Robert Bielecki, czyli specjalista w tematyce historii Francji w dobie napoleonskiej, który ma bardzo przyjemny styl, wziął na warsztat zajęcie Bastylii w lipcu 1789 roku. Autor pisze tylko o tych wydarzeniach, bez żadnych wstępów czy tematów pobocznych. Bardzo ciekawa pozycja ukazująca szczegółowo osławione i nieco zniekształcone przez propagandę w tamtych czasach "walki" ludu Paryża z dowodzonymi przez Delauneya obrońcami Bastylii. Warto.

Robert Bielecki, czyli specjalista w tematyce historii Francji w dobie napoleonskiej, który ma bardzo przyjemny styl, wziął na warsztat zajęcie Bastylii w lipcu 1789 roku. Autor pisze tylko o tych wydarzeniach, bez żadnych wstępów czy tematów pobocznych. Bardzo ciekawa pozycja ukazująca szczegółowo osławione i nieco zniekształcone przez propagandę w tamtych czasach...

Fajny język, ale trochę wszystko to mity, takie tam gadanko, przyda się po przeczytaniu dowiedzieć się jaka aktualna jest wiedza na ten temat.

Przeczytałem trochę książek w młodości :) . To książka z mojej półki "różności", wrzucam tu te setki książek które przeczytałem w życiu w latach 2000-2019.

Fajny język, ale trochę wszystko to mity, takie tam gadanko, przyda się po przeczytaniu dowiedzieć się jaka aktualna jest wiedza na ten temat.

Przeczytałem trochę książek w młodości :) . To książka z mojej półki "różności", wrzucam tu te setki książek które przeczytałem w życiu w latach 2000-2019.

Książka dotyczy, tylko upadku Bastylii. Upadku, bo żadnego szturmu nie było. Co ciekawe, późniejsze badania dowiodły, że do zajęcia symbolu absolutyzmu, głównie przyczynili się mieszkańcy sąsiadujący z twierdzą. Załogę tworzyli żołnierze-weterani-inwalidzi, gdyż zarządca królewski wolał oszczędzać za załodze jak i więźniach (jest wzmianka o człowieku w żelaznej masce),dzisiaj byśmy ich nazwali politycznymi (chociaż za drobnostkę też można było trafić). Żadnych wyniosłych akcji nie było (nie licząc zamordowania gubernatora i kilku oficerów, ale to już ratusz),a twierdza została rozebrana przez przedsiębiorcę Palloya (notabene jego dom w Sceaux jest z niego zbudowany). Tak więc, książka niszczy wszelkie leciwe legendy i własne domówienia. Robi to bardzo dobrze.

Książka dotyczy, tylko upadku Bastylii. Upadku, bo żadnego szturmu nie było. Co ciekawe, późniejsze badania dowiodły, że do zajęcia symbolu absolutyzmu, głównie przyczynili się mieszkańcy sąsiadujący z twierdzą. Załogę tworzyli żołnierze-weterani-inwalidzi, gdyż zarządca królewski wolał oszczędzać za załodze jak i więźniach (jest wzmianka o człowieku w żelaznej masce),...

„Pożarłem” tą książkę w jeden dzień a Roberta Bieleckiego dodałem po lekturze do ulubionych autorów.

„Bastylia”, podobnie jak i inne książki tego autora, charakteryzuje się przystępnym, ale bardzo plastycznym stylem, za pomocą którego znakomicie przybliża on czytelnikom pamiętne wydarzenia z 14-go lipca 1789-go roku. Jest to jednak nieco inna pozycja, niż typowe książki serii „Historyczne bitwy”. Opisane wydarzenia, chociaż ich znaczenie dla historii Europy jest niezwykle znaczące, praktycznie w niczym nie przypominają dotychczas opisanych kampanii, bitew i starć. Czytamy tutaj raczej o walkach paryskiej biedoty z zadziwiająco obojętnymi wojskami francuskiej monarchii, o eskalacji od pozornie niegroźnej sytuacji do wybuchu jednej z najważniejszych rewolucji globu. Z militarnego punktu widzenia były to zaledwie zamieszki uliczne, plądrowania i samosądy rozwścieczonej tłuszczy. Jednak po lipcu 1789 francuska monarchia absolutna miała okazać się bezpowrotnie politycznym modelem bez jakiejkolwiek przyszłości.

Robert Bielecki nie skupia się na politycznych przyczynach wybuchu Rewolucji Francuskiej, ale w pierwszym rozdziale książki, który funkcjonuje jako wstęp do właściwego ataku na Bastylię, autor przytacza wystarczająco dużo informacji, aby czytelnik mógł bez większych problemów zrozumieć genezę konfliktu. W dalszych rozdziałach książki Bielecki umiejętnie przybliża sam obiekt sporu, obie walczące strony oraz sam szturm na to więzienie. Publikację wieńczy opis znaczenia walk w Paryżu na dalszą historię Francji oraz losów kilku ich najważniejszych uczestników.

Autor dobrał bardzo dobrze materiał fotograficzny książki, który składa się w dużej mierze z czarno-białych szkiców. Przez to większość ilustracji, mimo słabej jakości papieru, pomaga w zrozumieniu tekstu. Brakuje mi tylko jakiejś mapy ówczesnego Paryża, ponieważ sporo opisanych wydarzeń miało miejsce poza twierdzą.

„Bastylię” polecam jako bardzo dobrą pozycję o historii Rewolucji Francuskiej.

„Pożarłem” tą książkę w jeden dzień a Roberta Bieleckiego dodałem po lekturze do ulubionych autorów.

„Bastylia”, podobnie jak i inne książki tego autora, charakteryzuje się przystępnym, ale bardzo plastycznym stylem, za pomocą którego znakomicie przybliża on czytelnikom pamiętne wydarzenia z 14-go lipca 1789-go roku. Jest to jednak nieco inna pozycja, niż typowe książki...