Alex Kava
Przedsmak zła (tom 0,5)
Dotyk zła – (tom 1)
W ułamku sekundy – (tom 2)
Łowca dusz – (tom 3)
Granice szaleństwa – (tom 4)
Zło konieczne – (tom 5)
Zabójczy wirus – (tom 6)
Czarny piątek – (tom 7)
Kolekcjoner – (tom 8)
Śmiertelne napięcie – (tom 9)
Płomienie śmierci – (tom 10)
Ostateczny cel – (tom 11)
Przeczytałam całość od początku do końca.
Bardzo dobra seria, choć najlepsze tomy pierwsze/początkowe i ostatnie. Bardzo dobra otoczka obyczajowa, świetnie oddane emocje. Co do zagadek kryminalnych, każda powieść to osobne śledztwo. Jednak najlepsze są te kryminalne. A niektóre tomy dotyczą spisku itp.
Bardzo niefajnie kończy się ostatni tom, ale już w opisie widzę, ze jest kolejny cykl z Ryderem i tam też występuje Maggie - tamten cykl stanowi kontynuację.
Trochę też mnie irytowała główna bohaterka, która jest taką świetną śledczą, a robi wszystko, co może, żeby zepsuć swoje życie osobiste. Ale jak rozumiem, miało to dodatkowo zachęcić czytelników.
Podobała mi się cała seria, polecam!

Alex Kava
Przedsmak zła (tom 0,5)
Dotyk zła – (tom 1)
W ułamku sekundy – (tom 2)
Łowca dusz – (tom 3)
Granice szaleństwa – (tom 4)
Zło konieczne – (tom 5)
Zabójczy wirus – (tom 6)
Czarny piątek – (tom 7)
Kolekcjoner – (tom 8)
Śmiertelne napięcie – (tom 9)
Płomienie śmierci – (tom 10)
Ostateczny cel – (tom 11)
Przeczytałam całość od początku do końca.
Bardzo dobra seria,...

Ta część była średnia, taka ok. Dopiero pod sam koniec książka zaczęła mnie wciągać, a tak to tylko ją podczytywałam.

Nie odpowiada mi ciągłe wracanie do śmierci ojca Maggie. Czuję jakbym czytała praktycznie w każdym tomie jedno i to samo😐

W porównaniu z poprzednimi tomami niestety było słabo.

Ta część była średnia, taka ok. Dopiero pod sam koniec książka zaczęła mnie wciągać, a tak to tylko ją podczytywałam.

Nie odpowiada mi ciągłe wracanie do śmierci ojca Maggie. Czuję jakbym czytała praktycznie w każdym tomie jedno i to samo😐

W porównaniu z poprzednimi tomami niestety było słabo.

,,Płomienie Śmierci" to powieść dość mocno ukazująca to ze autorka tworzy kolejne części cyklu bardziej kierując się ich ilością niż jakością. Maggie O'Dell wyrusza na kolejne miejsce zbrodni, w zgliszczach spalonego budynku odnalezione zmasakrowane ciało kobiety, w agentce budzi się trauma z przed lat, kiedy jej ojciec zginął w pożarze. Jest w tej części ukazana jej trauma z młodzieńczych lat, pokazano kolejnego członka jej rodziny oraz komendanta, który jest jednym z bardziej wkurzających postaci w tej serii. O tej części można również powiedzieć że jest to groteskowy poradnik na temat "jak uciec przed wizytą o psychologa" autorstwa O'Dell. Alex Kava nie ma już pomysłu na swoje książki.

,,Płomienie Śmierci" to powieść dość mocno ukazująca to ze autorka tworzy kolejne części cyklu bardziej kierując się ich ilością niż jakością. Maggie O'Dell wyrusza na kolejne miejsce zbrodni, w zgliszczach spalonego budynku odnalezione zmasakrowane ciało kobiety, w agentce budzi się trauma z przed lat, kiedy jej ojciec zginął w pożarze. Jest w tej części ukazana jej trauma...

