Życie uliczne niegdysiejszej Warszawy (2013)

Ostatnia książka Stanisława Milewskiego, domknięcie varsavianistycznej serii traktującej o dawnej obyczajowości i prozie życia* zwykłych mieszkańców stolicy.

Tak jak poprzednie części cyklu**, także ta jest pełna szczegółów, anegdot i danych statystycznych przybliżających codzienność ubiegłych stuleci. (Na przestrzeni kolejnych tomów informacje dublują się i uzupełniają). Choć nie jest to dogłębne studium, pozwala prześledzić zachodzące zmiany i zbudować sobie realistyczne wyobrażenie o przeszłości stołecznych ulic, placów i zaułków.

Z „Życia ulicznego niegdysiejszej Warszawy” czytelnik dowie się co nieco o stanie stołecznych dróg między wiekiem XVII a XX, o ówczesnych środkach lokomocji, organizujących ruch regulacjach prawnych, poziomie bezpieczeństwa, początkach miejskiej komunikacji, oraz handlu naręcznym, prostytucji i przestępczości. Wiele zagadnień pasujących ramowo do tytułu – a których tu bardzo brakuje – zostało ciekawie omówionych w poprzednich tomach.

Stanisław Milewski cytuje materiały z ówczesnej prasy i wyciąga na ich podstawie konkretne wnioski. Na miejski zgiełk patrzy przez pryzmat litery prawa – dzięki czemu dociera do świadectw wskazujących na faktyczne problemy. Pisze o nich w ujęciu szerszym i detalu, zaznaczając kiedy dostrzega przejaskrawienie lub fałsz, sprawia wrażenie przewodnika któremu można zaufać.
Jego wysmakowana, nieco staroświecka fraza dobrze współgra z omawianym tematem i jest bardzo przystępna.

Wydawca podzielił tekst na kolumny, kojarzące się bardziej z prasą niż książkami, a na wielu stronach umieścił stare ryciny, zabrakło niestety map***.


* Świadomy upływającego czasu, podupadający na zdrowiu – liczył się z tym że już poprzednia będzie tą ostatnia, kończącą serię.

** Pozostałe to:
Intymne życie niegdysiejszej Warszawy, Warszawa: Wydawnictwo Iskry 2008.
Szemrane towarzystwo niegdysiejszej Warszawy, Warszawa: Wydawnictwo Iskry 2009.
Codzienność niegdysiejszej Warszawy, Warszawa: Wydawnictwo Iskry 2010.
+ Ciemne sprawy dawnych Warszawiaków, Warszawa: PiW 1982, wyd. 2, Warszawa 2009.

*** Rozwój miasta można prześledzić analizując skany planów zgromadzone między innymi tu: http://igrek.amzp.pl/result.php?cmd=pt&uni=9026906&box=0.0001&hideempty=on

.

Uwagi do wydania I (2013): str. 33 – włazom (władzom); str. 49 – (tekst źródłowy, marginalia) – vive (vice); str. 57 – w II kolumnie, w cytacie B. Prusa, zdanie nagle się urywa – ?!; str. 77 – nianowany (mianowany); str. 78 – II kolumna, zdanie nad akapitem – mamy teren zabudowany i niezabudowany, a tutaj doszło chyba do zagmatwania; str. 134 – coo (co),w tekście źródłowym; str. 135 – „VII-go i VII-go” – zjedzono albo dodano jedno I. + raz w tekście zapisano ulicę Trębacką jako Trembacką. Może być to błąd, może też być nawiązanie do ówczesnej pisowni.

Życie uliczne niegdysiejszej Warszawy (2013)

Ostatnia książka Stanisława Milewskiego, domknięcie varsavianistycznej serii traktującej o dawnej obyczajowości i prozie życia* zwykłych mieszkańców stolicy.

Tak jak poprzednie części cyklu**, także ta jest pełna szczegółów, anegdot i danych statystycznych przybliżających codzienność ubiegłych stuleci. (Na przestrzeni...

Stanisław Milewski oprócz licznych publikacji z zakresu historii wymiaru sprawiedliwości ma w swoim bogatym dorobku także wiele prac poświęconych dziejom Warszawy. Co warte zauważenia autor sięga po tematykę niezbyt często poruszaną przez varsavianistów. W niniejszej książce znajdziemy garść informacji o problemach stolicy związanych rozwojem komunikacji oraz ruchu ulicznego na przestrzeni niemal czterystu ostatnich lat.

Na ulicach Warszawy od wieków dochodziło do licznych wypadków. Dlatego już w 1767 r. podjęto pierwsze próby uregulowania przepisów związanych ruchem, zabraniając szybkiej jazdy konnej pod rygorem wysokiej grzywny. W katalogu kar za niebezpieczną jazdę możemy znaleźć nawet karę chłosty. Mimo to przejście na drugą stronę ulicy gwarantowało pieszym wiele emocji i nierzadko kończyło się potrąceniem. Inna sprawa, że spacerowicze nic sobie nie robili z wprowadzonych regulacji prawnych, przechodząc przez ulicę i zatrzymując się tam gdzie tylko mieli ochotę.


