Początek obiecujący - włoska wysepka, rządy Mussoliniego i para zakochanych nastolatków. Przypadkowe odkrycie zmienia życie obojga, ale kierunek, w którym dalej podąża historia chłopca (Hollywood, romanse, wojna i powrót do ukochanej) już mniej mi się podobał.

Początek obiecujący - włoska wysepka, rządy Mussoliniego i para zakochanych nastolatków. Przypadkowe odkrycie zmienia życie obojga, ale kierunek, w którym dalej podąża historia chłopca (Hollywood, romanse, wojna i powrót do ukochanej) już mniej mi się podobał.

Lubię ten typ książek. Bo z jednej strony jest to powieść, którą czyta się świetnie, historia wciąga, a z drugiej strony to nie jest typowa lekka powieść ku rozrywce. Uwielbiam, kiedy z książki mogę się czegoś dowiedzieć. Nie znaczy to, że musi to być dzieło naszpikowane faktami czy datami, ale żeby pokazywało mi jakiś zakątek czasu lub miejsca którego nie znam. Tutaj mamy maleńką wyspę gdzieś niedaleko Sycylii w czasach faszystowskich. Poznajemy mechanizmy małego miasteczka, a historia ogniskuje się na życiu jednego z jego mieszkańców. 16sto letni Carlo Gastaldi jest zwyczajnym chłopakiem, a jednak przez wybory swoich rodziców bezpośrednio dotyka go to co dzieje się w Państwie, zostaje wciągnięty w historię i mogłoby się wydawać, że koła zębate tamtych czasów go zmiażdżą, on jednak odwraca te pechowe karty na swoją korzyść. Czy jednak tak będzie do końca? Czy niespodziewany powrót na wyspę swojego dzieciństwa, w zupełnie innym charakterze przyniesie mu ulgę czy przepełni szalę goryczy. Jak stanąć twarzą w twarz z tymi, których zostawił za sobą?

Autor książki Jean-Pierre Cabanes jest francuskim adwokatem, pisanie to jego pasja. Drugą jego pasją są Włochy, dlatego umieścił tam akcje niejednej swojej powieści.

Lubię ten typ książek. Bo z jednej strony jest to powieść, którą czyta się świetnie, historia wciąga, a z drugiej strony to nie jest typowa lekka powieść ku rozrywce. Uwielbiam, kiedy z książki mogę się czegoś dowiedzieć. Nie znaczy to, że musi to być dzieło naszpikowane faktami czy datami, ale żeby pokazywało mi jakiś zakątek czasu lub miejsca którego nie znam. Tutaj mamy...

Powieść jest znośna, ale jednak czegoś w niej brakuje. Rozwinięcia, pogłębienia niektórych wątków, refleksji - chociażby nad skutkami faszystowskich rządów we Włoszech. Jest powierzchownie, filmowo - widać, że autor raczej nie miał większych ambicji związanych z tą powieścią, grunt, że był wątek miłosny. Im bliżej do końca, tym bardziej robi ona wrażenie napisanej na kolanie.

Powieść jest znośna, ale jednak czegoś w niej brakuje. Rozwinięcia, pogłębienia niektórych wątków, refleksji - chociażby nad skutkami faszystowskich rządów we Włoszech. Jest powierzchownie, filmowo - widać, że autor raczej nie miał większych ambicji związanych z tą powieścią, grunt, że był wątek miłosny. Im bliżej do końca, tym bardziej robi ona wrażenie napisanej na kolanie.

