250 stron, które można połknąć w jeden dzień. Autor miał niesamowity dar do lekkiego i humorystycznego, pełnego klasy pisarstwa.

Rozdziały to opisy kolejnych z kampanii Napoleona, w które wpleciono żywoty najważniejszych marszałków Republiki i Cesarstwa. Ludzi wielkich i małostkowych. Złodziei i nudziarzy. Jacy by nie byli zostali opisani niezwykle barwnie i z dystansem.

250 stron, które można połknąć w jeden dzień. Autor miał niesamowity dar do lekkiego i humorystycznego, pełnego klasy pisarstwa.

Rozdziały to opisy kolejnych z kampanii Napoleona, w które wpleciono żywoty najważniejszych marszałków Republiki i Cesarstwa. Ludzi wielkich i małostkowych. Złodziei i nudziarzy. Jacy by nie byli zostali opisani niezwykle barwnie i z dystansem.

Ciekawa książka streszczającą okres napoleoński z uwzględnieniem postaci marszałków Cesarstwa.

Ciekawa książka streszczającą okres napoleoński z uwzględnieniem postaci marszałków Cesarstwa.

PopKulturowy Kociołek:

Książka to pozycja znacząco odbiegająca swoją strukturą od typowej pozycji historycznej. Autorem tego dzieła jest bowiem szkocki pisarz Archibald Gordon Macdonell. Członek londyńskiego Sherlock Holmes Society i twórca specjalizujący się w powieściach satyrycznych i kryminałach. Prywatnie był on jednak wielkim pasjonatem historii (z naciskiem na czasy Napoleona). Zwieńczeniem jego wieloletnich badań i zgłębiania tematu Napoleona było napisanie recenzowanej książki. Pozycji, która na przestrzeni kolejnych kilkudziesięciu lat urosła do miana ”wybitnej” i takiej, po którą powinien sięgnąć każdy pasjonat czasów Cesarza Francuzów.

Sięgając po książkę, w jej wnętrzu znajdziemy szczegółowy i mocno wciągający obraz Napoleona i jego żołnierzy. Dokładniej rzecz uściślając (jak wskazuje sam tytuł) jego marszałków, dzięki którym osiągał on kolejne spektakularne militarne zwycięstwa, tym samym budując swoją legendę. Tak jak zostało to już wspomniane Macdonell, nie był historykiem, jego dzieło nie nosi więc okowów typowej książki naukowej.

Twórca korzysta tu ze swojego doświadczenia dziennikarsko/pisarskiego, tworząc książkę, którą czyta się z niekłamaną przyjemnością i zaskakująco wielką lekkością. Jest to więc jedna z najbardziej „powieściowych” książek historycznych, jakie można znaleźć na naszym rynku, które obok czystej „rozrywki” dostarczają odbiorcy również masę wiedzy.

Dużym plusem recenzowanej publikacji jest również fakt, że autor nie kreśli laurki Napoleonowi (jak robią to niektórzy inni twórcy). Dostrzega on jego zalety, talenty wojskowe i niezwykłą umiejętność kierowania wybitnymi jednostkami. Nie boi się jednak przy tym wytknąć mu wiele błędów, jego wyniszczającej megalomanii, próżności czy nadmiernej ambicji.

Jeśli chodzi o merytoryczną stronę książki, to nie można publikacji niczego poważnego zarzucić. Treść pomimo wielu lat na karku nadal jest bardzo aktualna. Nie brakuje tu jednak pewnej dawki literackiego dramatyzmu czy małych upiększeń (nie samej historii). Miało i ma to za zadanie ułatwić odbiór zawartości, jednak purytańscy miłośnicy historii mogą na te elementy trochę marudzić.

https://gameplay.pl/news.asp?ID=144272

PopKulturowy Kociołek:

Książka to pozycja znacząco odbiegająca swoją strukturą od typowej pozycji historycznej. Autorem tego dzieła jest bowiem szkocki pisarz Archibald Gordon Macdonell. Członek londyńskiego Sherlock Holmes Society i twórca specjalizujący się w powieściach satyrycznych i kryminałach. Prywatnie był on jednak wielkim pasjonatem historii (z naciskiem na czasy...

Kukiel i McDonnel to Stary i Nowy Testament napoleonisty :). Gorąco polecam.

Kukiel i McDonnel to Stary i Nowy Testament napoleonisty :). Gorąco polecam.

