Jeden ze słabszych reportaży, jakie czytałam. Mam wrażenie że autorka sama nie wie o czym pisze. Tak suche fakty, które ciężko zrozumieć, pełno nazwisk, nazw ugrupowań politycznych, dat. Nic co ułatwiłoby zwykłemu czytelnikowi zrozumienie i interpretację zdarzeń. Myślę że taka zwykła osoba jak ja mało wie o latach 80. Autorka powinna w przestępny sposób przedstawić historie tych ludzi, a zrobiła to w taki sposób że na koniec już wiem że nic nie wiem z tego co przeczytałam. Ciężko, naprawdę ciężko się to czyta, dopiero końcowe rozdziały są łatwiejsze.

Jeden ze słabszych reportaży, jakie czytałam. Mam wrażenie że autorka sama nie wie o czym pisze. Tak suche fakty, które ciężko zrozumieć, pełno nazwisk, nazw ugrupowań politycznych, dat. Nic co ułatwiłoby zwykłemu czytelnikowi zrozumienie i interpretację zdarzeń. Myślę że taka zwykła osoba jak ja mało wie o latach 80. Autorka powinna w przestępny sposób przedstawić historie...

odnoszę wrażenie, że każda z opisanych spraw jest lepiej opisana w internecie. W książe rzeczywiście są dotychczas niepublikowane dokumenty, ale są to dokumenty na ogół niezwiązane z samobójstwami.

odnoszę wrażenie, że każda z opisanych spraw jest lepiej opisana w internecie. W książe rzeczywiście są dotychczas niepublikowane dokumenty, ale są to dokumenty na ogół niezwiązane z samobójstwami.

Dziennikarka przeprowadziła śledztwo w sprawie głośnych zabójstw, które miały miejsce w ostatnich latach.

Na kartach tej interesującej książki pojawiają się takie nazwiska jak: Jaroszewicz, Stuglik, Papała, Sekuła, Dębicki, Lepper, Olewnik.

Dorota Kania obnaża fakty dotyczące mafii, polityki. Z lektury wyłania się wstrząsający obraz Polski i młodej demokracji.

''Cień tajnych służb" zawiera 14 reportaży niewyjaśnionych spraw. Wielkie pieniądze, interesy, sieć zależności, służby specjalne, politycy.

Sporym mankamentem jest brak odnośników, powiązania treści z tematem. Treść jest nieco sensacyjna i bulwarowa.

Dziennikarka przeprowadziła śledztwo w sprawie głośnych zabójstw, które miały miejsce w ostatnich latach.

Na kartach tej interesującej książki pojawiają się takie nazwiska jak: Jaroszewicz, Stuglik, Papała, Sekuła, Dębicki, Lepper, Olewnik.

Dorota Kania obnaża fakty dotyczące mafii, polityki. Z lektury wyłania się wstrząsający obraz Polski i młodej demokracji.

''Cień...