Rzecz dzieje się na maleńkiej wysepce w pobliżu Sycylii, w połowie lat 30-tych, w okresie narastających napięć w Europie, gdy u władzy już jest Mussolini, a w kraju panoszy się partia faszystowska.
Carlo i Agryppina, para szesnastolatków, przeżywa właśnie jedne z piękniejszych chwil w życiu - beztroską, nastoletnią i niepohamowaną miłość. W cudownej scenerii swojej wyspy, pod czujnym okiem wulkanu Nonno, młodzi spędzają ze sobą długie godziny na dyskutowaniu o kulturze antycznej oraz odkrywaniu zarówno „subtelności wiersza i półwiersza łacińskiego”, jak i subtelności nieco innego rodzaju. Owe badania i poszukiwania wiodą ich do mało znanej groty na plaży, gdzie znajdują starożytny posąg. To znalezisko bezpowrotnie burzy spokój zarówno młodych, jak i całego miasteczka, bo oto z Rzymu zaczynają zjeżdżać się ludzie dopominający się o skarby w imieniu faszystowskiego rządu. Jedną z przybyłych jest matka Carla, która opuściła jego ojca przed laty (ale wcale nie jest złą i niewdzięczną kobietą, jak uważa całe miasteczko).
Zawierucha, jaka potem następuje, zmusza Carla i jego ojca, Lukę do ucieczki. Carlo zostaje wysłany do Ameryki, gdzie pod opieką przyjaciela matki, zmuszony jest zasymilować się z nową kulturą oraz zapomnieć o ukochanej Agryppinie.
Pierwsze miesiące w nowym kraju, to oczywiście tęsknota za ojczyzną i bliskimi oraz niezrozumienie tubylców, którzy wydają się płytcy i zapatrzeni w pieniądz. Jednak szczęśliwe zrządzenie losu, ale też charakter Carla, sprawiają, że przed nim otwierają się zupełnie nowe perspektywy - możliwość zagrania w filmie. Carlo korzysta z tej szansy, zostaje wielką gwiazdą i wiąże się z piękną amerykańską aktorką. A tymczasem w Europie wybucha wojna...
Zakończenia nie zdradzę, ale czytelnik obeznany z takim gatunkiem literackim odgadnie je bez większej trudności.
Powieść w zasadzie przedstawia dwie historie, ilustrujące dwa etapy życia bohatera i dwa odmienne światy. Pierwszy z nich, okres włoski, zajmuje około 2/3 całej opowieści. Jest to okres dzieciństwa i pokwitania, kiedy młody człowiek nie ma prawdziwych problemów, a niespiesznie upływający czas spędza na poznawaniu świata. Z tym okresem związane są piękne obrazy spokoju i beztroski.
Druga, amerykańska część powieści, jest znacznie krótsza i sprawia wrażenie sporego przyspieszenia na osi czasu. Carlo, wyrwany ze swojej bezpiecznej kolebki, musi bardzo szybko dorosnąć. W ciągu kilku miesięcy bohater, z nieśmiałego przyjezdnego, przeobraża się w pewnego siebie mężczyznę, który realizuje swój własny „American dream”, choć nawet o tym nie marzył. Wątek amerykański, w porównaniu z włoskim, jest nie tylko znacznie dynamiczniejszy, ale też bardziej powierzchowny i w dużej mierze opiera się na stereotypach dotyczących Amerykanów, życia i kariery w USA.
Powieść „Ciao Bella” posiada cechy, które sprawią, że na pewno przypadnie do gustu szerszej publiczności. Tematem centralnym jest miłość i historia. Postaci są wyraziste i łatwe do oceny, wydarzenia podszyte nutką dramaturgii, lecz nigdy prawdziwego dramatu, a główny bohater, obdarzony nadzwyczajną charyzmą, inteligencją i wdziękiem, zdaje się być wybrańcem losu. Dodatkowo o uroku powieści stanowią malownicze pejzaże małego włoskiego miasteczka oraz pełne splendoru miejsca jak Nowy Jork czy Hollywood, w którym Carlo wiedzie życie gwiazdy filmowej.
Taki sposób przedstawienia rzeczywistości, jaki widzimy w powieści Jean-Pierre Cabanesa, świat nieco uproszczony i podkolorowany, przypomina estetykę opery mydlanej, którą miło się ogląda, bo oddziałuje na naszą sferę marzeń, choć niekoniecznie stymuluje szare komórki. Ale za to przecież kocha się takie produkcje.
Dla mnie, „Ciao Bella” to przede wszystkim obrazy włoskiej wysepki, jej plaż, wulkanu, życia rybaków oraz lokalnych obyczajów, które utkwiły mi gdzieś w pamięci, tak że mam ochotę wybrać się w te strony przy najbliższej sposobności.

