To jedna z tych książek, które bardziej podobają się dorosłym. To oni rozumieją żarty i aluzje autora. Nie zrozumcie mnie źle, tragedii nie ma. Dziecko też się czasami roześmieje i może doceni narrację, jednak pseudofilozoficzne rozważania na temat świata raczej mu umkną. Książka nie przytłacza objętością, zatem czyta się ją dość szybko. Tylko zakończenia brak. Tak jakby przed wielkim finałem, ktoś wypuścił całe powietrze z balonu. Podsumowując, przeczytać się da, lecz nie jest to książka miesiąca.

To jedna z tych książek, które bardziej podobają się dorosłym. To oni rozumieją żarty i aluzje autora. Nie zrozumcie mnie źle, tragedii nie ma. Dziecko też się czasami roześmieje i może doceni narrację, jednak pseudofilozoficzne rozważania na temat świata raczej mu umkną. Książka nie przytłacza objętością, zatem czyta się ją dość szybko. Tylko zakończenia brak. Tak jakby...

Czy znacie mrówkojada i orzesznicę? - bohaterów książek autorstwa Lotty Olsson
(też wydawnictwa Zakamarki).
Zachęcam bardzo, żeby ich też poznać! :-)

Spójrzcie na ilustrację (autorstwa Marii Nilsson Thore):
oto wielki, niezgrabny, nieporadny, spokojny, nieśmiały, trochę gapowaty, bujający w obłokach,
niewiele wiedzący o świecie, uwielbiający dobrze zjeść mrówkojad o niskiej samoocenie
i
maleńka, energiczna, inteligentna, dobrze wychowana, praktyczna, uporządkowana, samodzielna,
stojąca mocno na nogach, uwielbiająca (i potrafiąca) gotować i piec, pewna siebie orzesznica.
Otóż ten mrówkojad i ta orzesznica przyjaźnią się!

Spójrzcie na minę mrówkojada i spojrzenie orzesznicy.
Spójrzcie na lampę przy łapie mrówkojada i na okruchy na jego brzuchu.
Na krzesełko, na którym siedzi, przygniatając własną przytulankę.
Na tę miniaturową zastawę i smakołyki na stole.
Na ład i porządek w domu orzesznicy, u której najczęściej przesiaduje (i jada) mrówkojad.
Bo dobrze się tam czuje. Bo lubi orzesznicę.
Ta czasem wydaje się rozdrażniona niektórymi czynami, czy słowami przyjaciela,
ale najczęściej dla niego pichci, częstuje go, doradza mu, rozmawia z nim, no i też go lubi! :-)


Tak, zarówno Mama Mu, jak i mrówkojad z orzesznicą to bohaterowie książek dla dzieci.
Książki o Mamie Mu cechują absurdalne poczucie humoru, zaskakujące pomysły, mało tekstu i dużo śmiechu.
Książki o mrówkojadzie i orzesznicy to filozoficzne rozważania o inności, tolerancji, tęsknocie, przyjaźni,
poznawaniu świata, odkrywaniu sensu życia...
Poważne tematy ubrane w słowa i przygody na miarę dziecięcej wyobraźni.
Zabawne sytuacje, śmieszne dialogi i... głębokie przemyślenia.

Obydwie serie książek najprawdopodobniej czytane są / będą dzieciom przez dorosłych.
I zapewniam, że dorosły czytelnik nie będzie się nudził przy tej lekturze!

W skład serii o mrówkojadzie i orzesznicy wchodzą tytuły:
"Dziwne zwierzęta",
"Inna podróż",
"Sens życia",
"Sam w domu".

Dwie pierwsze książki o mrówkojadzie i orzesznicy czytałam córce dawno temu,
dwie kolejne każda z nas przeczytała osobno.
Dotychczas nie było okazji do napisania recenzji. Teraz mobilizują mnie wyzwania czytelnicze ;-)
Z przyjemnością wróciłam do lektury tych książek. Właśnie jestem po porcji głośnego śmiechu ;-D

Oprócz mrówkojada i orzesznicy w książkach pojawiają się:
karłowaty słoń Arne, surykatka Doris, kret Stellan
i cała plejada "dziwnych zwierząt" nadsyłających swe zgłoszenia na konkurs "dziwnych zwierząt".


