W porównaniu z pierwszym tomem, jakość bardzo spada. Sprawa odnalezienia "króla" schodzi na dalszy plan, jest ten nowy wątek podróży do snu, ale miałam nieodparte wrażenie, że cały tom to zapchajdziura, żeby wydać jedną książkę więcej. Wątek przygodowy mało ciekawy. W wątku romantycznym mało się dzieje, ale i to wystarczy, żeby go zepsuć i wskazać, iż w następnych tomach będzie ckliwie. Kilka sentymentalnych dialogów o niczym. Głównymi zajęciami Blue jest rozkminianie nieszczęsnej katastroficznej wróżby z pocałunkiem (wspominanej tyle razy, że wychodzi uszami) oraz rozkminki jak Gansey wygląda w łososiowej koszulce polo. Maura ma adoratora, ale ten wątek jest zupełnie absurdalny ze względu na jego profesję i próbę zrobienia z niego mimo wszystko dobrodusznego człowieka. Nie kupuję scenek z nim, które chyba miały być humorystyczne. Adam snuje się i kipi nienawiścią do świata. Zaś Noah jest dla autorki "zapychaczem dziur", wedle wygody przywołuje się go tam, gdzie się przyda, a na ogół się o nim zapomina. Tylko Ronan nie został "zepsuty" przez autorkę w tym tomie, ale jego i jego wyskoków nie lubię, więc marne to pocieszenie. Niby chciałabym skończyć tę serię, ale po drugim tomie straciłam ochotę na czytanie.

W porównaniu z pierwszym tomem, jakość bardzo spada. Sprawa odnalezienia "króla" schodzi na dalszy plan, jest ten nowy wątek podróży do snu, ale miałam nieodparte wrażenie, że cały tom to zapchajdziura, żeby wydać jedną książkę więcej. Wątek przygodowy mało ciekawy. W wątku romantycznym mało się dzieje, ale i to wystarczy, żeby go zepsuć i wskazać, iż w następnych tomach...