Dlaczego niby ta książka ma być najlepszym młodzieżowym fantasy ostatnich lat?!
Co w niej niby tak wyjątkowo porywającego?!
I czemu za każdym razem jak pojawia się coś rzekomo nowego(bo pomysły to powielane kalką historie)reklamy palą nasze oczy,kwileniem nad genialnością danej pozycji?!

Jako stary morski wilk czytelniczy,potrzebuję naprawdę czegoś osobliwego,żeby zostać uwiedzionym po raz kolejnym.
"Cień i kość"to w dużym skrócie magia.
Czy nie było już o magii i niezwykłych zdolnościach?!
Czy niczego nieświadome dziecko,nie nosiło już w sobie ukrytego daru?!
Czy nagle omawiany dar nie ujawnił się w dramatycznym momencie,powalając otaczających ludzi blaskiem i szokiem?!
Jeśli pokiwacie głowami na nie,to zwątpię,że naprawdę czytacie.
To wszystko już było.
Autorka pięknie opakowała to w klimat zimnej,mroźnej i nękanej Rosji.
Wymyśliła całkiem zgrabne nazwy własne dla określenia stopnia mocy i samego faktu jego posiadania.
Taka elita,wyjątkowi ludzie ze względu na dar co się zwą Griszami.
Wszyscy inni szarzy,zwykli,w strachu i mocy szlachty magicznej.
Sam tytuł wyjątkowo udany i pasujący-ale o tym przekonacie się zamykając książkę po jej przeczytaniu.
Początek jak dla mnie męczący i nudny,taki,po którym ma się ochotę nie brnąć dalej...jednak na szczęście dla mnie,zła karta szybko się odwróciła i z wielką przyjemnością dałam się wessać intrygom pałacowym,odkryciu jakim okazała się moc przyzywania słońca,nieśmiałej namiętności do władzy i mężczyzn ją sprawujących i poczuciu,że miłość tkwi zazwyczaj tuż pod nosem,całkiem niezauważona.

Wyobraźcie sobie ciemność.
Pas ciemność,nienaturalny w świetle dnia,dzielący kraj jak ostra brzytwa tnąca materiał jednym ruchem nadgarstka.
Ten mrok nawet w środku dnia to Fałda Cienia.
Ponoć pomyłka i nieudany eksperyment Grisza,który władał wieki temu.
Fałda Cienie,szlak przepraw kupieckich.
Mrok,który skrywa potwory żywiące się ludzkim mięsem.
Wyobrażacie sobie co się dzieje,kiedy człowiek postawi tam nogę?!
Piskliwy,krwiożerczy krzyk i po człowieku.
Ujrzyjcie ekspedycje,kolejną,która przeprawia się przez ten martwy teren.
Ludzie,żołnierze,Griszowie w jednym szeregu,z duszą na ramieniu.
Wśród nich jest Mal i Alina.
Sieroty idące razem przez życie.
Zobaczcie statki napędzane strumieniem magii w żaglach,sunące wprost w tę ciemność.
Jednak chwila i w gęstej nocy słychać szelest skrzydeł,krzyk ludzi,wystrzały z broni i magiczne kule ognia rzucane w przestrzeń ponad głowami.
Pomyślcie o Alinie,przerażonej dziewczynie,skulonej w kącie rufy dzierżącej w dłoni tylko marny nóż.
W ciemności wypatruje błagalnie Mala,i kiedy jego dłoń zaciska się na jej ramieniu,szpony skrzydlatego potwora rozdzierają mu pierś.
Krew,panika,krzyki ludzi naokoło,a gdzieś w tym całym chaosie dwoje bliskich sobie przyjaciół tuli się do siebie,ostatni raz ze świadomością nieuchronnie zbliżającej się śmierci.
Co może obudzić z uśpienia prawdziwą moc?!
Tylko groza śmierci kogoś kogo się kocha.
W ostatniej chwili Alina rozbłyska światłem rozpraszając ciemność i odpychając hordę bestii za ścianę promiennego blasku.

Ta jedna straszna chwila zmienia wszystko.

Świat obcy i nieznany wyciąga po Alinę swe macki.
Z dala od tego co zna.
Z dala od Mala.

Alina jest Griszą.
Malowi zdaje się,że ona ma jakiś wybór,a przecież to przez niego w dzieciństwie całkiem nieświadomie upchnęła gdzieś w głąb siebie swoją moc.
Tylko ona może unicestwić Fałdę.
Potrzebna a zarazem bezużyteczna.
Mal jakby nagle ocknął się,gdy Darkling łypie na nią pożądliwie.
Chłopie,a gdzieś ty był przez te wszystkie lata?!
Żeby było jeszcze ciekawiej fanatyczny dworski ksiądz śledzi jej każdy krok.
Połowa Griszów jej nienawidzi,zazdrości lub upatruje w niej nadzieję na zbawienie.
A Darkling...hm,mroczna,ciemna zagadka,wielki znak zapytania,który kusi.
Miota się między pragnieniem,które osłabia a ambicją aby naprawić szkody jakie wyrządził jego przodek.

Co skutecznie przywiąże dziewczynę do jednego miejsca?!
Świadomość,iż może ona zmienić świat na dobre.

Czy dobro,kryje się w mroku i magii,która potrafi przeciąć człowieka na pół?!
Przekonacie się.

Walka strumieni światła z powolną opasłą ciemnością toczy się na naszych oczach.

Wygrana nie jest oczywista.
To dopiero początek.

Ciekawa ale nie nadzwyczajna.
Inna ale nie odkrywcza.
"Cień i kość"starcie dobra ze złem na odkrytej,targanej mroźnym wiatrem połaci ziemi.

Dlaczego niby ta książka ma być najlepszym młodzieżowym fantasy ostatnich lat?!
Co w niej niby tak wyjątkowo porywającego?!
I czemu za każdym razem jak pojawia się coś rzekomo nowego(bo pomysły to powielane kalką historie)reklamy palą nasze oczy,kwileniem nad genialnością danej pozycji?!

Jako stary morski wilk czytelniczy,potrzebuję naprawdę czegoś osobliwego,żeby zostać...