Znowu wkroczyłam w świat pełen magii i tajemnic. Odrobinę mroczny, tajemniczy, ale niosący nadzieję. Nadzieję na odnalezienie Glendowera. Chociaż poszukiwania kuleją, nie przynoszą rezultatów, to młodzi się nie poddają. Ale mają też inne problemy na głowie.

Tajemnica to dziwna rzecz. [...] W życiu każdego z nas są tajemnice. Albo ich dochowujemy albo ktoś dochowuje ich przed nami. Posługujemy się nimi albo ktoś posługuje się nimi przeciwko nam. Tajemnice i karaluchy - oto co pozostanie, gdy wszystko się już skończy.

Po Królu kruków byłam przekonana, że i w tej części główną bohaterką będzie Blue. A tu zaskoczenie! Wydaje mi się, że pierwsze skrzypce gra tu ktoś inny. Śniący chłopiec.
Ronan potrafi wyciągać przedmioty ze snów. Niesie to ze sobą ogromne niebezpieczeństwo. Któż by nie chciał mieć na swoje usługi takiej osoby? Któż by nie chciał brać ze snu każdy przedmiot? I czy Ronan będzie potrafił się kontrolować? Istnieje cienka granica między rozsądkiem a przesadą.
I nie za każdym razem w objęciach Morfeusza przenosimy się do idyllicznej krainy. Są też koszmary. Najgorsze zmory i urojenia. Co przerażającego może wyciągnąć Lynch z takich koszmarów? Dobrze wiemy, że Ronan – Wąż, jak nazywają go lokatorki domu przy Fox Way 300, nie ma spokojnego usposobienia. Chłopak uwielbia pakować się w kłopoty. Jest też ktoś, kto uwielbia mu to ułatwiać – Kavinsky. Kavinsky to dopiero tajemnicza postać. Już sama nie wiem czego chce od Ronana.

Dzięki Złodziejowi snów bliżej poznałam Ronana. To on zawsze był dla mnie najbardziej tajemniczą postacią. Zawsze złośliwy, ironiczny, zdystansowany. Typ bohatera, jakiego wielbię. Teraz trochę lepiej poznałam motywy jego działania i charakter. Wąż jeszcze dużo nabroi w tej opowieści.

Nie śmierć, lecz jej brat, sen.

Interesującym wątkiem jest też Adam. Widzę jak się zmienia, staje się kimś innym. Czy nie zaczyna zachowywać się jak własny ojciec? Złożenie się w ofierze Cabeswater coś w nim zmieniło. I to nie na lepsze. Parrish dokonał pewnej metamorfozy i wydaje mi się, że można zacząć się go bać.

Czasami Ronan sądził, że Adam tak przywykł do bólu, iż nie wierzył w nic, czemu nie towarzyszyło cierpienie.

Autorka potrafi stworzyć cudowny świat. Czytając książkę czuję tą magię w powietrzu. Atmosfera jest naprawdę wyjątkowa i z pewnością sięgnę po kontynuację serii. Tajemnice i sekrety niesamowicie wciągają. Bohaterowie są świetnie wykreowani. Każdy z nich jest inny, ale tworzą całość.

Znowu wkroczyłam w świat pełen magii i tajemnic. Odrobinę mroczny, tajemniczy, ale niosący nadzieję. Nadzieję na odnalezienie Glendowera. Chociaż poszukiwania kuleją, nie przynoszą rezultatów, to młodzi się nie poddają. Ale mają też inne problemy na głowie.

Tajemnica to dziwna rzecz. [...] W życiu każdego z nas są tajemnice. Albo ich dochowujemy albo ktoś dochowuje ich...