopiero w 3 tomie znikło, czytałam coś nieznanego mi wcześniej (musiałam przeczytać pierwsze 2 tomy i poprostu zapomniałam o tym, ale jestem pewna ze nie skończyłam serii, nie dlatego, że była nudna).Może dlatego najbardziej mi się podobał? Czasami sami sobie nie zdajemy sprawy, jak wiele czynników ma wpływ na naszą opinie dotyczącą danego tematu.
Do rzeczy. Mamy fajny zabieg w ksiażce, który sprawia że czytelnik sam nie wie czy bohaterka jest psychicznie chora czy jednak nie. W 2 i czasami nawet w 3 tomie, miałam chwile zwątpienia, ponieważ autorka naprawdę dobrze tworzyła klimat wszechobecnej paranoii. Mamy też dobrze przedstawione relacje rodzinne bohaterów, mnie się wydawały naprawdę prawdziwe. W 3 tomie niestety kompletnie zignorowane. Mamy wątek miłosny. Mogło by go nie być.... heh, to znaczy tak, jest bardzo istotny dla fabuły, ale dla mnie był bardzo męczący. Ciągle powtarzajace się opisy tego samego. Rozumiem naiwność w tym, miłość zawsze jest trochę naiwna, a tym bardziej ta młodzieńcza, ale nie rozumiem powtarzania. Owszem może metafory przy opisach były troche inne, ale czy ktoś z was nie miał wrażenia że typek za kazdym razem zabiera się do tego tak samo? I za każdym razem kończy się to tak samo? Można się było postarać o zróżnicowanie tych zbliżeń. No i tu trochę jest zgrzyt, bo to jest niby romans, a mnie ten aspekt książki zupełnie nie wciągnął. Rozumiałam uczucia bohaterów, ich relacje, zarejstrowałam istotne fakty, ale kompletnie tego nie czułam. I tu kolejny powód dla którego najbardziej mi podszedł 3 tom, tam to miłosne biadolenie jest dopiero na samym końcu ksiażki. Toteż trochę mnie koniec zirytował. Finalny punkt był ok, nie byłam zawiedziona, ale też nie byłam zaskoczona. Natomiast epilog mógł by nie istnieć. Nie ma tam zupełnie nic interesującego, a mogło by coś być. Jakieś mrugnięcie okiem do czytelnika, coś co jeszcze by nas, moze nie zaskoczyło, ale zdumiało. Jakiś smaczek.
Ogółem bardziej, nie, nie bardziej, tylko i wyłącznie mnie wciągneło to trillerskie, (trochę horrorowe w 3 tomie) oblicze tej powieści. Oczywiście ma tez pewne braki, szczególnie w ostatnim tomie, jak np idiotyczne zbiegi okoliczności, autorka jak mogła ułatwiała bohaterom, ale wole to niż ten nieszczęsny wątek miłosny.
Ah, no i uwielbiam to, że w młodzieżówkach nastolatki mają takie poczucie, że broń Boże nie mogą nic powiedzieć rodzicą, nie ważne że zagrażają w ten sposób rodzinie, że powinni zmienic cholerne zamki w drzwiach bo dzień w dzień jakiś psychopata im łazi po domu , no nie powiedzą i już!

Napisze o całej serii.
Czytając 1 tom, przy każdym istotnym punkcie książki, nachodziła mnie myśl, że skądś już to kojarze... , a jednak, nie do końca potrafiłam przyznać, że już to czytałam. Czułam się niczym bohaterka powieści. Gdzieś z podświadomości wypływały zpamiętane szczegóły, a w świadomości nie mogłam znaleźć momentu czytania tej książki. Wpłyneło to bardzo na...

Motyw osób o nadnaturalnych zdolnościach nie jest w literaturze niczym nowym.
Chociaż raczej unikam książek o takiej tematyce to muszę przyznać, że trylogia pani Hodkin zrobiła na mnie ogromne wrażenie.
Czy ja dziecinnieję ??
Bo to przecież książka dla młodzieży a mnie, starego byka, tak zafrapowała.

Razem z Marą kroczyłem ścieżkami jej życia łapiąc się na tym, że z każdą przeczytaną stroną opowieść wciąga mnie coraz bardziej.

Trzeci tom jest dużo bardziej krwawy niż poprzednie części.
Mara zabija, ale robi to by ratować siebie i tych, którzy są jej bliscy.

Czasami autorka 'odlatuje w kosmos' i pewnych rzeczy nie łapałem, ale nie odbierało to frajdy z lektury.

Szkoda, że zniknęła Stella.

Ta trylogia nie jest arcydziełem, ale to bardzo solidna porcja rozrywki zwłaszcza w takie dni, kiedy za oknem wicher wieje jak opętany.

Polecam!!

8/10.

Motyw osób o nadnaturalnych zdolnościach nie jest w literaturze niczym nowym.
Chociaż raczej unikam książek o takiej tematyce to muszę przyznać, że trylogia pani Hodkin zrobiła na mnie ogromne wrażenie.
Czy ja dziecinnieję ??
Bo to przecież książka dla młodzieży a mnie, starego byka, tak zafrapowała.