Rzecz dzieje się na maleńkiej wysepce w pobliżu Sycylii, w połowie lat 30-tych, w okresie narastających napięć w Europie, gdy u władzy już jest Mussolini, a w kraju panoszy się partia faszystowska.
Carlo i Agryppina, para szesnastolatków, przeżywa właśnie jedne z piękniejszych chwil w życiu - beztroską, nastoletnią i niepohamowaną miłość. W cudownej scenerii swojej wyspy,...

Historia Carla Gastaldiego zaczyna się latem 1935. Ma szesnaście lat, po raz pierwszy jest zakochany. Razem z ukochaną dokonuje sensacyjnego okrycia, mogącego mieć ogromne znaczenie dla losów faszystowskich Włoch. Wszystko to prowadzi do zdarzeń, które na zawsze zmienią jego życie.

Dzieje Carla podzielone są na trzy części: o ile pierwszą czytałam z zapartym tchem, niecierpliwie przewracając strony i obserwując rozwój zdarzeń to po przejściu do drugiej bardzo się buntowałam. Tak nagle wszystko wcześniejsze zostało odcięte. Ktoś podjął decyzję i nagle rzeczywistość uległa zmianie. Miałam ochotę potrząsnąć, tylko nie wiem kim - autorem czy narratorem, i zapytać co z resztą postaci? Dlaczego? Dopiero przejście do trzeciej części przyniosło odpowiedzi. Jak dla mnie jest ona trochę za krótka, za szybko i łatwo przechodzi się do finału.

Książka niewątpliwie posiada pewien urok. Tak jak nasz szesnastoletni bohater dopiero uczymy się patrzeć na świat, dostrzegać jego szare strony, dostosowywać się do zmian. Wszystko to dobrze się czyta. Akcja płynnie przechodzi przez miejsca i okresy. We mnie jej lektura wywołała całą gamę emocji - a nie zawsze się to zdarza. Dodatkowym plusem - przynajmniej polskiego wydania - jest piękna okładka.

http://podkoldra-deana.blogspot.com/2014/11/ciao-bella-jean-pierre-cabanes.html

Historia Carla Gastaldiego zaczyna się latem 1935. Ma szesnaście lat, po raz pierwszy jest zakochany. Razem z ukochaną dokonuje sensacyjnego okrycia, mogącego mieć ogromne znaczenie dla losów faszystowskich Włoch. Wszystko to prowadzi do zdarzeń, które na zawsze zmienią jego życie.

Dzieje Carla podzielone są na trzy części: o ile pierwszą czytałam z zapartym tchem,...

http://literackacisza.blogspot.com/2014/10/ciao-bella-witaj-piekna.html



Piękna okładka. Nieznany autor. Powiało tajemniczością. Opis z tyłu kiczowaty. I w ogóle nieprawdziwy. Książka okazał się być miłym zaskoczeniem. Dlaczego? Ponieważ zwraca uwagę na wartości, którymi się w życiu kierujemy. Co jest dla nas wyznacznikiem, światłem, które nas prowadzi? Pieniądze? Miłość? Przyjaźń? Sława? Pomyśl i odpowiedz sobie na to pytanie. Tylko bądź szczery!

Nie wiedziałam, czego się po tej powieści spodziewać. Pomyślałam sobie "jaka będzie, taka będzie". Okazała się bardzo ciekawą lekturą, której jednak czegoś zabrakło. No bo niby wszystko super fajnie, ale jak na narrację pierwszoosobową było, jak dla mnie, trochę mało emocji. Ciekawie opisane wydarzenia, wciągające, nie powiem, ale to było jakieś takie... nie wiem, suche? Śmieszne określenie, ale tak właśnie odczułam tą książkę. Nieemocjonalnie.