Jedna z najciekawszych książek o okresie napoleońskim z jakimi miałem do czynienia. Jest to historia pisana przez pryzmat życiorysów marszałków napoleońskich, znakomitym językiem i stylem. Poznajemy drogi kariery wybitnych wojskowych, którzy w większości pochodzili z nizin społecznych, a wybili się na szczyty ze względu na swe nieprzeciętne zdolności, oraz okoliczności jakie stworzyła Rewolucja Francuska. Jak to ujął autor: "W ten sposób skończył się okres amatorów i zawodowcy wysunęli się na pierwszy plan. Natchnieniem żołnierzy stały się ciągłe zwycięstwa oraz nieograniczone możliwości awansu (...)". Najczęściej, zastanawiając się nad przeszłością, nie zdajemy sobie sprawy z tego jak bardzo Rewolucja Francuska zmieniła rzeczywistość i przeobraziła strukturę społeczną. W okresie feudalizmu człowiek nie należący do stanów uprzywilejowanych nie miał szans na karierę (wyjątkowo tyko zdarzały się awanse osób z ludu na stanowiska duchowne) wojskową. Rewolucja to zmieniła. Likwidując barierę stanów i mobilizując ogromne rzesze ludzi do obrony państwa, umożliwiała wybicie się nawet tych najbardziej wcześniej upośledzonych społecznie. Do takich zaliczali się marszałkowie Napoleona. Wszystko zależało od zdolności i od szczęścia. Dzisiaj wydaje się to oczywiste.
Kariery takich ludzi jak Ney, Bernadotte, Massena, czy Davout pokazują, że można było osiągnąć naprawdę wiele.
Książka, mimo swego wieku, jest ciągle aktualna. Można się z niej dowiedzieć wielu ciekawych informacji, których nie znajdziemy w innych miejscach. Niech za przykład posłuży opinia szwagra Napoleona - Joachima Murata o Polsce: " Co za klimat i co za okropny kraj! Czy te osły w Warszawie naprawdę wyobrażają sobie, że cesarz da im ich królestwo? A to byłby ładny prezent. Nie dotknąłbym go za żadną cenę".
Pozycja obowiązkowa dla każdego miłośnika okresu Rewolucji i Napoleona.

Jedna z najciekawszych książek o okresie napoleońskim z jakimi miałem do czynienia. Jest to historia pisana przez pryzmat życiorysów marszałków napoleońskich, znakomitym językiem i stylem. Poznajemy drogi kariery wybitnych wojskowych, którzy w większości pochodzili z nizin społecznych, a wybili się na szczyty ze względu na swe nieprzeciętne zdolności, oraz okoliczności...

Autor skupia sie na "ludzkich pociskach" Napoleona, ktorymi wodz kierowal i od ktorych wymagal posluszenstwa. Zazwyczaj marszalkowie nalezeli do tla opowiesci o bogu wojny. Pojawiali sie oczywiscie w kontekscie konkretnych bitew i lepiej lub gorzej zrealizowanych rozkazow cesarza. W tej ksiazce wychodza na pierwszy plan i wlasnie dlatego po nia siegnalem. To barwna opowiesc o odwadze, wojennej epopei, wiernosci i zdradzie - wspaniale dopelnienie postaci samego Napoleona. To przeglad postaci skrajnie odwaznych, barwnych, pochodzacych z roznych srodowisk. To co ich laczylo to zycie pelnia zycia, ciagle balansowanie na krawedzi smierci i osoba Napoleona. Polecam ksiazke Macdonella, bo jest swietnie napisana, przetlumaczona, wywazona momentami zabawna.

Autor skupia sie na "ludzkich pociskach" Napoleona, ktorymi wodz kierowal i od ktorych wymagal posluszenstwa. Zazwyczaj marszalkowie nalezeli do tla opowiesci o bogu wojny. Pojawiali sie oczywiscie w kontekscie konkretnych bitew i lepiej lub gorzej zrealizowanych rozkazow cesarza. W tej ksiazce wychodza na pierwszy plan i wlasnie dlatego po nia siegnalem. To barwna opowiesc...

Zupełnie inaczej wyobrażałem sobie tę książkę i zakładałem, że autor był historykiem specjalizującym się w epoce. Spotkało mnie nie tyle rozczarowanie co zaskoczenie. Nie jest to podręcznik czy kompendium wiedzy, a raczej niezobowiązująca podróż po czasach napoleońskich, pełna anegdot i subiektywnych opinii. Humor i lekki styl autora sprawiają, że książkę czyta się płynnie, a przy tym stanowi ona źródło wiedzy. Dla mnie była to o wiele przyjemniejsza lektura niż książki Łysiaka, który naśladuje manierę autora, lecz jego dzieła wydały mi się ciężkie, przeładowane i napompowane do granic możliwości.
Zdecydowanie polecam. Szczególnie tym, którzy o czasach wojen napoleońskich już coś wiedzą. Nadmienię, że Macdonnel poświęca nieco uwagi również Poniatowskiemu. Pisze o nim mało, ale raczej pozytywnie, przy tym szczędzi mu krytyki, podczas, gdy chyba wszystkim z pozostałym wytknął przynajmniej drobną skazę na mundurze.

