Liryka na wysokiej półce. Sięgnąłem po ten unikalny tomik poezji i się nie zawiodłem. Dylematy człowieka ubrane w ładne wersy, w kieszonkowym wydaniu na długo pozostaną w pamięci.

Liryka na wysokiej półce. Sięgnąłem po ten unikalny tomik poezji i się nie zawiodłem. Dylematy człowieka ubrane w ładne wersy, w kieszonkowym wydaniu na długo pozostaną w pamięci.

Najwspanialsze liryki, do których wracam. Arcydzieła subtelności. Dobrze, że Poetka jest w kanonie lektur szkolnych. Coraz inne barwy odkrywasz.

Najwspanialsze liryki, do których wracam. Arcydzieła subtelności. Dobrze, że Poetka jest w kanonie lektur szkolnych. Coraz inne barwy odkrywasz.

***
„mój cień jest kobietą
odkryłam to na ścianie
on się uśmiechał falistością linii
i ptak bioder o zwiniętych skrzydłach
na gałęzi uśmiechu śpiewał

drzewo kwitnące
obwieszone zielonymi papugami
poprzez skrzydła
pomarańcza złota dojrzałość
słońce na kroplach połyska
w deszczu
proste i nagie drzewo
moje usta uchylone piersi

wschodzący księżyc rzęs zamigotał
i zgasł
gdy zdmuchnąłeś zapałki płomień
i oparłeś na ramionach moich dłonie
mój cień był kobietą
nim zniknął”

Tylko Ona tak potrafi „pomiędzy miłość i śmierć / wpleść anegdotę o istnieniu”…

***
„mój cień jest kobietą
odkryłam to na ścianie
on się uśmiechał falistością linii
i ptak bioder o zwiniętych skrzydłach
na gałęzi uśmiechu śpiewał

drzewo kwitnące
obwieszone zielonymi papugami
poprzez skrzydła
pomarańcza złota dojrzałość
słońce na kroplach połyska
w deszczu
proste i nagie drzewo
moje usta uchylone piersi

wschodzący księżyc rzęs zamigotał
i zgasł
gdy...

Miłość, samotność, śmierć. Strach.
Delikatność, subtelność, intymność. Erotyka.
Ból.
Moje wspomnienia. Ważne. Czytałam 20 lat temu. Czytałam 10 lat temu. Przeczytałam teraz. Czy ostatni raz.
Tym razem nie wszystkie mi się podobały. Do tych pozostałych zapewne powrócę, są jedyne.
"Jestem Julią..."
"Lustro"
"pytasz (...) czasem cię widzę
lecz wyciągniętymi rękoma
dotykam tylko
mojej myśli o tobie"

"rozcinam pomarańczę bólu
połową bólu karmię twoje usta

głodni tak dzielą chleb
spragnieni wodę

uboga jestem - mam tylko ciało
usta ściągnięte tęsknotą
ręce - jesienne liście
wyglądające odlotu

rozcinam pomarańczę bólu
sprawiedliwie na pół
gorzkim ziarnem karmię twoje usta"

Miłość, samotność, śmierć. Strach.
Delikatność, subtelność, intymność. Erotyka.
Ból.
Moje wspomnienia. Ważne. Czytałam 20 lat temu. Czytałam 10 lat temu. Przeczytałam teraz. Czy ostatni raz.
Tym razem nie wszystkie mi się podobały. Do tych pozostałych zapewne powrócę, są jedyne.
"Jestem Julią..."
"Lustro"
"pytasz (...) czasem cię widzę
lecz wyciągniętymi rękoma
dotykam...

Z twórczością autorki zapoznałam się w młodym wieku i muszę przyznać, że po paru latach nadal wzbudza we mnie pełną garść emocji i poruszenia. Wiersze zawarte w "Rozcinam pomarańczę bólu" napełniają człowieka nieskrywanym wzruszeniem, które utrzymuje się długo.

Z twórczością autorki zapoznałam się w młodym wieku i muszę przyznać, że po paru latach nadal wzbudza we mnie pełną garść emocji i poruszenia. Wiersze zawarte w "Rozcinam pomarańczę bólu" napełniają człowieka nieskrywanym wzruszeniem, które utrzymuje się długo.

Poświatowska najcudowniejsza i najwspanialsza, na zawsze bliska memu sercu. Więcej dodawać nie muszę.

Poświatowska najcudowniejsza i najwspanialsza, na zawsze bliska memu sercu. Więcej dodawać nie muszę.

Odważę się stwierdzić, że Poświatowska to najlepsza polska poetka. Była ewenementem jeżeli chodzi o poezję przesiąkniętą śmiercią, która nadchodziła zbyt wcześnie. Niejako przywodzi mi na myśl Plath, ale jest przy tym kompletnie osobliwa. Tyle delikatnego erotyzmu, gustownych metafor, codzienności przemienionej w drżącą zmysłowość, tęsknotą za życiem, które, niczym zakazany kochanek, wymykało się stopniowo z jej młodych rąk. Skupiona jak w soczewce kwintesencja kobiecości.

Odważę się stwierdzić, że Poświatowska to najlepsza polska poetka. Była ewenementem jeżeli chodzi o poezję przesiąkniętą śmiercią, która nadchodziła zbyt wcześnie. Niejako przywodzi mi na myśl Plath, ale jest przy tym kompletnie osobliwa. Tyle delikatnego erotyzmu, gustownych metafor, codzienności przemienionej w drżącą zmysłowość, tęsknotą za życiem, które, niczym zakazany...