Lena Pietrzak, lat dziewiętnaście. Ładna, spokojna, dobrze sytuowana, próbująca się usamodzielnić i wyrwać spod skrzydeł matki.Jedna przyjaciółka, jeden chłopak, studenckie mieszkanie. Zaginiona.

Dorota Pietrzak. Poznańska bizneswoman, bezwzględna wobec pracowników, nadopiekuńcza wobec córki, zgrabna, przebojowa, pewna siebie. Zrozpaczona matka, której wali się cały świat i zmieniają priorytety.

Przemysław Burzyński, zwany Burzą, podkomisarz policji, doświadczony glina, znany ze swojej skuteczności. Mąż, ojciec bliźniaczek. Człowiek, który zapamiętuje się w swojej pracy, jednocześnie zaniedbując rodzinę.

Michał Majewski, młody policjant, który dostał pracę dzięki powiązaniom rodzinnym. Pewny siebie, przemądrzały, przystojny. Lubi się zabawić, jednak udowadnia niezbicie, że jest materiałem na świetnego policjanta.

Poznań.Piątkowa noc. Dyskoteka "Utopia". Lena wraz z przyjaciółmi udaje się na imprezę. Nie bawi się zbyt dobrze bez swojego chłopaka, jeden z mężczyzn pilnie ją obserwujący, budzi w niej niepokój. Dziewczyna opuszcza samotnie dyskotekę i wszelki ślad po niej ginie.

Cała fabuła dotyczy poszukiwań zaginionej dziewczyny i zamyka się w dziesięciu dniach. Dziesięć dni, które na zawsze zmieniły Dorotę Pietrzak. Co mi się bardzo podobało, to sposób ukazania rozpaczy matki. Pewna siebie, znana ze swej bezkompromisowości kobieta przechodzi metamorfozę i ukazuje swoje ludzkie oblicze. Jej rozpacz jest prawdziwa a zachowanie wiarygodne. Podobnie ma się sprawa z prowadzącymi śledztwo policjantami. Początkowa niechęć do szukania dziewczyny, która pewnie gdzieś zabalowała i sama wróci, zmienia się w gorączkowe i pełne oddania poszukiwania w momencie, kiedy matka oświadcza, że córka mogła popełnić samobójstwo. Z biegiem czasu poszukiwania stają się całym ich życiem, które koliduje z życiem rodzinnym. W przypadku Michała, który jest kawalerem, nie stanowi to jakiegoś problemu. Natomiast małżeńskie sprawy Burzy wiszą na włosku, gdyż nie jest on w stanie spełnić żadnej, danej rodzinie obietnicy. Z upływem czasu mamy coraz więcej podejrzanych, jednak nie jesteśmy w stanie wskazać winnego. Nie jesteśmy w stanie także stwierdzić na pewno, że Lena nie żyje. Zakończenie książki....zaskakuje:)
Styl autorki jest lekki, podział na krótkie rozdziały ukazujące upływ czasu sprawia, że powieść czyta się bardzo szybko. Postaci są dobrze wykreowane, nietuzinkowe i wiarygodne. Fabuła dobrze skonstruowana, przemyślana, bez zbędnych opisów i ślepych uliczek. Książka nie epatuje wulgarnością, brak krwawych scen czy brawurowych akcji. "Gdzie jesteś, Leno?" bardziej przypomina powieść psychologiczną niż kryminał, chociaż mamy możliwość śledzenia dochodzenia. I muszę jeszcze nadmienić o świetnym opisie Poznania, który stał mi się o wiele bliższy.

Podsumowując, "Gdzie jesteś, Leno?" to ciekawa powieść, pokazująca samo życie. Nieprzesadzona, niebanalna, wciągająca. Historia, jakich wiele, jednak napisana świetnym stylem i z nietypowym podejściem. Polecam.

Lena Pietrzak, lat dziewiętnaście. Ładna, spokojna, dobrze sytuowana, próbująca się usamodzielnić i wyrwać spod skrzydeł matki.Jedna przyjaciółka, jeden chłopak, studenckie mieszkanie. Zaginiona.

Dorota Pietrzak. Poznańska bizneswoman, bezwzględna wobec pracowników, nadopiekuńcza wobec córki, zgrabna, przebojowa, pewna siebie. Zrozpaczona matka, której wali się cały świat...