Zupełnie inaczej wyobrażałem sobie tę książkę i zakładałem, że autor był historykiem specjalizującym się w epoce. Spotkało mnie nie tyle rozczarowanie co zaskoczenie. Nie jest to podręcznik czy kompendium wiedzy, a raczej niezobowiązująca podróż po czasach napoleońskich, pełna anegdot i subiektywnych opinii. Humor i lekki styl autora sprawiają, że książkę czyta się...

Bardzo poczytna lektura, z kategorii książek do których co jakiś czas wracam, żeby przeczytać choć fragment. Kolejny przykład na potwierdzenie tezy, że o historii można pisać w arcyciekawy sposób. Choć krytycy stwierdzą zapewne, że to zasługa Archibalda Macdonella, który nie był zawodowym historykiem, toteż umiał opowiadać :-) Czyta się znakomicie, nie jest to typowy poczet postaci, lecz opowieść, w której losy jednostek płynnie się zazębiają. Autor ze swadą opowiada nie dość że merytorycznie, to jeszcze z humorem – tu szczególnie pamiętne są anegdoty z życia marszałka Lannesa. Podobną radość z czytania przynosiła lektura „napoleońskich” książek Waldemara Łysiaka, choćby „Empirowego pasjansa.”
Książka przez pryzmat wojny pokazuje cechy charakterologiczne 26 marszałków, obnaża ich wady czy śmieszności, jak również wzajemne niechęci, zawiść na tle uzyskiwanych tytułów książęcych. Autor pokazuje zachowania honorowe i takie, które z honorem niewiele miały wspólnego. Na pewno nie było to jednolite środowisko, a oddanie Cesarzowi u wielu bohaterów tej opowieści z czasem malało; trudno cieszyć się z zajmowanej pozycji społecznej, skoro nieustannie przebywa się w boju. Ta książka w pewnym stopniu kształtuje sposób postrzegania poszczególnych marszałków, co może wpływać na ich odbiór w innych opracowaniach.
Jak do tej pory doczekaliśmy się dwóch edycji tej książki. Z przyjemnością przeczytałem obie :-) Niewątpliwie pod względem szaty graficznej doskonalsze jest wydanie z oficyny Arkadiusza Wingerta, opatrzone dodatkowymi ilustracjami oraz twardą okładką. Ja jednak wciąż nie mogę zapomnieć pierwszej, poręcznej edycji wydanej w 1992 r. przez „Puls”, na której widnieje reprodukcja obrazu Davida „Napoleon przekraczający Przełęcz Świętego Bernarda w 1800 roku.”

Bardzo poczytna lektura, z kategorii książek do których co jakiś czas wracam, żeby przeczytać choć fragment. Kolejny przykład na potwierdzenie tezy, że o historii można pisać w arcyciekawy sposób. Choć krytycy stwierdzą zapewne, że to zasługa Archibalda Macdonella, który nie był zawodowym historykiem, toteż umiał opowiadać :-) Czyta się znakomicie, nie jest to typowy poczet...

Świetny styl książki. Przykład tego, że historię można pisać w interesujący sposób. Wiele osób wie sporo o Napoleonie jednak nieliczni znają historię jego najsłynniejszych żołnierzy. Dzieki tej książce może się to zmienić. Daje ona szerszy pogląd na cały mechanizm sprawowania władzy. Napoleon musiał nie tylko zapanować nad zagrożeniem ze strony Rosji, Austrii czy Prus. Sztuka kierowania ludzmi i ich odpowiednie wykorzystanie było nie mniej ważne.

Świetny styl książki. Przykład tego, że historię można pisać w interesujący sposób. Wiele osób wie sporo o Napoleonie jednak nieliczni znają historię jego najsłynniejszych żołnierzy. Dzieki tej książce może się to zmienić. Daje ona szerszy pogląd na cały mechanizm sprawowania władzy. Napoleon musiał nie tylko zapanować nad zagrożeniem ze strony Rosji, Austrii czy Prus....

Kompendium wiedzy o życiu zawodowym Napoleona, bitwach z jego udziałem, relacjach z marszałkami (i pomiędzy nimi). Fakty nie są przedstawione w przystępny spsób, duże natężenie wiadomości, denerwujące mnie wtrącanie życiorysów pomiędzy akcję bitwy.

Kompendium wiedzy o życiu zawodowym Napoleona, bitwach z jego udziałem, relacjach z marszałkami (i pomiędzy nimi). Fakty nie są przedstawione w przystępny spsób, duże natężenie wiadomości, denerwujące mnie wtrącanie życiorysów pomiędzy akcję bitwy.