Aż uwierzyć trudno, że tak dawno temu wydana i kilkakrotnie wznawiana książka, nie ma prawie żadnych opinii...To chyba najsmutniejszy dowód jak trudno przebić się PRAWDZIE gdy KŁAMSTWO dysponuje wszystkimi dostępnymi środkami. A przecież to książka ważna. Jest słabsza od innych książek Leszka Żebrowskiego, to prawda, jednak porusza sprawy, które powinny być dla nas wszystkich najważniejsze, a jednak nie są. I płacimy za to, jako kraj, wysoką cenę. A w przyszłości prawdopodobnie zapłacimy jeszcze więcej...Cóż takiego jest akurat w tej pozycji i dlaczego warto po nią sięgnąć? Powstała w odpowiedzi na haniebny artykuł Gazety Wyborczej opublikowany w 1994r. z okazji 50-tej rocznicy wybuchu Powstania Warszawskiego. Wiele osób obecnie nawet nie pamięta, że coś takiego miało miejsce (dla nich małe przypomnienie - wątkiem przewodnim artykułu było "że AK i NSZ wytłukły mnóstwo niedobitków z getta") , ja jednak pamiętam dobrze, bo był to ostatni raz, gdy ten dziennik miałam rękach.
Książka, mimo, że być może troszkę chaotyczna, daje czytelnikowi (oprócz polemiki z ohydnym paszkwilem) sporą dawkę wiedzy również w innych nieco zagadnieniach jak np. m.in. komunistach w Powstaniu Warszawskim oraz zjawisku pojawienia się pojęcia "Drugie Powstanie Warszawskie" (ukutego, jakże by inaczej, przez GW). Tu z przykrością muszę przyznać, że kilkadziesiąt lat ciężkiej pracy by Powstanie w Getcie było postrzegane na świecie jako to właściwe, jedyne i najważniejsze udało się temu środowisku wyśmienicie - gdy przypadkowo spotkanej Amerykance zabłąkanej w Awinionie (niechęć Francuzów do posługiwania się angielskim to nie legenda:)),podczas spaceru, zaczęłam opowiadać o Powstaniu i naszych bohaterach, którzy tam zginęli, od razu zapytała czy byli Żydami...
Kolejnym omówionym, niesłychanie ciekawym zagadnieniem, jest rzekome "wyrzucenie" z Polski Żydów w latach 60-tych. Autor obala ten mit, dokładnie podaje rzeczywiste liczby, wymieniając po kolei z jakich grup społecznych i zawodowych wywodziły się "ofiary" owej czystki - już choćby po to warto po tę pozycję sięgnąć. Nigdy jeszcze nie widziałam nigdzie tak szczegółowego wyliczenia. Sporo miejsca poświęcone jest omówieniu metod pracy pseudo autorytetów pozujących na historyków (często niestety z tytułami profesorskimi) , związanych ze środowiskiem GW. Niestety, przez ostatnie 30 lat dorobili się oni już takiej pozycji na świecie, że obecnie chyba nic jej już nie zdoła zagrozić, a ich kłamliwe, powstałe często na mniej lub bardziej sfałszowanych lub zmanipulowanych (a czasem wręcz wymyślonych!) źródłach książki, tłumaczone są na wiele języków i wykorzystywane jako źródła w kolejnych publikacjach (szczególnie przez historyków zagranicznych). Co gorsza, to samo dzieje się z owym,historycznym już artykułem...
Książka zawiera oczywiście informacje o Michale Cichym oraz Adamie Michniku (to z jakiej "rodzinki" wywodzi się ten ostatni jest najlepszym dowodem na to, że "z chorego gniazda nie będzie zdrowego ptaka"),niektórych materiałach źródłowych, z których korzystali ("dziwnym" trafem przede wszystkim relacje żydowskie, często kompletnie niewiarygodne),reakcji środowisk AK i NSZ na "rewelacje" zawarte w artykule.
Książka niby niewielka, do przeczytania właściwie w jedno popołudnie , a jednak bardzo treściwa. Do tego opatrzona przedmową Tadeusza Płużańskiego i wstępem Marka Chodakiewicza, z krótką biografią kpt. "Hala" (Wacława Stykowskiego) na końcu.
Na koniec chciałabym przytoczyć słowa prof. Tomasza Strzębosza, które wg mnie są bardzo trafną charakterystyką całego środowiska, które przez ponad 30 lat od upadku w Polsce komunizmu, dzięki swoim wpływom i układom stało się tak bardzo opiniotwórcze (i równocześnie trujące),a która jest zarazem trafnym wyjaśnieniem dlaczego taki artykuł w ogóle powstał: "Odnoszę od dawna nieodparte wrażenie, że ta tolerancja, którą głosi i realizuje środowisko "Gazety", to taka tolerancja, która absolutnie nie toleruje antysemityzmu, natomiast antypolonizm, antygoizm uważa za coś zupełnie naturalnego i niemającego nic wspólnego z nietolerancją. Jest to tolerancja "w jedną stronę" służąca do obezwładniania jednych, przy pełnej agresji drugich".
Polecam!

