Miłość nad Sekwaną

Na początku była wielka miłość. Paryż, tanie wina, małe mieszkanie, romantyczny klimat i przede wszystkim dużo, dużo miłości. Mieli niewiele, ale dla siebie byli skarbem, wszystkim, co najważniejsze. Uczucia pozwalały im żyć w szczęściu. Znacie skądś takie początki? Tak właśnie zaczyna się niejedna prawdziwa miłość. Szkoda tylko, że płomień ten może wygasnąć, jeśli nie pielęgnuje się go odpowiednio.

Kobietą, która zaznała tak pięknego początku swojej wielkiej miłości jest Monika Grosz. Po kilku latach małżeństwa niestety nie jest już nawet pewna, czy jej mąż to właściwy człowiek dla niej. Każdego dnia ich małżeństwo, a raczej miłość (tu użyję tego słowa, którego nienawidzę) wypala się. Gdy nie mieli nic, ich życie było piękne, lecz gdy znaleźli dobrą pracę, gdy zamieszkali w wymarzonym domu, wszystko zaczęło się sypać. Wojtka interesowały głównie sprawy zawodowe, a do tego miał skłonność do romansów, niektóre nawet się wydały. Mimo to, zawsze uważał, że jest przecież wspaniałym mężem. Główna bohaterka pewnego dnia dostaje zlecenie, które wymaga wyjazdu do Paryża. Z tego miejsca wspomnienia wypływają na powierzchnię. Piękne czasy, gdy Monika i Wojtek tworzyli perfekcyjną parę, został zapisany w paryskich murach. Co zrobi nasza bohaterka, pod wpływem ciepłych wspomnień? Zawalczy o swoje małżeństwo, czy może zrozumie, że nie ma ono przyszłości i skieruje swoje uczucia do znajomego z przeszłości?

„Tamtego lata nad Sekwaną” to krótka historia o tym, że warto zawalczyć o swoje szczęście. Pokazuje nam, kiedy powiedzieć stop, a kiedy zacząć coś od nowa. Co prawda, nie jest to długa powieść, nie przedstawia bardzo wnikliwie motywacji bohaterów do działania, czy ich dogłębnych myśli, ale może właśnie taka miała być? Książką przedstawia zupełnie nieskomplikowaną historię, która w bardzo prosty sposób pokazuje różne oblicza miłości. Najbardziej urzekł mnie oczywiście paryski klimat. Czytając zamarzyłam, aby również znaleźć się w tym magicznym miejscu. Opisy wszystkich kolorowych witryn, małych kawiarenek i pustych uliczek są wspaniałe. Oprócz tego czterdziestoletnia Monika, która zachowywała się częściej jak energiczna dwudziestolatka nawet spodobała mi się, bo na każdym kroku wykazywała, że nie boi się trudnych zadań, a takie kobiety lubię.


Agnieszka Błotnicka napisała pozytywną powieść, którą miło czyta się w wolnej chwili. Bardzo podobało mi się, że nie jest to żadna przesłodzona historia. Romans, który każdemu może się przydarzyć, tym bardziej może się spodobać. Ja wolę troszkę bardziej rozbudowaną fabułę, więc żałuję, że na przykład niektórym postaciom nie poświęcono więcej uwagi. Polecam każdemu, kto pragnie na jeden wieczór przenieść się do Paryża i razem z główną bohaterką przeżyć prawdziwy romans…

Miłość nad Sekwaną

Na początku była wielka miłość. Paryż, tanie wina, małe mieszkanie, romantyczny klimat i przede wszystkim dużo, dużo miłości. Mieli niewiele, ale dla siebie byli skarbem, wszystkim, co najważniejsze. Uczucia pozwalały im żyć w szczęściu. Znacie skądś takie początki? Tak właśnie zaczyna się niejedna prawdziwa miłość. Szkoda tylko, że płomień ten może...