I znowu atakuje "klątwa frontu wschodniego". Gdy tylko jakaś pozycja serii "Historyczne bitwy" wydana jeszcze w PRL-u przedstawia starcie II. wojny światowej z udziałem wojsk Związku Radzieckiego, książka jest nudna i stronnicza.

Wiesław Wróblewski stara się wprawdzie nieco "spulchnić" bardzo suchy opis batalii cytatami naocznych świadków, ale całość i tak jest niczym innym jak bezkrytycznym powtórzeniem wypowiedzi kilku zaledwie źródeł radzieckich. Jeśli ktoś szuka jakiegokolwiek opisu ówczesnych starć z perspektywy zwykłego żołnierza, to nie powinien w ogóle otwierać "Moskwy 1941".

A jeśli jakikolwiek szaleniec szukałby podobnych opisów ze strony żołnierzy niemieckich, to rozczarowałby się zupełnie. Zacytowano zaledwie kilka bardzo ogólnych wypowiedzi generałów Grupy Armii "środek".

O metodach pracy polskich historyków II. wojny światowej lat 70-tych i 80-tych niech świadczy wypowiedź autora ze wstępu do "Moskwy 1941". Wiesław Wróblewski opisuje w nim pozycję Lwa Bezymieńskiego "Bitwa pod Moskwą". Polak pisze: "Autor, znakomity znawca problemu, zastosował bardzo ciekawy zabieg, a mianowicie dotarł do byłych dowódców hitlerowskich, którzy walczyli pod Moskwą, pytając ich o ocenę tamtych wydarzeń (...). Efekt okazał się bardzo interesujący."

Zaiste, gdy historyk opiera się na wypowiedziach obydwu stron konfliktu może on uzyskać "bardzo interesujące" efekty. Ręce opadają w obliczu naiwności ówczesnych popularyzatorów tematu.

Książka obecnie bardzo przestarzała, stronnicza i po prostu nudna, dlatego lektury nie polecam.

I znowu atakuje "klątwa frontu wschodniego". Gdy tylko jakaś pozycja serii "Historyczne bitwy" wydana jeszcze w PRL-u przedstawia starcie II. wojny światowej z udziałem wojsk Związku Radzieckiego, książka jest nudna i stronnicza.

Wiesław Wróblewski stara się wprawdzie nieco "spulchnić" bardzo suchy opis batalii cytatami naocznych świadków, ale całość i tak jest niczym...