Kilka lat temu (aż wierzyć mi się nie chce, że to było w roku 2012) w mediach pojawiła się informacja o śmierci generała Petelickiego. Zaintrygowała mnie ta informacja, to co zostało napisane w mediach przeczytałem wtedy. Przeglądając internet ostatnio znów natrafiłem na określenie "seryjny samobójca". To określenie pojawia się w kontekście śmierci ludzi z pierwszych stron gazet. "Powrót seryjnego samobójcy" zainspirował mnie do przeczytania tej książki.
Autorka w książce opisuje przypadki tajemniczych śmierci które miały miejsce w Polsce od początku lat 90tych aż do roku 2012 kiedy doszło do śmierci generała Petelickiego.
Dla mnie osobiście głównym tematem tej książki nie są do końca służby specjalne, lecz niemoc polskiego wymiaru sprawiedliwości w jednoznaczny, profesjonalny sposób wyjaśnić tajemnicze śmierci ważnych osób w państwie.
Zaniednbania pracy poilcji, prokuratury, śledczych w każdym przypadku opisanym w tej książce były rażące. W przypadku śmierci byłego premiera Jaroszewicza, Krzysztofa Olewnika, generała Papały, Ireneusza Sekuł były tak rażące, że kiedy kilka, kilkanaście lat później dochodzi do śmierci Andrzeja Leppera czy też generała Petelickiego nikt poważnie już nie traktuje pracy śledczych, policji, czy prokuratury. Myślę, że ta ksiażka w większym stopniu pokazuje w jak opłakanym stanie znajduje się kryminalistyka oraz wymiar sprawiedliwości w Polsce. Nagłośnione medialne sprawy niestety nie przyczynił się na stworzenie pozytywnego obrazu. Może za słabe działanie policji, prokuratury, sądów częściowo w odosobnionych przypadkach odpowiedzialne są tajne służby, czy też zorganizowana przestępczość, częściowo jednak myślę, że po prostu uchybienia w pracy policji, prokuratury, czy też sądów wynikają ze słabej organizacji pracy, zawiłych, niezrozumiałych procedur, złego zarządzania, kierowania zasobami ludzkimi, niskiej motywacji pracowników etc. Łatwo jest zwalić winę na konspiracje związaną z tajnymi służbami. Myślę, że to zbyt pochopne, płytkie uproszczenie sytuacji.
Kolejna sprawa na którą zwróciłem uwagę w książce, to kwestionowanie popełnienie samobójstwa poprzez zastosowanie argumentu "snuł plany na przyszłość, nic nie wskazywało na popełnienie samobójstwa". To kiepski argument i dziwię się iż nie bierze się poważnie tutaj wiedzy z dziedziny psychologii. Niestety trudno po zachowaniu jest ocenić człowieka który ma zamiar targnąć się na życie. Pośmiertne przeprowadzenie wywiadu z osobami bliskimi i ich zaprzeczenie, że ewidentnie osoba która popełniłą samobójstwo w żadnym wypadku tego nie planowała to mało profesjonalne podejście do sprawy. Ludzie potrafią skrywać w sobie tyle różnych sekretów i często nikomu się nie zwierzają z planów samobójczych. Dlatego brakowało mi w książce fachowego podejścia do tematu samobójstwa. Jeśli zostało to ominięte w śledztwie to przynajmniej nie powinno umknąć w śledztwie dziennikarskim lub też ewentualnych wnioskach wysuwanych przez dziennikarza.
Książka ma jeden minus. Nie znajdziemy w tej książce wniosków, czy też faktów które wcześniej nie był już znane. Akurat śmierć premiera Jaroszewicza, Ireneusza Sekuły, Krzysztofa Olewnika, generała Papały, generała Petelickiego, Andrzeja Leppera swego czasu mnie mnie interesowały i czytałem o tych wydzarzeniach na bierząco. To co już wcześniej przeczytałem, przeczytałem jeszcze raz w tej książce. Także, tu może książka jest trochę przereklamowana. Z drugiej strony, pozytywną stroną książki jest to, iż wszystko co wiadomo na temat wyżej wspomnianych przypadków zostało podsumowane w tej książce

Kilka lat temu (aż wierzyć mi się nie chce, że to było w roku 2012) w mediach pojawiła się informacja o śmierci generała Petelickiego. Zaintrygowała mnie ta informacja, to co zostało napisane w mediach przeczytałem wtedy. Przeglądając internet ostatnio znów natrafiłem na określenie "seryjny samobójca". To określenie pojawia się w kontekście śmierci ludzi z pierwszych stron...

Autorka znana jest z serii książek ''Resortowe dzieci''. Podobają mi się książki Doroty Kani, dlatego też sięgnęłam po tą pozycję. Choć ma zaledwie 104 strony, zostały na nich zawarte bardzo ciekawe tematy i informacje. W książce również znajdziemy siedem krótkich rozdziałów, w których znalazły się wyniki najgłośniejszych śledztw. Są one oparte na dokumentach, które do tej pory nie były znane, a jedynie wąskiej grupie śledczych i badaczy. Jeden z rozdziałów porusza głośną sprawę zabójstwa byłego premiera PRL Piotra Jaroszewicza i jego żony Alicji to najbardziej tajemnicza i nierozwikłana do dziś historia kryminalna. Kolejna z nich dotyczy, zabójstwa byłego komendanta głównego policji gen. Marka Papały, po 21 latach wciąż nie wyjaśniono kto zabił i jaki miał motyw.

Autorka znana jest z serii książek ''Resortowe dzieci''. Podobają mi się książki Doroty Kani, dlatego też sięgnęłam po tą pozycję. Choć ma zaledwie 104 strony, zostały na nich zawarte bardzo ciekawe tematy i informacje. W książce również znajdziemy siedem krótkich rozdziałów, w których znalazły się wyniki najgłośniejszych śledztw. Są one oparte na dokumentach, które do tej...