Zaskakujące, ale główni bohaterowie nie mają imion!
- (...)A tak przy okazji, to mogłabyś do mnie mówić Herbert.
- Chcesz, żebym mówiła do ciebie Herbert?! - wykrzyknęła orzesznica. - A to niby dlaczego?
- To przecież tylko imię - odparł mrówkojad, starając się bardzo, by jego słowa brzmiały równie naturalnie,
jak wtedy, gdy wypowiadał je ten mały zwariowany słoń. - A ja... ja... Już wiem! A ja to coś więcej niż imię!
Orzesznica uśmiechnęła się.
- Ależ oczywiście - zgodziła się. - Nie jesteś tylko imieniem. W takim razie pozwolisz, że zapytam, kim jesteś?
- Kim jestem? - powtórzył mrówkojad. - Ha!
Wyprostował się i oświadczył z zadowoleniem:
- Mrówkojadem!
(...)
- Muszę już iść, Arne - powiedział.
- Okidoki, Herbercie! - odparł Arne.
Mrówkojad zastanawiał się nad czymś przez chwilę. A potem powiedział:
- Jakoś nie czuję się Herbertem. Nie chcę, żebyś mnie tak nazywał.
- Okidoki, Tomie! - zgodził się Arne.
- Tomem też się nie czuję - powiedział mrówkojad.
I pogwizdując, ruszył w stronę domu orzesznicy.*

Jak Wam się podoba ten styl prowadzenia dialogu?

Teraz zarzucę większą przynętę ;-)

- (...) Czy zastanawiałeś się, mrówkojadzie, dlaczego chcesz wyruszyć w tę podróż?
- Czy się zastanawiałem? No... i tak, i nie... - odparł mrówkojad. - Podejrzewam, że muszę stąd wyjechać
i trochę odpocząć.
- Tak przypuszczałam - powiedziała orzesznica, przerywając na chwilę wertowanie gazety. - Odpocząć.
A od czego to chcesz odpocząć? Od tego lasu? A może od samego siebie?
Mrówkojad zamyślił się.
- Zaraz, zaraz... - zaczął. - Od siebie to raczej nie odpocznę, prawda? Bo przecież jakby zawsze jestem
w swoim towarzystwie.
- Otóż to - powiedziała orzesznica.
Mrówkojad wyglądał na zadowolonego.
- W takim razie pewnie od lasu - powiedział. - Muszę od niego odpocząć.
- Kiepska sprawa - stwierdziła gorzko orzesznica. - Bardzo kiepska.
- Bardzo kiepska? - przeraził się mrówkojad. - A to dlaczego?
- A to dlatego, że... - zaczęła orzesznica, a jej głos brzmiał o wiele bardziej stanowczo niż zwykle - w pierwszej
kolejności powinno się wyjeżdżać do, nie od czegoś. To niesłychanie istotne.
- Wyjeżdżać do, a nie od?
Mrówkojad zaczął się trochę niepokoić.*


Co z tego wynikło, musicie już sprawdzić sami! :-)
Macie ochotę wyjechać na majówkę, odpocząć?
Weźcie ze sobą mrówkojada i orzesznicę!
Polecam serdecznie! :-)



https://bajdocja.blogspot.com/2017/04/czy-znacie-mrowkojada-i-orzesznice.html

Czy znacie mrówkojada i orzesznicę? - bohaterów książek autorstwa Lotty Olsson
(też wydawnictwa Zakamarki).
Zachęcam bardzo, żeby ich też poznać! :-)

Spójrzcie na ilustrację (autorstwa Marii Nilsson Thore):
oto wielki, niezgrabny, nieporadny, spokojny, nieśmiały, trochę gapowaty, bujający w obłokach,
niewiele wiedzący o świecie, uwielbiający dobrze zjeść mrówkojad o...