Aż uwierzyć trudno, że tak dawno temu wydana i kilkakrotnie wznawiana książka, nie ma prawie żadnych opinii...To chyba najsmutniejszy dowód jak trudno przebić się PRAWDZIE gdy KŁAMSTWO dysponuje wszystkimi dostępnymi środkami. A przecież to książka ważna. Jest słabsza od innych książek Leszka Żebrowskiego, to prawda, jednak porusza sprawy, które powinny być dla nas...

Publicystyka historyczna stanowiąca odpowiedź na kontrowersyjny artykuł (to chyba najbardziej delikatne sformułowanie jakiego można użyć) Michała Cichego zamieszczony w "Gazecie Wyborczej" w 1994 r. Mocno chaotyczne i chwilami zbyt rozstrzelone w tematach ogólnych (takich jak - komuniści o Powstaniu Warszawskim, historycy żydowscy o Powstaniu Warszawskim, poglądy Michnika et cetera). Swoją rolę demaskatorską co do mocno zmanipulowanych twierdzeń Cichego obarczających AK i NSZ odpowiedzialnością za mordy na Żydach w czasie powstania książka spełnia przez to tylko w pewnym stopniu.

Publicystyka historyczna stanowiąca odpowiedź na kontrowersyjny artykuł (to chyba najbardziej delikatne sformułowanie jakiego można użyć) Michała Cichego zamieszczony w "Gazecie Wyborczej" w 1994 r. Mocno chaotyczne i chwilami zbyt rozstrzelone w tematach ogólnych (takich jak - komuniści o Powstaniu Warszawskim, historycy żydowscy o Powstaniu Warszawskim, poglądy Michnika...

Poglądy bardzo przeze mnie szanowanego Leszka Żebrowskiego wyłożone na piśmie. Niestety, bardzo się zawiodłem stylem. W książce spodziewam się więcej przypisów, naukowych odniesień, warsztatu historyka. Tymczasem mamy kilkusetstronicową polemikę z oczywistą głupotą GW. Szkoda, bo spodziewałem się pozycji, która mogłaby przekonać nieprzekonanych, tymczasem jest to raczej pozycja na zasadzie miodu na serce przekonanych.

Poglądy bardzo przeze mnie szanowanego Leszka Żebrowskiego wyłożone na piśmie. Niestety, bardzo się zawiodłem stylem. W książce spodziewam się więcej przypisów, naukowych odniesień, warsztatu historyka. Tymczasem mamy kilkusetstronicową polemikę z oczywistą głupotą GW. Szkoda, bo spodziewałem się pozycji, która mogłaby przekonać nieprzekonanych, tymczasem jest to raczej...