Ta część strasznie mi się ciągnęła, za każdym razem wymyślałam wymówki by po nią nie sięgnąć i nie czytać. Ostatnio przełamałam się i ją przeczytałam, od połowy zaczęło w końcu się coś dziać, jakaś akcja, dążenie do zlikwidowania celu i najważniejsze odwrócić przeznaczenie do tego Miriam dąży.
Kryminał z mocnym słownictwem, z opisanymi krwawo scenami :) dobrze napisany po przekroczeniu 100 stron (nudy) nie można się oderwać (akcja)

Ta część strasznie mi się ciągnęła, za każdym razem wymyślałam wymówki by po nią nie sięgnąć i nie czytać. Ostatnio przełamałam się i ją przeczytałam, od połowy zaczęło w końcu się coś dziać, jakaś akcja, dążenie do zlikwidowania celu i najważniejsze odwrócić przeznaczenie do tego Miriam dąży.
Kryminał z mocnym słownictwem, z opisanymi krwawo scenami :) dobrze napisany po...

Llllubię Miriam :-) Ma cięty język, moc w palcach i misję. Nie dla dzieci, doskonała dla dorosłych. Smakowita.

Llllubię Miriam :-) Ma cięty język, moc w palcach i misję. Nie dla dzieci, doskonała dla dorosłych. Smakowita.

Dalsza opowieść o losach Miriam, wszystko spoko spoko ale wiadomo co będzie się działo w niektórych momentach, chociaż koniec dość zaskakujący po jakby się mogło wydawać spojonych osobach ze sobą w związku, po wspólnych przejściach.
Polecam dla amatorów czytania o śmierci ale niektóre rzeczy przerysowane.

Poza tym ogólnie na plus :)

Dalsza opowieść o losach Miriam, wszystko spoko spoko ale wiadomo co będzie się działo w niektórych momentach, chociaż koniec dość zaskakujący po jakby się mogło wydawać spojonych osobach ze sobą w związku, po wspólnych przejściach.
Polecam dla amatorów czytania o śmierci ale niektóre rzeczy przerysowane.

Poza tym ogólnie na plus :)

Może nie jest to recenzja najwyższych lotów ale zapraszam :)
http://przeczytane-slowa.blogspot.com/2014/03/posaniec-smierci-czy-tylko-przeznaczenie.html

Może nie jest to recenzja najwyższych lotów ale zapraszam :)
http://przeczytane-slowa.blogspot.com/2014/03/posaniec-smierci-czy-tylko-przeznaczenie.html

"Posłaniec śmierci" różni się trochę od pierwszej części serii "Drozdy". W "Dotyku Śmierci" akcja rozpoczynała się już od pierwszych stron. W kontynuacji dzieje się inaczej. Wpierw poznajemy wszelkie informacje poprzez wizje Miriam, by następnie dotrzeć do punktu kulminacyjnego i zanurzyć się w książce dzięki świetnym akcjom zbyt głęboko. Jedynym ratunkiem może być przeczytanie jej do końca.

Polecam mocno
Pozdrawiam

"Posłaniec śmierci" różni się trochę od pierwszej części serii "Drozdy". W "Dotyku Śmierci" akcja rozpoczynała się już od pierwszych stron. W kontynuacji dzieje się inaczej. Wpierw poznajemy wszelkie informacje poprzez wizje Miriam, by następnie dotrzeć do punktu kulminacyjnego i zanurzyć się w książce dzięki świetnym akcjom zbyt głęboko. Jedynym ratunkiem może być...

Pierwszą rzeczą, która zaskoczyła mnie w tej książce jest to, że nie stanowi ona tak bardzo ścisłej kontynuacji jak się spodziewałem. Liczyłem na to, iż wątki z poprzednich części tu nabiorą nowych barw i będą toczyły się nadal tym samym torem, natomiast autor uznał, że lepiej będzie, gdy Miriam zaangażuje się w coś nowego. Czy to dobry pomysł? Cóż, na początku byłem trochę zawiedziony, bo nie tego się spodziewałem, ale w ogólnym rozrachunku wyszło na to, że Miriam Black nadal prezentuje wspaniałą formę!

