Serię o Sinnersach Olivii Cunning pochłonęłam (prawie - to przedostatni tom, został mi jeszcze jeden) jednym tchem. Czyta się łatwo, lekko i przyjemnie, i przede wszystkim - szybko. Dobra na nudny weekend, jeszcze lepsza jako lektura przed snem, niewymagająca i wciągająca. Jedna refleksja mnie tylko naszła - czemu, mając tyle dobrych pozycji nie tylko na rynku czytelniczym ale nawet na własnym regale, który po Świętach ugina się pod ciężarem prezentów, człowiek sięga po takie (bez obrazy) gówno? Ehh, to chyba potrzeba, żeby się trochę odstresować przed sesją ;)
Co do samej serii, to podobała mi się, co mnie samą zaskoczyło. Przede wszystkim jest w miarę dobrze napisana, widać, że autorka potrafi składać zdania nie tylko poprawne gramatycznie (co i tak jest dużym osiągnięciem), ale też robi to w sposób ciekawy i zabawny. Postacie głównych bohaterów, chociaż przerysowane niesamowicie, jak to w tego typu literaturze bywa, też sympatyczne. No i seks. Seksu jest w tej książce mnóstwo. Ale niestety, prawda leży w przysłowiu - co za dużo, to niezdrowo, i po kolejnych opisach niesamowitych rozkoszy, jakie dają sobie wzajemnie bohaterowie oraz akrobacji wymagających umiejętności niemalże cyrkowych, zaczęło mnie to raczej śmieszyć i nudzić, a pod koniec już nawet męczyć, zamiast ekscytować. Można przeczytać. Ale nie trzeba ;)

Serię o Sinnersach Olivii Cunning pochłonęłam (prawie - to przedostatni tom, został mi jeszcze jeden) jednym tchem. Czyta się łatwo, lekko i przyjemnie, i przede wszystkim - szybko. Dobra na nudny weekend, jeszcze lepsza jako lektura przed snem, niewymagająca i wciągająca. Jedna refleksja mnie tylko naszła - czemu, mając tyle dobrych pozycji nie tylko na rynku czytelniczym...