Z życia modelki.....

Konkursami piękności zaczęłam się interesować jako podlotek. W pierwszej połowie lat 80-tych reaktywowano po wielu latach przerwy konkurs Miss Polonia. Od samego początku, a więc w roku 1983 impreza ta miała olbrzymi prestiż. Powodów takiego stanu rzeczy było wiele. Była to jedna z niewielu furtek wkroczenia w inny niż socjalistyczny świat, były atrakcyjne nagrody, była możliwość zagranicznego wyjazdu. Jednym słowem same plusy. Dziesięć lat po tym jak koronę i tytuł zdobyła Lidia Wasiak nadal obserwowałam boje o tytuł najpiękniejszej Polki. W prasie śledziłam przed finałem fotki (oj nie było wtedy internetu) by potem "bardziej świadomie" obejrzeć w telewizji finałowy koncert. Od razu zwróciłam uwagę na trzy dziewczyny. Jedną z nich była urocza Bełchatowianka, która ostatecznie zdobyła tytuł II wicemiss. To było jej przepustką do wyjazdu na konkurs Miss International do Japonii, to było biletem do sukcesu na polskich i światowych wybiegach, to było początkiem bycia celebrytką, ale i drogą do swego rodzaju piekła.
Karierę Pani Ilony śledziłam. Na początku były sukcesy, program z ramówki Polsatu i bajkowy ślub. Tylko potem zabrakło tego "długo i szczęśliwie". Dziś po wielu przejściach Ilona Felicjańska zdecydowała się powiedzieć w książce wszystko o sobie: szczerze i bez żadnych osłonek. Do bólu szczerze. "Cała prawda o ..." to książka wywiad rzeka, która powstała z wielu godzin rozmów celebrytki z Anetą Pondo - redaktor naczelną portalu miastokobiet.pl i czasopisma "Miasto kobiet".
Czytałam jednym tchem i byłam pod wrażeniem. Pani Ilona zabiera nas w tej książce do konfesjonału. Spowiada się czytelnikom ze swego życia, które było i bardzo barwne, ciekawe i pełne wspaniałych chwil, ale też i bólu, cierpienia, samotności, choroby alkoholowej. Istny kalejdoskop z którego starczyło by przeżyć dla kilku osób.
Rozdziały to kolejne tematy z życia modelki, które ułożone są chronologicznie. Nie ma spraw tabu, nie ma niedomówień. Jest tylko prawda, czasem bardzo szczera i trudna. Czemu jestem o tym przekonana? Mówi mi to moja kobieca intuicja. Tematy rozmów to dzieciństwo, szkoła, konkurs piękności, kariera na wybiegach, życie rodzinne, ślub i macierzyństwo, zanurzenie w otchłani nałogu, droga do wyjścia z niego. To także rozmowy o modzie, świecie show biznesu, polskich projektantach odzieży. O partnerach, błędach, porażkach i sukcesach. Podziwiam Panią Ilonę za tak szczere zwierzenia, które chwilami mogą zahaczać o ekshibicjonizm. Nie wiem czy sama będąc na jej miejscu miałabym odwagę powiedzieć aż tyle. Być może nawał plotek, newsów i sensacji w tabloidach wymusił na niej takie zachowanie. Modelka nie pokazuje siebie w blasku sławy. Szczerze i bezpośrednio zwierza się z tego, co podlega krytyce, co skazuje na towarzyski ostracyzm. Sama w życiu stanęła na krawędzi, sama wielokrotnie się oszukiwała. Widać, że dziś ceni prawdę ponad wszystko. Ceni i chce z nią być non stop pod ręką. I chwała jej za to. Za to, że potrafiła się przyznać do błędów, przyznać do nałogu. Powiedzieć "Tak to ja, winna. Alkoholiczka." Tym samym daje siłę zwykłym szarakom. A wychodzić na prostą pod okiem fleszy papparazich jest chyba o wiele trudniej niż anonimowo.
Wierzę Pani Felicjańskiej, wierzę i dopinguję. Życzę by ułożyła sobie życie, by odnosiła sukcesy.
Lekturę polecam ciekawym życia celebrytów, fanom modelingu, młodym nastolatkom, które marzą o sławie na wybiegach.
Moja ocena 8,5/10.

Z życia modelki.....

Konkursami piękności zaczęłam się interesować jako podlotek. W pierwszej połowie lat 80-tych reaktywowano po wielu latach przerwy konkurs Miss Polonia. Od samego początku, a więc w roku 1983 impreza ta miała olbrzymi prestiż. Powodów takiego stanu rzeczy było wiele. Była to jedna z niewielu furtek wkroczenia w inny niż socjalistyczny świat, były...