Książka Doroty Kani nie podbiła rynku.
Nie widniała na listach bestsellerów.
Przeszła niemalże niezauważona.
A jednak warto ją przeczytać.
Warto, bo mówi o rzeczach, o których nie powinniśmy zapomnieć.
Żyjemy w świecie, który nieprawdopodobnie szybko pędzi do przodu.
Nie pamiętamy o tym, co zdarzyło się wczoraj, bo już myślimy o jutrze.
A tymczasem 'wczoraj' zdarzyły się dramaty.
Tajemnicze samobójstwa-zabójstwa, niewyjaśnione śmierci.
Dotykały osób znanych, publicznych.
Wprowadzone przez Seawolfa określenie 'seryjny samobójca' było jak najbardziej trafne.
Kto stał za tymi wydarzeniami ?
Autorka sugeruje odpowiedź a ja się z nią zgadzam.
Ale może sami przeczytajcie i wyróbcie sobie własną opinię.

Książka Doroty Kani nie podbiła rynku.
Nie widniała na listach bestsellerów.
Przeszła niemalże niezauważona.
A jednak warto ją przeczytać.
Warto, bo mówi o rzeczach, o których nie powinniśmy zapomnieć.
Żyjemy w świecie, który nieprawdopodobnie szybko pędzi do przodu.
Nie pamiętamy o tym, co zdarzyło się wczoraj, bo już myślimy o jutrze.
A tymczasem 'wczoraj' zdarzyły się...

Zacząłem najpierw od drugiej części czyli Gry tajnych służb, ktora całkiem przypadła mi do gustu. Czekałem na tą pozycję i bardzo chciałem ją przeczytać. Mam lekki niedosyt. Książka składa się z 14 rozdziałów i ma tylko 200 stron co oznacza że każdy z rozdziałów ma kilka - kilkanaście stron (materiał tekstowy uzupełniają zdjęcia np. akt z archiwów). Autorka opisuje kulisy śmierci osób o których większość z nas słyszała (Papała, Lepper, Petelicki, Baranina, Dębski etc.) Ale odniosłem wrażenie, że każdy rozdział nie wchodzi w szczegóły, nie ma tam żadnej próby podjęcia analizy tylko suche fakty (ktoś taki był, już nie żyje, i maczały w tym palce osoby powiązanych z gangsterką lub służbami specjalnymi). Właśnie wątek służb przewija się praktycznie w każdym rozdziale. Dzięki książce poznałem sporo nowych faktów. Uważam jednak, że druga część jest trochę lepsza. Mimo tego polecam fanom tematyki tajnych służb i nie tylko.

Zacząłem najpierw od drugiej części czyli Gry tajnych służb, ktora całkiem przypadła mi do gustu. Czekałem na tą pozycję i bardzo chciałem ją przeczytać. Mam lekki niedosyt. Książka składa się z 14 rozdziałów i ma tylko 200 stron co oznacza że każdy z rozdziałów ma kilka - kilkanaście stron (materiał tekstowy uzupełniają zdjęcia np. akt z archiwów). Autorka opisuje kulisy...

Temat seryjnego samobójcy prawie wszyscy znamy. To, co przy takich okazjach mówią politycy i media, też wiemy. Tutaj mamy dobrze znane (i opisane) przypadki, np. Lepper, Petelicki, Papała, czy też (Marek Karp - założyciel Ośrodka Studiów Wschodnich). "Jak dobrze znane to po, co czytać?" - pytasz się jeden z drugim. Warto mieć rozeznanie w powiązaniach w WSI, SB, mafii (polskiej i rosyjskiej) i politykach.

Temat seryjnego samobójcy prawie wszyscy znamy. To, co przy takich okazjach mówią politycy i media, też wiemy. Tutaj mamy dobrze znane (i opisane) przypadki, np. Lepper, Petelicki, Papała, czy też (Marek Karp - założyciel Ośrodka Studiów Wschodnich). "Jak dobrze znane to po, co czytać?" - pytasz się jeden z drugim. Warto mieć rozeznanie w powiązaniach w WSI, SB, mafii...

Dla mnie bomba. Polityczne zabójstwa w Polsce, niewyjaśnione "samobójstwa". To naprawdę istnieje.

Dla mnie bomba. Polityczne zabójstwa w Polsce, niewyjaśnione "samobójstwa". To naprawdę istnieje.

Po przeczytaniu książki dominowało u mnie rozczarowanie.
Wiele informacji, ale niezbyt wiele z nich wynikało. Ma się wrażenie, że autorka chce coś udowodnić, tylko nie wie jak.
Styl tekstu bardziej przypomina jakiś raport urzędowy, aniżeli literaturę faktu. Trochę zmarnowany czas na lekturę.

Po przeczytaniu książki dominowało u mnie rozczarowanie.
Wiele informacji, ale niezbyt wiele z nich wynikało. Ma się wrażenie, że autorka chce coś udowodnić, tylko nie wie jak.
Styl tekstu bardziej przypomina jakiś raport urzędowy, aniżeli literaturę faktu. Trochę zmarnowany czas na lekturę.