Książka, wydarzenia bardzo ciekawe, ale trochę nużące, Dużo opowiadania, mało dialogów - przez to książkę czyta się wolniej i jest momentami nudnawa. Postaci papierowe. Za papierowe. Znów ta sama sytuacja. Niby każdy inny, ciekawy, ale nie było w tej powieści, w tych bohaterach, czegoś takiego, co wołałoby do mnie "czytaj o nas".

Podsumowując. Książkę polecam, jak najbardziej. Powieść miała potencjał, który można było moim zdaniem lepiej wykorzystać. Jest ciekawie, ale nic mnie nie oczarowało.

http://literackacisza.blogspot.com/2014/10/ciao-bella-witaj-piekna.html



Piękna okładka. Nieznany autor. Powiało tajemniczością. Opis z tyłu kiczowaty. I w ogóle nieprawdziwy. Książka okazał się być miłym zaskoczeniem. Dlaczego? Ponieważ zwraca uwagę na wartości, którymi się w życiu kierujemy. Co jest dla nas wyznacznikiem, światłem, które nas prowadzi? Pieniądze? Miłość?...

Oto kolejna książka, którą postanowiłam przeczytać, nie mając wobec niej konkretnych oczekiwań – autor jak dotąd był mi nieznany, niczego spod jego pióra wcześniej nie czytałam, właściwie w ogóle o nim nie słyszałam. To opis wydawcy był na tyle intrygujący, że się ów tytułem zaciekawiłam. Na moje szczęście nie tylko notka na okładce okazała się być interesująca.

„Historia oszałamiającej kariery i miłości, jaka zdarza się… tylko w książkach?” – to między innymi te słowa wydawcy wzbudziły moją ciekawość. Chciałam się dowiedzieć, kim jest postać, która zdawała się mieć wszystko, o czym większość może jedynie marzyć. Musiałam się dowiedzieć, czym sobie na to zasłużyła, w jaki sposób to wszystko osiągnęła, a przede wszystkim jakie wiązały się z tym (tak, tak) konsekwencje…

No i dowiedziałam się. Na dodatek „z ust” wyżej wspomnianego. Był rok 1935, 16 rok jego życia. Małe miasteczko we Włoszech. Faszystowskie rządy Mussoliniego. Czas trudny, niepewny… Carlo, bo tak mu na imię, rozpoczyna swoją opowieść. I nie jest ona tak piękna, jakby się mogło nam zawczasu wydawać. Okazuje się, iż dużo czasu musiało minąć, nim mógł się spokojnie cieszyć, zarówno z życia prywatnego, jak i zawodowego. Być może miłość i kariera były mu „z góry” pisane, jednak wiele musiał najpierw przejść, a jeszcze więcej poświęcić. Choć może przede wszystkim zrozumieć i udowodnić, co jest dla niego najważniejsze…

„Ciao Bella” to niezwykle ciekawa powieść. Uwielbiam takie połączenia – planu historycznego z fikcją literacką. Nie dość, że jest przyjemność z samego czytania, to na dodatek można się czegoś dowiedzieć na temat czasów, w których dana fabuła została osadzona, a nawet zainteresować się nimi na tyle, by sięgnąć po dokładniejsze źródła. Odwołania do historii starożytnej również mi się spodobały. Jednak przede wszystkim poruszony już przeze mnie temat kariery i miłości – autor dał wiele przykładów na to, jak często zmuszani jesteśmy do dokonywania wyboru pomiędzy jednym a drugim. A życie potem weryfikuje, czy wybór był słuszny… Warto zajrzeć.


http://napieknej.wordpress.com/2014/09/24/ciao-bella-jean-pierre-cabanes/

Oto kolejna książka, którą postanowiłam przeczytać, nie mając wobec niej konkretnych oczekiwań – autor jak dotąd był mi nieznany, niczego spod jego pióra wcześniej nie czytałam, właściwie w ogóle o nim nie słyszałam. To opis wydawcy był na tyle intrygujący, że się ów tytułem zaciekawiłam. Na moje szczęście nie tylko notka na okładce okazała się być interesująca.

„Historia...