Mam pewien problem z tą książką. A właściwie ze swoją oceną, czy mi się podobała czy nie (dziwne, wiem!). Na pewno nie mogę uznać ją za heretycką, bo do tej kategorii jej moim zdaniem daleko. Wygląda mi ona raczej na osobistą, zarówno autora jak i Kaina - rozprawę z Bogiem. Tym starotestamentowym, surowym i okrutnym. Tu więc mi się nasuwa, sam z siebie projekt Grupy Filmowej Darwin "WIELKIE KONFLIKTY". Co mogę powiedzieć: Darwini zrobili to lepiej.
Ale za to końcówka Kaina! No, no, niech pierwszy rzuci kamieniem, kto nigdy nie miał ochoty na takie podejście do ludzkości.

Mam pewien problem z tą książką. A właściwie ze swoją oceną, czy mi się podobała czy nie (dziwne, wiem!). Na pewno nie mogę uznać ją za heretycką, bo do tej kategorii jej moim zdaniem daleko. Wygląda mi ona raczej na osobistą, zarówno autora jak i Kaina - rozprawę z Bogiem. Tym starotestamentowym, surowym i okrutnym. Tu więc mi się nasuwa, sam z siebie projekt Grupy...

Wspaniała. Wciągnęła mnie bez reszty. Lepsza wg mnie niż Miasto slepców.
Autor miał pomysł, dowcip, osobiste spojrzenie na miejsce człowieka w świecie. Liczne wątki filozoficzne, trafne dialogi i wiele innych ciekawych wątków. Jestem pod wrażeniem i pewnie wrócę do tej książki za jakiś czas. Szczerze polecam.

Wspaniała. Wciągnęła mnie bez reszty. Lepsza wg mnie niż Miasto slepców.
Autor miał pomysł, dowcip, osobiste spojrzenie na miejsce człowieka w świecie. Liczne wątki filozoficzne, trafne dialogi i wiele innych ciekawych wątków. Jestem pod wrażeniem i pewnie wrócę do tej książki za jakiś czas. Szczerze polecam.

Pierwsza książka tego noblisty, po która sięgnęłam i nie zawiodłam się. Początkowo czytanie sprawiało trochę problemów z powodu bardzo długich zdań i specyficznej interpunkcji oraz pisania imion i nazw własnych z małych liter. Natomiast dosyć szybko przywykłam do tego stylu i zaczęłam wręcz go doceniać, zwłaszcza w przypadku dialogów. A tych jest sporo. Książka ma zdecydowanie zasłużona opinie heretyckiej, natomiast nie uznałabym jej za obrazoburczą. Autor poprzez "przygody" Kaina opisuje najbardziej znane opowieści z Biblii i zadaje niewygodne pytania, pytania kontrowersyjne, które na pewno czesc osób, która czytała Stary Testament lub jego fragmenty kiedyś sobie zadała. Pozwala to spojrzeć na pewne sprawy z innej perspektywy, bardziej krytycznie. A wszystko to okraszone jest spora doza sarkazmu (sporo razy czytając książkę zdarzyło mi się wręcz parsknąć śmiechem). Po lekturze tej książki nie tylko chętnie sięgnę po inne tytuły autorstwa Saramago, ale również za jakiś czas z przyjemnością wrócę do Kaina.

Pierwsza książka tego noblisty, po która sięgnęłam i nie zawiodłam się. Początkowo czytanie sprawiało trochę problemów z powodu bardzo długich zdań i specyficznej interpunkcji oraz pisania imion i nazw własnych z małych liter. Natomiast dosyć szybko przywykłam do tego stylu i zaczęłam wręcz go doceniać, zwłaszcza w przypadku dialogów. A tych jest sporo. Książka ma...

Ironicznie przedstawienie Stworzenia, na gruncie filozoficznym dość "opacznościowe".

Ironicznie przedstawienie Stworzenia, na gruncie filozoficznym dość "opacznościowe".

