Sycylia, miasto w pobliżu Etny. Upał i skwar. A w tym wszystkim kobieta, która coraz to bardziej pogrąża się w rozpaczy po utracie dziecka. Aby mogła dojść do pełni sił, ona i jej maż zatrudniają do pomocy w domu młodą dziewczynę z Ukrainy.

Powieść jest napisana niesamowicie – czytając, odczuwa się to samo co główna bohaterka (bo to jej oczami patrzymy na świat), ten sam żar, to samo gorąco, tą samą duchotę, która przenosi myśli ze szlaku logiki na zupełnie inną drogę. Tak jak dzień spędzony w upale toczy się leniwie, tak samo akcja powieści to właściwie drobne wydarzenia. One wszystkie spowodowane są zarówno rozpaczą głównej bohaterki (oraz tym, do czego ona prowadzi) jak i obecnością młodej dziewczyny, która coraz to bardziej zadomawia się u nich. Myśli głównej bohaterki, spędzającej większość czasu w domu, skupiają się na pogodzie oraz na zachowaniu męża i Ukrainki. Jednak wszystko, co się dzieje w ich domu jest bardzo niejednoznaczne, wielokrotnie można poddać w wątpliwość zdrowy rozsądek głównej bohaterki oraz to, jak ona postrzega świat – jednak nie mając pewności co do słuszności naszych spostrzeżeń.

Ciężko mi jest napisać cokolwiek więcej, aby niczego nie zdradzić, ale jeśli lubicie nietypowe powieści – a „Nieprzyzwoite” z pewnością do takich należy – to gorąco polecam.

Sycylia, miasto w pobliżu Etny. Upał i skwar. A w tym wszystkim kobieta, która coraz to bardziej pogrąża się w rozpaczy po utracie dziecka. Aby mogła dojść do pełni sił, ona i jej maż zatrudniają do pomocy w domu młodą dziewczynę z Ukrainy.

Powieść jest napisana niesamowicie – czytając, odczuwa się to samo co główna bohaterka (bo to jej oczami patrzymy na świat), ten sam...