Nie jestem dobra w tym, gatunku. HQ medycznych zawsze się wystrzegałam, obawiałam i jakoś z pełną świadomością, omijałam szerokim łukiem. Podejrzewam, że kiedyś tam, wieki temu przeczytałam kilka, bo w głowie pozostał mi schemat czegoś podobnego, jednorodnego, w pewnym sensie powtarzającego się. Albo rzeczywiście jest w tym trochę prawdy, albo, co pewnie jest bardziej prawdopodobne, to nie mój gatunek. Nie przepadam za formą hq, a raczej za tym, że aby trafić jeden wart zapamiętania, muszę przebić się przez wiele wypadających mi z głowy po kilku dniach.
Więc chyba zrozumiałe jest, że ta książka wywołała we mnie swoiste „przerażenie”.
Cud tysiąclecia to głównie opowieść o miłości. Ciężko nazwać ją romansem, kiedy jeden z jego uczestników świadomie pojawia się 10 stron przed końcem książki. Ale tak, miłość tam jest. Przez całą opowieść. Miłość kobiety nie poddającej się przeciwnościom, walczącej, niekiedy zaślepionej, bezradnej, ale potrafiącej w odpowiednim momencie otrząsnąć się i pójść dalej.
Myślałam, że po ostatnich przeżyciach w życiu prywatnym i lekturach zadanych i samodzielnie wybranych, będę mogła sobie odpocząć. Niestety, nic bardziej złudnego. Bo choć wiadomo jaki będzie koniec hq, to trauma związana ze szpitalem, nieszczęściami, ludźmi poranionymi, przewija się na każdej stronie. Swoistym kontrapunktem są narodziny dzieci, które przypominają, że to wszystko wokół nas ma jednak jakiś sens – jak śpiewał kiedyś pewien zwierzak życia krąg.
Czyta się bardzo szybko, jak na taką krótką formę przystało, choć wcale nie tak lekko. Masa medycznych określeń pewnie nadawała bardziej fachowy ton historii, ja jednak lekko się pogubiłam i niekiedy nie czytałam tak uważnie, jak mogłabym.
Ale jedno jest pewne – powtarzając za przysłowiem – Nie taki diabeł straszny. Może nie będę teraz rzucać się na hq, ale podejrzewam, że gdybym dostała jeszcze kiedyś jakiś do przeczytania, to chyba nie zmartwiłabym się tak bardzo. Nie mówię temu gatunkowi nie. Fantastyczna lektura na czas odpoczynku, bez zobowiązań, bez strachu, że człowiek wpakował się w coś, co będzie ciągnęło się tygodniami, a i tak nie będzie mógł skończyć.
Podsumowując, nie było tak źle. Podobał mi się romans bez romansu, ale z dawką wytrwałej miłości, która nie pozwala na odejście.

Nie jestem dobra w tym, gatunku. HQ medycznych zawsze się wystrzegałam, obawiałam i jakoś z pełną świadomością, omijałam szerokim łukiem. Podejrzewam, że kiedyś tam, wieki temu przeczytałam kilka, bo w głowie pozostał mi schemat czegoś podobnego, jednorodnego, w pewnym sensie powtarzającego się. Albo rzeczywiście jest w tym trochę prawdy, albo, co pewnie jest bardziej...

Przepiękny romans, trochę inaczej pokazany. On się spieszy na ślub , ma wypadek i zapada w śpiączkę i ona która nie daje za wygraną walczy z nim, ze śpiączką i jak trzeba z lekarzami, dopiero kiedy zaczyna rodzić.... ale to przeczytajcie sami, wg mnie jeden z lepszych hq.

Przepiękny romans, trochę inaczej pokazany. On się spieszy na ślub , ma wypadek i zapada w śpiączkę i ona która nie daje za wygraną walczy z nim, ze śpiączką i jak trzeba z lekarzami, dopiero kiedy zaczyna rodzić.... ale to przeczytajcie sami, wg mnie jeden z lepszych hq.