Jose Saramago jak zawsze w niekonwencjonalny sposób porusza swoją opowieścią , zmusza do refleksji oraz przełamuje religijne tabu zadając pytanie czy czyny Boga świadczą o Jego miłości do ludzi , jak wielka jest Jego moc , czy faktycznie stworzył ludzi na podobieństwo swoje. Autor zadaje niewygodne pytania, których sami boimy się głośno wypowiedzieć. W końcu kto z nas czytając Księgę Hioba nie zastanawiał się jak Bóg mógł tak okrutnie doświadczyć człowieka, który go miłował? Czy to wyraz miłości czy okrucieństwa ? W końcu nikt z nas nie chciałby zostać tak doświadczony jak Hiob. Czy Bóg musi nas sprawdzać i po co to robi ?Pozycja zatrważająca, smutna i wesoła, ku przemyśleniom.

Jose Saramago jak zawsze w niekonwencjonalny sposób porusza swoją opowieścią , zmusza do refleksji oraz przełamuje religijne tabu zadając pytanie czy czyny Boga świadczą o Jego miłości do ludzi , jak wielka jest Jego moc , czy faktycznie stworzył ludzi na podobieństwo swoje. Autor zadaje niewygodne pytania, których sami boimy się głośno wypowiedzieć. W końcu kto z nas...

"Kain" Jose Sarmago to książka dziwna. Opowiada historię biblijnego Kaina, który w ramach kary został zesłany na wieczną tułaczkę. Odwiedza on inne miejsca i czasy znane z Starego Testamentu. W dużym stopniu jest to książka o jego relacji z Bogiem, ciężkiej relacji. Poruszana jest kwestia moralności zarówno Kaina jak i Boga. Co tak na prawdę jest głównym celem książki. Dzieło noblisty Jose Sarmago jest heretyckim ukazaniem biblijnych scen. Sama książka jest dość nierówna. Pierwsza część dobra i wciągająca, druga już nieco słabsza. Wadziła mi pisownia imion i miejsc z małej litery. Tytuł nie dla wszystkich gdyż konieczna jest umiejętność podejścia do niego z dystansem ze względu na swój specyficzny heretycki charakter.

"Kain" Jose Sarmago to książka dziwna. Opowiada historię biblijnego Kaina, który w ramach kary został zesłany na wieczną tułaczkę. Odwiedza on inne miejsca i czasy znane z Starego Testamentu. W dużym stopniu jest to książka o jego relacji z Bogiem, ciężkiej relacji. Poruszana jest kwestia moralności zarówno Kaina jak i Boga. Co tak na prawdę jest głównym celem książki....

Rozliczenie Saramago ze Starym Testamentem, a w zasadzie z jego fragmentami o Bogu, które nijak mają się do wizji Boga przedstawionej w Nowym Testamencie (Bóg mściwy, okrutny zawistny - kontra - Bóg miłosierny, dobry, łaskawy). Dokonuje tego przy pomocy jednego z trzech synów Adama i Ewy - Kaina. Jego wędrówka przez świat i epoki (od wieży Babel po arkę Noego),to notoryczne złorzeczenie Najwyższemu i jego naturze, który jawi się w ST, niczym konkurent Upadłego. Książka na pewno jakaś (zostanie w głowie na dłużej),aczkolwiek jeśli po przeczytaniu pierwszych 30-40 stron, nie wciągniecie się w historię i w styl pisania, to lepiej dać sobie spokój, bo nic się nie zmieni. Odradzam też czytanie osobom mocno wierzącym, bo pewnie uznają "Kaina" za pozycję obrazoburczą.

Rozliczenie Saramago ze Starym Testamentem, a w zasadzie z jego fragmentami o Bogu, które nijak mają się do wizji Boga przedstawionej w Nowym Testamencie (Bóg mściwy, okrutny zawistny - kontra - Bóg miłosierny, dobry, łaskawy). Dokonuje tego przy pomocy jednego z trzech synów Adama i Ewy - Kaina. Jego wędrówka przez świat i epoki (od wieży Babel po arkę Noego),to...

