Aldous Huxley (1894-1963), prozaik, eseista i dramaturg angielski, twórca wybitnych powieści o wielkiej renomie (Kontrapunkt 1928, Nowy wspaniały świat 1932, Niewidomy w Ghazie 1936 i in.), uważany jest za mistrza błyskotliwej techniki narracyjnej, subtelnego i dociekliwego analityka w sferze uczuć, intelektu i mistyki, a jego twórczość - adresowana do wyrafinowanego czytelnika - utorowała drogę licznym eksperymentatorom i zapoczątkowała nowe tendencje we współczesnej prozie światowej.
"Geniusz i bogini" (powieść z r. 1955, I wyd. pol. 1958r.) to fascynująca proza w formie dialogu dwóch przyjaciół: John Rivers opowiada o namiętnej miłości, która zaważyła na całym jego życiu, zaś anonimowy narrator pełni tu funkcję psychoanalityka i katalizatora wspomnień. Z obolałej pamięci Riversa wyłania się obraz głęboko skrywanej namiętności i romansu z Katy, żoną i matką dzieci profesora Maartensa goszczącego w swym domu młodego wówczas, zdolnego asystenta. Budując przy współudziale narratora błyskotliwą intelektualnie, paradoksalnie przewrotną hipotezę miłości, maskując ból subtelnym poczuciem humoru, Rivers obnaża żywy dramat uczuć. W rezultacie rekonstrukcja losów trójkąta: Rivers, Katy i profesor Maartens - potwierdza wpływ przeznaczenia na ludzką egzystencję.
Szczególne walory wspaniałej prozy Huxleya podkreśla mistrzowski przekład Jana Józefa Szczepańskiego.