I w tym momencie zapaliło się światło. Poczułam, że to zapalenie się światła było związane z tym, że powiedziałam słowo "chleb". Może to było jakieś hasło, może to był jakiś znak. Przede mną leżała mokra, poskręcana szmata, do szmaty był przytwierdzony plastikowy woreczek z wodą. Naprzeciwko w takim samym jak mój fotelu siedział człowiek w rozpiętej na piersiach koszuli, uśmiechał się do mnie i mrużył oczy.
- Każdy sam uruchamia swój system wolności - powiedział. - Gdybyś przyszłą pięć minut wcześniej, kukułka siedziałaby na zewnątrz, gdybyś przyszła pięć minut później, byłoby tak samo. Przyszłaś akurat wtedy, kiedy kukułki nie było. Wyciągnęłaś taki los. Nacisnęłaś dzwonek i uruchomiłaś swój system wolności. Kukułka jest jak noc i dzień. Co pięć minut to się zmienia, raz jest na zewnątrz zegara, raz wewnątrz. Ty przyszłaś wtedy, kiedy była wewnątrz, a wiedziałaś, że powinna być na zewnątrz. Trafiłaś na taki moment, mogłaś trafić na ten drugi, ale trafiłaś właśnie na ten. Wszystko, co robiłaś do tej pory, prowadziło cię nieuchronnie do tego momentu.