Twórczość Saramago z pewnością nie jest dla każdego. Ja ją lubię i doceniam. Podoba mi się styl autora, a i pomysły na fabułę ma ciekawe. „Miasto ślepców” mnie zachwyciło, ale z „Kainem” już nie było tak dobrze. I też w sumie nie wiem dlaczego. Książka ma wysoki próg wejścia i na początku naprawdę jest intrygująco. Jest mocno, dosadnie, ironicznie. Potem to już trochę gdzieś zanika i robi się przewidywalnie i momentami nudno. Mimo, że książka króciutka to musiałam sobie ją dawkować, żebym się nią nie zmęczyła. „Kain” nie był dla mnie niczym odkrywczym, ani nie zmienił mojego stosunku do wiary, religii, pewnych założeń itp., nie wpłynął na mnie w tym temacie, na pewno nie będę się teraz zastanawiać, co jest prawdą, co nie, w co wierzyć, w co nie itp. Natomiast na pewno stawia pytania i skłania do refleksji na temat dobra i zła, ale też sprawiedliwości, człowieczeństwa, uprzedmiotowienia człowieka. Niby podobnie do „Miasta”, ale jednak tamta książka to majstersztyk, a ta jest po prostu dobra i ciekawa. Całe szczęście, że przygodę z Saramago zaczęłam od „Miasta ślepców”, a nie od „Kaina”. I tak też polecam czytelnikom.

Twórczość Saramago z pewnością nie jest dla każdego. Ja ją lubię i doceniam. Podoba mi się styl autora, a i pomysły na fabułę ma ciekawe. „Miasto ślepców” mnie zachwyciło, ale z „Kainem” już nie było tak dobrze. I też w sumie nie wiem dlaczego. Książka ma wysoki próg wejścia i na początku naprawdę jest intrygująco. Jest mocno, dosadnie, ironicznie. Potem to już trochę...

Początek książki mnie zachwycił. Później czytało mi się ją chwilami lepiej, a chwilami - gorzej. Poczucie humoru Saramago przypadło mi jednak do gustu, a pod płaszczykiem gorzkiej ironii portugalski pisarz przemycił refleksje nad naturą Boga i Szatana, dobra i zła. Jego dzieło jest na pewno dość kontrowersyjne, choć nie obrazoburcze w moim odczuciu. Nie dziwi mnie oczywiście to, że oceny odbiorców są tak skrajnie różne.

Początek książki mnie zachwycił. Później czytało mi się ją chwilami lepiej, a chwilami - gorzej. Poczucie humoru Saramago przypadło mi jednak do gustu, a pod płaszczykiem gorzkiej ironii portugalski pisarz przemycił refleksje nad naturą Boga i Szatana, dobra i zła. Jego dzieło jest na pewno dość kontrowersyjne, choć nie obrazoburcze w moim odczuciu. Nie dziwi mnie...

"Przyznajesz zatem, że jest we wszechświecie jakaś inna siła, różna od twojej i potężniejsza, To możliwe, nie mam zwyczaju dyskutować o próżniaczych transcendencjach [...]" Ciekawa opowieść przedstawiająca dosłowną interpretację historii Starego Testamentu z interesującym dodatkiem literackim od autora. Dobrze się ją czyta, jest na swój sposób wciągająca, ale na pewno nie odkrywcza. Warto zajrzeć.

"Przyznajesz zatem, że jest we wszechświecie jakaś inna siła, różna od twojej i potężniejsza, To możliwe, nie mam zwyczaju dyskutować o próżniaczych transcendencjach [...]" Ciekawa opowieść przedstawiająca dosłowną interpretację historii Starego Testamentu z interesującym dodatkiem literackim od autora. Dobrze się ją czyta, jest na swój sposób wciągająca, ale na pewno nie...