Sama bohaterka wiele zyskała w tej części. Zadziorna, wredna i nieokiełznana daje poznać się czytelnikowi z zupełnie innej strony. Jej uczucia względem Louisa co raz mącą jej głowę, jednak dużo częściej myśli o sobie, i nie jest to w cale takie złe. Tym razem Miriam musi zmierzyć się z własnym sumieniem i, szczerze przyznam, jestem usatysfakcjonowany jej walką. Autor poświęcił jej dużo więcej uwagi niż w poprzedniej części, z czego jestem wielce rad. Dopiero teraz czuję, że Miriam Black jest pełnokrwistą i dopracowaną bohaterką. Jej potencjał zaowocował.

Tym razem autor nie szarżuje już mieszając każdy gatunek jaki przyjdzie mu do głowy, ale przemyślanie i ze smakiem używa elementów zarówno mrocznego fantasy, objawiającego się postaci wszechobecnych tajemniczych symboli, a także kryminału, którego całkiem zgrabna konstrukcja sprawia, iż czytelnik ma ochotę pochłonąć tę książkę od początku do końca za jednym zamachem. Podczas czytania mój entuzjazm trochę oklapł, bowiem niektóre elementy intrygi są zawoalowane w sposób iście striptizerski, jednak ogółu zdecydowanie nie da się zaliczyć do przewidywalnych.

Jednak, muszę się czegoś uczepić. Cóż – tak mam. Rzecz, która przeszkadza mi najbardziej, o dziwo, nie jest winą autora. Najbardziej denerwuje mnie tłumaczenie tytułu. Ten sam zarzut, co w powieści Kittredge. Otóż, w oryginale, pierwszy tom to ‘’Blackbird’’ co oznacza… kosa. Drugi to ‘’Mockinbird’’ czyli przedrzeźniacz, a trzeci to ‘’Cormorant’’, czyli kormoran, i tu nasuwa się pytanie – gdzie te przeklęte drozdy? W zasadzie nie ma to specjalnego wpływu na fabułę, jednak nikt by nie ucierpiał, gdyby zostawiono oryginalne tytuły.

Tak jak w poprzednim tomie autor zarzucał co raz całkiem zgrabnym i ciekawym żartem, tak tu żarty owe, przynajmniej w większości, zostały poświęcone na rzecz wspaniałego klimatu. Na pewno nie jest tak zabawnie jak w tomie pierwszym, jednak zamiana humoru na grozę (czasem dosyć poważną) w żadnym stopniu nie ujmuje tej powieści wspaniałości, przeciwnie, w połączeniu z cytatami Poego (którego Śliwka otwarcie wielbi) daje efekt wręcz wspaniały. W dodatku pochwalić tu trzeba warstwę fabularną pod względem zwrotów akcji, zwłaszcza jeśli chodzi o zakończenie bo, dosłownie, miażdży. Słowem: z utęsknieniem czekam na trzeci tom!

Pierwszą rzeczą, która zaskoczyła mnie w tej książce jest to, że nie stanowi ona tak bardzo ścisłej kontynuacji jak się spodziewałem. Liczyłem na to, iż wątki z poprzednich części tu nabiorą nowych barw i będą toczyły się nadal tym samym torem, natomiast autor uznał, że lepiej będzie, gdy Miriam zaangażuje się w coś nowego. Czy to dobry pomysł? Cóż, na początku byłem trochę...

*

*

Troszkę gorsza od części pierwszej, jednak pomysł jest ciekawy i można czasem sięgnąć po coś innego.

Troszkę gorsza od części pierwszej, jednak pomysł jest ciekawy i można czasem sięgnąć po coś innego.

Dużo lepsza od pierwszej części, ale styl i treść nadal nie powala ;-)

Dużo lepsza od pierwszej części, ale styl i treść nadal nie powala ;-)

Świetna, lekka seria lekkiej grozy i mystery!!!
Polecam!!!

Świetna, lekka seria lekkiej grozy i mystery!!!
Polecam!!!