Mam mieszane odczucia. Nie moge nie odniesc wrazenia ze ktos maczal palce w tlumaczeniu naginajac sformulowania. Nie sądzę żeby współcześni autorowi nazywali Seldżuków Turkami. Rowniez wg mnie ksiazeczka nie miala byc relacja jeden do jednego a raczej propaganda na użytek chrzescijan (lub muzułmanów, bo dziwnie sa w tej ksiazeczce wybieleni, niczym baranki ofiarne). Dziwne to dla mnie wszystko. Ale na pewno dla zainteresowanych tematem pozycja o obowiązkowa.

Mam mieszane odczucia. Nie moge nie odniesc wrazenia ze ktos maczal palce w tlumaczeniu naginajac sformulowania. Nie sądzę żeby współcześni autorowi nazywali Seldżuków Turkami. Rowniez wg mnie ksiazeczka nie miala byc relacja jeden do jednego a raczej propaganda na użytek chrzescijan (lub muzułmanów, bo dziwnie sa w tej ksiazeczce wybieleni, niczym baranki ofiarne). Dziwne...

Bardzo miłe źródełko odnośnie dziejów pierwszej krucjaty. Nie sposób nie odnieść się do niego pisząc cokolwiek na ten temat.

Bardzo miłe źródełko odnośnie dziejów pierwszej krucjaty. Nie sposób nie odnieść się do niego pisząc cokolwiek na ten temat.

,,Dzieje pierwszej krucjaty” to wyjątkowy zabytek średniowiecznego kronikarstwa. Anonimowy autor dzieła brał udział we wszystkich opisywanych przez siebie wydarzeniach, co sprawiało, że doskonale znał przebieg opisywanych przez siebie wydarzeń. Mimo tego, jest raczej bezstronny (może poza opisem działań Boemunda, którego mądrość i odwaga zostały nieco podkoloryzowane, co oznacza, że nasz autor był prawdopodobnie Normanem). Jak na średniowiecze, jest to bardzo dojrzałe dzieło: autor nie próbował przedstawić działań krzyżowców w bardziej przychylnym świetle, niż w rzeczywistości. Nie ukrywał w żaden sposób popełnianych przez ,,pobożnych pielgrzymów” zbrodni i bluźnierstw, jak mordowanie niewinnych, łamanie danego słowa i bezczeszczenia zwłok pokonanych Turków. Nie próbował również wyolbrzymiać zwycięstw krzyżowców, poprzez bardzo popularne w dowolnej epoce, mnożenie liczby pokonanych. Jedynie podkreślanie ,,świętości'' ich misji i określanie poległych rycerzy jako męczenników przypomina, że wyprawa Franków jest krucjatą. Jego styl jest bardzo oszczędny i dynamiczny. Wielkie wydarzenia zostały przedstawione w zaledwie kilku zdaniach, co sprawia, że treść kroniki jest po brzegi wypełniona akcją. Mowy i opisy pojawiają sporadycznie i są wręcz surowe. Jak na dwuletnią wyprawę, opis ten jest bardzo krótki. Warto go przeczytać, gdyż w lekki i przystępny sposób można wiele się dowiedzieć o średniowiecznej mentalności i tym niezwykłym spotkaniu europejskiego, żydowskiego, wschodniego i muzułmańskiego świata.

,,Dzieje pierwszej krucjaty” to wyjątkowy zabytek średniowiecznego kronikarstwa. Anonimowy autor dzieła brał udział we wszystkich opisywanych przez siebie wydarzeniach, co sprawiało, że doskonale znał przebieg opisywanych przez siebie wydarzeń. Mimo tego, jest raczej bezstronny (może poza opisem działań Boemunda, którego mądrość i odwaga zostały nieco podkoloryzowane, co...