Allana Quatermaina, co przyznaję z niejakim wstydem, znałam dotychczas tylko z filmu "Liga niezwykłych dżentelmenów". Ponieważ kojarzyłam pozostałe postaci, a tylko on pozostawał dla mnie zagadką, postanowiłam sięgnąć do źródeł, czyli powieści Haggarda. I przyznaję, że patrząc z tej perspektywy, "Kopalnie króla Salomona" okazują się nieco rozczarowujące. Przede wszystkim dlatego, że książka nie ma aż tak wartkiej akcji, jak się spodziewałam, a w dodatku jest przewidywalna, a fabuła momentami jest nielogiczna. Poza tym wyjątkowo trudno ją przyjąć komuś, kto zetknął się z teorią kolonializmu. Afrykańskie plemiona są przedstawione w powieści jako ludy nie tylko prymitywne (w sensie nieznające cywilizacji), ale wręcz głupie. Ci ludzie są we wszystkim gorsi od "wspaniałych białych", co podkreśla fakt, że od samego początku Quatermain oszukuje ich w sposób bezczelny, aby wykorzystać ich do swoich celów (robi to również po to, żeby przeżyć, nie zmienia to jednak faktu, że przede wszystkim ani trochę nie szanuje spotkanych na swojej drodze czarnoskórych). Wielokrotnie też podkreśla się wspaniałość sir Henry'ego, który okazuje się być lepszym wojownikiem niż jakikolwiek przedstawiciel afrykańskich plemion (za każdym razem kiedy Quatermain ich chwali, zaraz swego towarzysza wychwala jeszcze bardziej). Zofia Krajewska-Stochowa pisze w Posłowiu, że "Kukuanie z Kopalń króla Salomona to ludzie szlachetni i zdyscyplinowani, wierni w przyjaźni, waleczni i nieustraszeni[...]", według mnie jednak są pokazani przede wszystkim jako ktoś gorszy od białych. Tłumaczka podkreśla także, że biali w ocenie Ignosiego wypadają na koniec niekorzystnie, ale tak naprawdę akurat w tej scenie brzmi to ze strony czarnoskórego wyjątkowo niesprawiedliwie i krzywdząco, trudno zatem sądzić, że Haggard naprawdę chciał poddać krytyce swoją cywilizację. Oczywiście autor żył w zupełnie innych czasach i miał poglądy takie jak większość obywateli imperialnej Wielkiej Brytanii. Niemniej dla współczesnego, bardziej świadomego odbiorcy, gloryfikacja Europejczyków jest chwilami w jego powieści nie do wytrzymania i utrudnia pozytywny odbiór książki, mimo że jest to pozycja ciekawa i niewątpliwie była kamieniem milowym swego gatunku.

Allana Quatermaina, co przyznaję z niejakim wstydem, znałam dotychczas tylko z filmu "Liga niezwykłych dżentelmenów". Ponieważ kojarzyłam pozostałe postaci, a tylko on pozostawał dla mnie zagadką, postanowiłam sięgnąć do źródeł, czyli powieści Haggarda. I przyznaję, że patrząc z tej perspektywy, "Kopalnie króla Salomona" okazują się nieco rozczarowujące. Przede wszystkim...