Lotta Olsson to autorka książek dla dzieci, których stworzyła już ponad trzydzieści, chociaż w Polsce mamy dostęp do tylko kilku z nich. Jedną z nich jest „Inna podróż”, bajka o orzesznicy i mrówkojadzie – parze przyjaciół, których losy splatają się także w innych dziełach autorki. Jak sam tytuł wskazuje, książka traktuje o drodze, i to niekoniecznie tej pokonywanej fizycznie. Mrówkojad zmęczony codziennością, a może spontanicznie trafiony piorunem szaleństwa, postanawia wyruszyć w podróż, ale po krótkim przemyśleniu stwierdza, że mu się nie chce ruszać, więc woli podróż na miejscu. I tak oto zaczynamy poznawać historię dwójki bohaterów, w którą włączony zostaje słoń Arne, irytująco powtarzający słowo „Okidoki”. Autorka prawdopodobnie chciała napisać bajkę o duchowych zmianach bohaterów, o tym, że także gdzieś wewnątrz nas znajduje się natura odkrywcy swojego ja. Naprawdę nie wiem jak tę historię odbiorą dzieci, z punktu widzenia osoby dorosłej, która dziecko nadal nosi w sobie, perypetie bohaterów są przygodami w ich najprostszej, zewnętrznej formie. Arne powtarza swoje słowo, Mrówkojad wolno myśli, a orzesznica ma dużo do powiedzenia. Razem chcą na nowo odczytać czerwonego kapturka i go przed sobą odegrać, dbając przy tym o schematyczny odwrócony logicznie podział ról – malutka orzesznica jako Wilk i duży mrówkojad jako kapturek. Całość mimo dużego potencjału i nieźle przygotowanych bohaterów, nie ma jednak puenty, historia urywa się w złym momencie. Jest to o tyle ważne, że książka ma sto stron i jest idealna do czytania dziecku do snu na około dwa tygodnie. Z drugiej strony oddać należy bardzo ładne wydanie i ilustracje.
Reasumując książka posiada potencjał, na pewno nie skrzywdzi dziecka, a może mu się spodobać. Z racji objętości i drugiego dna, jest to lektura dla starszych dzieci (5+). Jest wydana w przystępnym małym formacie i uroczo zilustrowana. Momentami zabawna, innym razem metaforyczna. W mojej opinii zabrakło jej zwieńczenia, elementu nienazwanego, który pozwoliłby mi uwierzyć w wewnętrzną przemianę. Autorka ma manierę do powtarzania, które jest moim zdaniem niepotrzebne i z czasem coraz bardziej męczące. Tych mankamentów można by wskazać więcej, ale nie widzę potrzeby, istotne jest przede wszystkim jak dzieje bohaterów odbiorą dzieci. Znam lepsze książki dla tej grupy docelowej dostępne na polskim rynku wydawniczym.

Lotta Olsson to autorka książek dla dzieci, których stworzyła już ponad trzydzieści, chociaż w Polsce mamy dostęp do tylko kilku z nich. Jedną z nich jest „Inna podróż”, bajka o orzesznicy i mrówkojadzie – parze przyjaciół, których losy splatają się także w innych dziełach autorki. Jak sam tytuł wskazuje, książka traktuje o drodze, i to niekoniecznie tej pokonywanej...

Orzesznica i Mrówkojad to para wiernych przyjaciół. Są razem na dobre i na złe. Choć czasem mają siebie dosyć, nigdy nie myślą o zakończeniu swojej znajomości.

Lotta Olsson stworzyła wprost wymarzoną parę przyjaciół, która dzięki nadanym im cechom ludzkim bawi przedszkolaki i starsze dzieci.

Jestem pod dużym wrażeniem mądrości przekazu historii o Orzesznicy i Mrówkojadzie. Jest to jedna z najlepszych i najciekawszych bajek, dostępnych dla dzieci na polskim rynku wydawniczym.


więcej na: domowaksiegarnia.blogspot.com

Orzesznica i Mrówkojad to para wiernych przyjaciół. Są razem na dobre i na złe. Choć czasem mają siebie dosyć, nigdy nie myślą o zakończeniu swojej znajomości.

Lotta Olsson stworzyła wprost wymarzoną parę przyjaciół, która dzięki nadanym im cechom ludzkim bawi przedszkolaki i starsze dzieci.

Jestem pod dużym wrażeniem mądrości przekazu historii o Orzesznicy i...

Prześwietna! Kupiłam z myślą o Paniach w przedszkolu, jako prezent na zakończenie roku. Korzystając z okazji, przeczytałam od deski do deski i było to miłe pół godzinki. Właściwie, gdyby nie ilustracje, mogłaby to być całkiem poważna książka dla dorosłych. No, dobrze, przesadziłam - całkiem niepoważna, ale jakże urocza, opowieść o podróży wewnętrznej Mrówkojada i Orzesznicy. Nie testowane na Dzieciu (lat 5),ale podejrzewam, że może nie wyłapać wszystkich smaczków, chociaż z pewnością się ubawi.

Prześwietna! Kupiłam z myślą o Paniach w przedszkolu, jako prezent na zakończenie roku. Korzystając z okazji, przeczytałam od deski do deski i było to miłe pół godzinki. Właściwie, gdyby nie ilustracje, mogłaby to być całkiem poważna książka dla dorosłych. No, dobrze, przesadziłam - całkiem niepoważna, ale jakże urocza, opowieść o podróży wewnętrznej Mrówkojada i...

http://wspolneczytanie.blogspot.com/2013/08/inna-podroz.html

http://wspolneczytanie.blogspot.com/2013/08/inna-podroz.html

ta ksiazka jest fajna i bardzo smieszna.

ta ksiazka jest fajna i bardzo smieszna.