Więcej na:
http://ksiazkiprzygodowe.blogspot.com/2014/09/zycie-uliczne-niegdysiejszej-warszawy.html

Stanisław Milewski oprócz licznych publikacji z zakresu historii wymiaru sprawiedliwości ma w swoim bogatym dorobku także wiele prac poświęconych dziejom Warszawy. Co warte zauważenia autor sięga po tematykę niezbyt często poruszaną przez varsavianistów. W niniejszej książce znajdziemy garść informacji o problemach stolicy związanych rozwojem komunikacji oraz ruchu...

Chcecie dowiedzieć się, kiedy wprowadzono pierwszy kodeks drogowy w Warszawie? Dlaczego na dorożkarzy mówiono „sałaciarze”, a szanujące się damy nie jeździły dorożkami na gumach? Czemu Krakowskie Przedmieście nie należało raczej do przyjemnych ulic? Jeśli tak, koniecznie przeczytajcie „Życie uliczne niegdysiejszej Warszawy”.
Książka niezwykle ciekawa, pełna bardzo interesujących informacji, dotyczących życia ulicznego głównie XIX–wiecznej Warszawy.

Publikacja została podzielona na cztery części. Pierwsza z nich dotyczy stanu i wyglądu ulic, oraz działalności władz w kierunku ulepszenia stołecznych dróg. Dowiemy się stąd m.in. skąd wzięła się nazwa ul. Marszałkowskiej.
Kolejne dwie części poświęcone są ruchowi ulicznemu oraz komunikacji. Natomiast ostatni rozdział przybliży nam, jak wyglądało kiedyś życie na ulicy.

Autorowi należą się wyrazy szacunku za tytaniczną pracę, jaką włożył w zgromadzenie tych wszystkich ciekawych informacji. Dodatkowo teksty zostały opatrzone rycinami i rysunkami, które przybliżają nam wygląd Warszawy z okresu XIX wieku.

Niestety książka posiada również pewne wady, a właściwie jedną. Autor umieścił w tekście zatrważającą ilość cytatów ze starych gazet, obwieszczeń itp. Miało to na celu przeniesienie nas w klimat starej Warszawy, jednak w rezultacie spowodowało (przynajmniej w moim przypadku),że książkę tę ciężko się czyta. Pierwsze 20 stron było dla mnie trudne do przebrnięcia. Zachęcały mnie jedynie wiadomości, które stamtąd pozyskiwałam i dlatego brnęłam dalej. Po dwudziestu-paru stronach albo przyzwyczaiłam się do takiego stylu pisania, albo pan Milewski stwierdził, że ograniczy liczbę cytatów, gdyż w końcu zaczęło mi się czytać tę książkę przyjemnie.
Niemniej jednak, myślę, że pozycja ta zyskałaby znacznie więcej, gdyby była pisania językiem autora, a cytaty byłyby tylko sporadycznym urozmaiceniem treści.

Podsumowując, „Życie uliczne niegdysiejszej Warszawy” warte jest przeczytania, szczególnie, jeśli ktoś interesuje się Warszawą. Ostrzegam tylko, że lektura, szczególnie na początku, może sprawiać pewne trudności, ale warto poświęcić na nią trochę czasu.

Chcecie dowiedzieć się, kiedy wprowadzono pierwszy kodeks drogowy w Warszawie? Dlaczego na dorożkarzy mówiono „sałaciarze”, a szanujące się damy nie jeździły dorożkami na gumach? Czemu Krakowskie Przedmieście nie należało raczej do przyjemnych ulic? Jeśli tak, koniecznie przeczytajcie „Życie uliczne niegdysiejszej Warszawy”.
Książka niezwykle ciekawa, pełna bardzo...

Publikacja została pięknie wydana. Okładka jest twarda, papier ma szlachetną fakturę, a czcionka wygląda bardzo estetycznie. Wycinki gazet, cytowane prawa i periodyki zostały zaakcentowane żółtawym tłem.
Ta publikacja, choć rewelacyjnie oddaje klimat minionych epok (aż czuć życie, tętno końskich kopyt, gwar, ruch),to momentami bywa nużąca.

Autor bardzo skrupulatnie zaprezentował temat. Często odwołuje się do innych źródeł – wystarczy spojrzeć na obszerną bibliografię. Ale co ważniejsze – na pierwszy rzut oka widać, że pisarz jest pasjonatem.

Publikacja została pięknie wydana. Okładka jest twarda, papier ma szlachetną fakturę, a czcionka wygląda bardzo estetycznie. Wycinki gazet, cytowane prawa i periodyki zostały zaakcentowane żółtawym tłem.
Ta publikacja, choć rewelacyjnie oddaje klimat minionych epok (aż czuć życie, tętno końskich kopyt, gwar, ruch),to momentami bywa nużąca.

Autor bardzo skrupulatnie...

Bardzo rzetelnie opracowana historia naszej stolicy. Wiele ciekawych i zaskakujących (przynajmniej dla mnie) informacji.

Bardzo rzetelnie opracowana historia naszej stolicy. Wiele ciekawych i zaskakujących (przynajmniej dla mnie) informacji.