Z jakiegos powodu ten tom mnie znudzil. Malo akcji , duzo gadania no i watki prywatne bohaterow slabo rozwiniete.

Z jakiegos powodu ten tom mnie znudzil. Malo akcji , duzo gadania no i watki prywatne bohaterow slabo rozwiniete.

[...]
Nawet sen – który przychodził rzadko i często w krótkich seriach – niewiele pomagał. Nie miała pojęcia, czy bezsenność jest skutkiem nocnych koszmarów, czy też groźba koszmarów nie pozwala jej zasnąć. Wiedziała jedynie, że ilekroć zasypia, choćby na krótko, towarzyszą mu wspomnienia ujęte w filmowe kadry – powtarzające się w kółko specjalnie zmontowane odcinki filmu grozy.

Dobra kontynuacja, przedstawiająca dalsze perypetie agentki specjalnej Margareth O’Dell.
POLECAM CAŁĄ SERIĘ !

Dla ciekawskich :
Istnieje Specjalny Program do Ścigania Brutalnych Przestępców ViCAP, projekt dotyczy seryjnych zabójstw na autostradach. Stworzona baza danych ViCAP-u stała się krajową skarbnicą wiedzy na temat brutalnych zbrodni. Policjanci federalni i stanowi z całego kraju mogą z niej korzystać, gdy chcą coś znaleźć czy przekazać informację. Projekt ten powstał w 2009 roku w odpowiedzi na ponad pięćset ofiar mordów porzuconych w pobliżu autostrad lub na parkingach przy drogach. Zrodził się z inicjatywy FBI.

[...]
Nawet sen – który przychodził rzadko i często w krótkich seriach – niewiele pomagał. Nie miała pojęcia, czy bezsenność jest skutkiem nocnych koszmarów, czy też groźba koszmarów nie pozwala jej zasnąć. Wiedziała jedynie, że ilekroć zasypia, choćby na krótko, towarzyszą mu wspomnienia ujęte w filmowe kadry – powtarzające się w kółko specjalnie zmontowane odcinki filmu...

Książka nie jest zła . Czyta się dość szybko. Jedyny zarzut to ten że poprzednie zawierały o wiele więcej emocji.
Może następna spełni moje oczekiwania 100% ??? Mimo tej uwagi polecam!

Książka nie jest zła . Czyta się dość szybko. Jedyny zarzut to ten że poprzednie zawierały o wiele więcej emocji.
Może następna spełni moje oczekiwania 100% ??? Mimo tej uwagi polecam!

Alex Kava o swojej książce:
„»Płomienie śmierci« to moja dwunasta powieść, a dziesiąta z serii, której bohaterką jest Maggie O’Dell. Prawdziwe osiągnięcie, biorąc pod uwagę, że nigdy nie zamierzałam tworzyć cyklu. Czasami jednak bycie pisarzem oznacza nie tylko pisanie, trzeba też umieć słuchać. A zatem można by powiedzieć, że wciąż opowiadam o Maggie, bo to wy, moi czytelnicy, domagacie się tego. Przyznaję, że z początku trzeba było mnie do tego namawiać. Nigdy nie czytałam żadnej serii powieściowej, nie miałam zatem pojęcia jak się do tego zabrać. Myśl, że z jedną bohaterką, która jest mi dość obca, spędzę sporo czasu, nie budziła we mnie entuzjazmu. Stąd moja ogromna wdzięczność dla tych, którzy wytrwali z Maggie – i ze mną – od początku”[1].