Razem z Marą kroczyłem ścieżkami jej życia łapiąc się na tym, że z każdą...

Fajne zakończenie serii, choć poprzedni tom podobał mi się bardziej.

Fajne zakończenie serii, choć poprzedni tom podobał mi się bardziej.

Książka do, której mam bardzo mieszane uczucia. Muszę zwrócić uwagę, że głównej bohaterce praktycznie całkowicie zostały zmienione cechy charakteru z drugiej na trzecią część serii. Ogólnie cała historia mi się podobała, ale tak na prawdę nie umiałabym powiedzieć dla kogo jest to lektura.

Książka do, której mam bardzo mieszane uczucia. Muszę zwrócić uwagę, że głównej bohaterce praktycznie całkowicie zostały zmienione cechy charakteru z drugiej na trzecią część serii. Ogólnie cała historia mi się podobała, ale tak na prawdę nie umiałabym powiedzieć dla kogo jest to lektura.

Szczerze mówiąc to finał bardzo mnie rozczarował. Brakowało tego czegoś co miały w sobie poprzednie części, a już na pewno pierwsza.

Szczerze mówiąc to finał bardzo mnie rozczarował. Brakowało tego czegoś co miały w sobie poprzednie części, a już na pewno pierwsza.

I w ostatnim tomie niestety mamy ostry zjazd w dół z jakością historii.

Po rozczarowującym zakończeniu tomu drugiego liczyłam że autorka wybrnie z zakręcenia w jakim sama się postawiła - niestety jest tylko gorzej :/

Ogromna szkoda bo pierwsze dwa tomy czytało się bardzo dobrze nawet mimo licznych uproszczeń - tutaj mamy niestety przesyt mega słabych motywów (wspomnienia genowe?, pojawiający się brat z powietrza?, spisek poprzez pokolenia? wszechwiedząca postać poza wydarzeniami? zabili ich ale spoko bo przeżyli?, wysłanie matki i siostry Noaha na wycieczkę żeby nie musieć tworzyć sceny spotkania?, bezrefleksyjne morderstwa?).

Niestety odradzam :(

I w ostatnim tomie niestety mamy ostry zjazd w dół z jakością historii.

Po rozczarowującym zakończeniu tomu drugiego liczyłam że autorka wybrnie z zakręcenia w jakim sama się postawiła - niestety jest tylko gorzej :/

Ogromna szkoda bo pierwsze dwa tomy czytało się bardzo dobrze nawet mimo licznych uproszczeń - tutaj mamy niestety przesyt mega słabych motywów (wspomnienia...

O raaany, co to był za roller coaster dla mnie. Chyba jeszcze nigdy nie miałam, aż tak mieszanych uczuć co do książki. Co około dwadzieścia stron moja opinia na temat tej historii zmieniała się o jakieś 180 stopni. Autorka miała pomysł na wiele głupot w tej książce, ale i tak chyba najgorsze było dla mnie czytanie perspektywy Noah. Była beznadziejnie napisana. Ale być może to tylko moje zdanie. Ale cóż, niby jestem zadowolona jak historia się skończyła, ale z drugiej strony nie jestem. Jak tu dogodzić??? ;)

O raaany, co to był za roller coaster dla mnie. Chyba jeszcze nigdy nie miałam, aż tak mieszanych uczuć co do książki. Co około dwadzieścia stron moja opinia na temat tej historii zmieniała się o jakieś 180 stopni. Autorka miała pomysł na wiele głupot w tej książce, ale i tak chyba najgorsze było dla mnie czytanie perspektywy Noah. Była beznadziejnie napisana. Ale być może...

Czasami gdy myślimy że wszystko jest już stracone, zdarza się coś nieoczekiwanego i przywraca nadzieje.
Mara jest załamana myśli, że wszystko straciła. Ale czy na pewno? Wielka miłość potrafi zdziałać cuda i potrafi przezwyciężyć przeciwności losu. Natomiast moce potrafią się równoważyć. Jak się okazuje niektórzy są odporni na śmiercionośne umiejętności Mary. Jak to często bywa przeciwieństwa się przyciągają, a co za tym idzie moce się neutralizują. Czy Mara ma szansę na normalne i szczęśliwe życie? Czy znajdzie odpowiedzi na wszystkie swoje pytania? I czy będzie ze swoim ukochanym?

Czasami gdy myślimy że wszystko jest już stracone, zdarza się coś nieoczekiwanego i przywraca nadzieje.
Mara jest załamana myśli, że wszystko straciła. Ale czy na pewno? Wielka miłość potrafi zdziałać cuda i potrafi przezwyciężyć przeciwności losu. Natomiast moce potrafią się równoważyć. Jak się okazuje niektórzy są odporni na śmiercionośne umiejętności Mary. Jak to często...