Pomyślałem sobie złośliwie, ale też niesprawiedliwie, że wyraźnie widać, że nie miała pojęcia. Niesprawiedliwie, bo wiele powieści z Maggie O’Dell, jest dobrą rozrywką, nawet bardzo. Może to ja przeczytałem ich zbyt wiele i po prostu mi się przejadły? Albo rzeczywiście ten tom jest wyjątkowo naciągany…

Agentka Maggie O’Dell, zajmuje się w FBI portretami psychologicznymi przestępców. W Waszyngtonie zostaje oddelegowana do odnalezienia podpalacza, a możliwe, że i mordercy, bo w pobliżu spalonego obiektu znaleziono zwłoki kobiety ze zmasakrowaną doszczętnie głową.
O’Dell bardzo źle reaguje na pożary – gdy była nastolatką w pożarze zginął jej ojciec, strażak. Z trudem też radzi sobie, a może już nie bardzo radzi, z traumatycznymi przeżyciami i wspomnieniami poprzednich spraw.
Nowy szef Maggie O’Dell, Kunze (palant i dupek w odróżnieniu od poprzedniego, Cunninghama),wysyła ją na badania, ale ona – oczywiście – stara się tego uniknąć, bo zdaje sobie sprawę, że kiepski stan psycho-fizyczny mógłby zakończyć jej karierę.

Spora część powieści to wspomnienia Maggie O’Dell poprzednich akcji oraz informacje, które mogą się przydać komuś, dla kogo „Płomienie śmierci” są pierwszą lekturą z serii. Pozostali będą się po prostu nudzić historią dwóch psów, pojawienia się w jej życiu Bena i przyrodniego brata, partnera Tully’ego, wrednej Julii Racine itd. Odrobina nowości pojawia się wraz z kamerzystką, Samanthą Ramirez oraz dziennikarzem śledczym, Jeffery'm Cole'm.

Kolejne książki tej autorki, starsze i nowsze, daruję sobie w najbliższych latach.



---
[1] Alex Kava, „Płomienie śmierci”, przekład Katarzyna Ciążyńska, wyd. Harlequin, 2013, s. 402-403.

Alex Kava o swojej książce:
„»Płomienie śmierci« to moja dwunasta powieść, a dziesiąta z serii, której bohaterką jest Maggie O’Dell. Prawdziwe osiągnięcie, biorąc pod uwagę, że nigdy nie zamierzałam tworzyć cyklu. Czasami jednak bycie pisarzem oznacza nie tylko pisanie, trzeba też umieć słuchać. A zatem można by powiedzieć, że wciąż opowiadam o Maggie, bo to wy, moi...

Z każdym kolejnym tomem autorka pokazuje, że nie ma pomysłu na pokierowanie losami głównej bohaterki. Owszem książkę czyta się szybko, ale czy towarzyszyły mi przy lekturze większe emocje? Niestety nie. Zabrakło szerszej perspektywy prowadzonego śledztwa i zagłębienia się w szczegóły poruszonego tematu podpaleń. Otrzymujemy zlepek niedokończonych wątków kryminalnych przeplatanych z pustymi faktami z życia Maggie O'Dell. Od kilku już tomów jest to samo. Brakuje czynnika angażującego i konkretnego planu na postać. Poszczególne punkty fabuły momentami nijak się ze sobą nie łączą. Zakończenie okazało się najmocniejszym punktem tej historii, bo daje nadzieje na ciąg dalszy i rozwinięcie niektórych wątków. Ogółem rzecz biorąc jest to tytuł na wskroś nijaki, o którym zapewne ledwo będę pamiętać już za miesiąc.

Z każdym kolejnym tomem autorka pokazuje, że nie ma pomysłu na pokierowanie losami głównej bohaterki. Owszem książkę czyta się szybko, ale czy towarzyszyły mi przy lekturze większe emocje? Niestety nie. Zabrakło szerszej perspektywy prowadzonego śledztwa i zagłębienia się w szczegóły poruszonego tematu podpaleń. Otrzymujemy zlepek niedokończonych wątków kryminalnych...

Świetna, jak wszystkie z tej serii

Świetna, jak wszystkie z tej serii

nie mogłam się oderwać!

nie mogłam się oderwać!